พ่อชอบให้ผมชกกับมวยหมัด
พอมีโปรแกรมได้ชกกับ เพรียว ส.อสวจารุ มวยหมัดหนักภูธร ที่คว่ำใครต่อใครมานัก ไม่เกิน ยกสามสักราย ก่อนชก ๑ เดือน เซียนมวยบอกว่า บ้า เอาลูกไปตาย.... แต่พ่อ ไม่สะทกสะท้านอะไร สอนผมทุกวันด้วยการหัดให้เล่นลูกศอกทั้ง ซ้าย ขวา ด้วยการศอกแบบต่าง ๆ เรียกเป็นชื่อแม่ไม้มวยไทยไม่ถูก แต่หัดได้จนคล่อง
ตอนซ้อม...โดนยำหนักมาก กาดตกเป็นถูกตบหน้าตบแก้ม เพื่อสอนให้รู้ว่าถ้าโดนหมัดของมันไม่มีโอกาศแก้ตัว .....ควงศอกประเคนใส่กระสอบทราย และเป้า ทุกวัน .... ตั้งกาดให้สูง...ทิ่มศอกสวนตรงไปข้างหน้าแล้วหมัดจะไม่มีน้ำหนัก สายตามองตรงไปที่ปลายศอกของเรา พร้อมทั้งเสือกท้าวหน้ากระแทกตัวเข้าไป...พอได้จังหวะที่ศอกหน้าทิ่มตรงไปโดน ให้สับศอกหลังโค้งเข้าไปอีกที ... แล้วฝึกลูกติดตามด้วยเข่าหรือเตะ แล้วแต่จังหวะเท้า
รู้อยู่ว่าชกกับมวยตัวนี้ ถอยไม่ได้ จึงต้องฟิตกำลัง แรงอึด และจังหวะเข่าและลูกจาก
วันชกจริง (ปี ๒๕๑๘) คนดูเต็มสนาม ชกเป็นค่เอก เพราะเป็นงานวัดบ้านเราเอง วัดเจริญธรรม อ.ภาชี(จัดเวทีไว้ข้างป่าช้า สมัยก่อนมีเปรตดุมาก) เริ่มยกที่ ๑ โดนไปไม่ทันตั้งตัวกระเด็นติดเชือก หลายหน หมัดมันหนักมากจริง ๆ เริ่มมันตั้งแต่ยกต้น ๆ ตอนนั้นไม่นึกกลัวเลย มั่นใจว่าซ้อมมาดี.....
รู้ทันทีว่ามันโหมอย่างนี้ แรงต้องไม่ดี ต้องตื้อไปให้ถึงยกสาม สี่ ถ้าไม่หลับไปเสียก่อน เพราะดูอาการหายใจเวลากอดฟัด หายใจแรงมาก
ยกที่ สอง กรรมการเพียงบอก ชก มันก็ป๊อกเข้าแก้มทันที.....โดนโป้งเดียว ไม่เห็นอะไรเลย .....
หลับสนิด(เฮ้ย....ตื่น ๆๆๆ เช้าขึ้นไปเรียนที่วิทยาลัยครู งงงงงงง ไม่รู้เรื่องไปหลายวัน)
หลังจากแพ้วันนั้น... แค้นมาก ... ตามไปขอแก้มือที่ลพบุรีงานฤดูหนาว ทำตามที่ฝึกซ้อมมาไม่เผลออีกแล้ว ได้ผล ชนะด้วยศอกล้วน ๆ ตีจนหน้าเละ กรรมการจับเขาแพ้ไปในยกที่สาม
วันนั้นได้เดิมพันมาหลายหมื่น ... แถมด้วยความสะใจคือ...หายแค้น
หลังจากนั้นนานมาก ผมได้มีโอกาสไปพบพี่เขาโดยบังเอิญ ที่ขนส่งสระบุรี โธ่พี่เพรียว,,,, ... กรรมบรรดาล พี่ติดเหล้างอมแงม ชรามาก เพราะตอนนั้นพี่เขาแก่กว่าผมตั้ง ๑๐ ปี บั้นปลายชีวิตของนักมวยถ้าไม่มีอาชีพที่ถาวร ขาดความกตัญญู ก็ต้องนอนกลางดิน กินก้อนกรวด ดวดเหล้าขาว อย่างนี้ทุกรายไป
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ อ่านแล้วตื่นเต้นเหมือนดูการชกจริง ๆ แต่เศร้าในตอนท้าย ชีวิตนักมวยตอนหมดค่า
ชีวิตนี้ ไม่เที่ยง...ตอนมีชื่อเสียงก็มีคนล้อมหน้า-หลัง ที่แน่ ๆ ชีวิตมีมืดและมีสว่าง เปลี่ยนไปตามกาลเวลา...แต่จะเป็นอย่างไรในอนาคตก็ขึ้นอยู่กับปัจจุบันว่าทำดีหรือไม่อย่างไร...คนเรานั้นเลือกเกิดไม่ได้...แต่เลือกทำได้
น่าสงสารชีวิตนักมวย