คุยด้วยใจ

     ช่วงสองวันที่ผ่านมา  มีสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นกับชีวิตทั้งของตนเองและเพื่อนร่วมงาน นั้นคือ การได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลด้วยความรักซึ่งจัดโดยสถาบันพัฒนาและรับรองคุณภาพโรงพยาบาล ซึ่งเมื่อครั้งยื่นสมัครไม่คิดว่าโรงพยาบาลจะได้รับเลือกและคิดว่าตนเองคงไม่ไปเองด้วยภาระงานที่ติดอยู่ แต่เมื่อหยุดคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันทั้งกับตัวเองและรอบด้าน จึงรู้ว่าบางที่สิ่งที่เราเรียกว่า humanized healthcare ที่มีอยู่ในใจของคนทำงานด้านนี้ทุกคน บางครั้งเราไม่ได้นำมาใช้หรือถ้าเรามีจริงก็ต้องมีเส้นบางๆที่กั้นไว้จนไม่เกิดการดูแลด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ขึ้นมาจริงๆหรือทำไมไม่เกิดกับทุกคน ถ้าเกิดแล้วทำไมจึงมีปัญหาสะท้อนมาเสมือนว่าเรายังไม่ได้ใส่หัวใจความเป็นมนุษย์ลงไป ดังนั้นจึงตัดสินใจโดดจากงานประจำไปสองวัน โดยไปกับน้องพยาบาลที่เป็นเลขาทีมสหสาขาวิชาชีพ สิ่งแรกที่พบคือการประชุมนี้ไม่มีตารางเวลา เหมือนจะบอกว่าอย่ายึดติดกับเวลา ต่อมาก็มีวิดีทัศน์ของคุณหมอที่จากไปด้วยเพตุไม่ควร แต่งานที่ทิ้งไว้กลับมีคุณค่าที่กระตุ้นเตือนและให้กำลังใจคนที่อยู่ นั่นคือการดูแลผู้ป่วยเบาหวานด้วยหัวใจของคุณหมอสุธาทิพย์ ธรรมชาติ ซึ่งช่วยจุดประกายบางอย่างให้ทุกคนเป็นอย่างดี สิ่งต่อมาที่อาจารย์ให้ทำคิอ ให้ทุกคนหลับตา ตั้งสติ สมาธิชั่วคณะหนึ่งด้วยบรรยากาศสบายๆ แล้วก็ตามด้วยคำถามเป็นระลอก เช่น Humanized healthcare ในความคิดคืออะไร ในประสบการณ์จริงเป็นอย่างไร ฝันจะให้เป็นอย่างไร ทำอย่างไรที่จะเกิดขึ้น สิ่งที่ค้างคาใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เทคนิคการนำไปใช้คืออะไร เป็นต้น มีการใช้ world cafe มาใช้ อยากสารภาพตามตรงว่าช่วงแรกสุดรู้สึกอึดอัดมากๆ รู้สึกว่าไม่น่าหลงกลมา แต่นั้นเกิดไม่นานก็หายไป ทั้งนี้เนื่องจาก world cafeที่ว่านี้ก็ได้ยินมานานแต่ไม่รู้ว่าทำอย่างไร แต่เมื่อรู้ว่าคือการมานั่งคุยกัน ก็รู้สึกเกร็งไม่รู้ว่าคนอื่นคิดเหมือนเราหรือเปล่า จนต้องยอมเป็นคนพูดคนแรกๆ(ซึ่งปกติเราจะไม่ทำ)และไม่น่าเชื่อว่าจากกฏที่อาจารย์ตั้งไว้ต้องพูดทุกคน และต้องฟังอย่างใส่ใจ จากแรกๆไม่มีใครอยากพูด ต่อมาทุกคนก็พูดและฟัง จากการสังเกตุของตนเองยอมรับว่าทุกคนเปิดใจที่จะพูดและฟังคนอื่นจริงๆ ทำให้ได้รับรู้เรื่องราวและประสบการณ์ต่างๆที่ตนเองไม่คิดว่าคนทีเพิ่งมาเจอกันจะกล้าเปิดและเล่าให้คนอื่นได้รู้ ทำให้เริ่มคิดว่าอคตืของตนเองในช่วงแรกหายไปนั่นคือความกลัวที่จะไม่สามารถเก็บเกี่ยวอะไรกลับมา กลับได้อะไรมามากมาย เทคนิคที่อาจารย์ใช้น่ารักมากๆและให้สติเป็นอย่างดีคือการนำเพลงดอกไม้บาน
ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก  ดั่งดอกไม้บาน ภูผาใหญ่กว้าง ดั่งสายน้ำฉ่ำเย็น ในนภากาจ อันบางเบา

จากเสถียรธรรมสถานมาใช้ ซึ่งน่ารักมากๆและทำให้สบายใจ เชื่อว่าหลายๆคนรู้สึกผ่อนคลายจึงเล่าสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นและอยากให้เกิดขึ้นมากมายในครั้งนี้ หลายสิ่งหลายอย่างที่ได้ฟังจากทั้งอาจารย์และเพื่อนๆที่เข้าร่วมประชุม ทำให้เห็นหนทางที่จะทำให้เกิดhumanized healthcare จริงๆในชีวิต ซึ่งเทคนิคที่ได้จากการอบรมครั้งนี้ตนเองคงไม่ได้นำไปใช้เพียงเพื่อให้เกิดผลดีกับผู้ป่วยเท่านั้น แต่จะนำไปใช้เพื่อให้เกิดผลกับคนรอบข้างทุกคน ซึ่งเป็นโชคดีที่มีโครงการหนึ่งซึ่งทำร่วมกับเจ้าหน้าที่สหสาขาวิชาชีพในโรงพยาบาลที่เพิ่งเสร็จลง ซึ่งโครงการนี้มีสิ่งดีๆเกิดขึ้น และจะลองนำเทคนิค world cafe นี้ไปใช้กับกลุ่มนี้ และเชื่อว่าถ้าทุกคนคุยด้วยใจ สิ่งดีๆมากมายคงจะเกิดขึ้นและทุกคนจะนำพา humanized healthcare ให้เกิดในจิตสำนึกของตน

       ขอขอบคุณ พรพ.ที่เปิดโอกาสให้เข้าร่วมโครงการ

       ขอบคุณอาจารย์ทุกคนที่ชักนำสิ่งดีๆมาเปิดแสงสว่างและความหวังในการทำงาน

ปล.วันนี้กลับมาเริ่มใหม่ด้วยสติกลับไปคิดถึงก้าวแรกของการเดินเข้าสู่เส้นทางสายสุขภาพในวันสอบสัมภาษณ์ที่อาจารย์ถามความหมายของพระราชดำรัส ของสมเด็จพระมหิตลาธิเบศรอดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก องค์พระราชบิดาแห่งการแพทย์แผนปัจจุบันของไทย และองค์พระราชบิดาแห่งการสาธารณสุขไทย
" ฉันไม่ต้องการให้พวกเธอเป็นเพียงหมอเท่านั้น แต่ฉันต้องการให้พวกเธอมีความเป็นมนุษย์ด้วย "

และในวันนี้ที่ได้เดใจเต็มที่ ตั้งสติให้ดี จึงรู้ว่าความเป็นมนุษย์ต้องใส่ใจเข้าไปมากๆแล้วเราจะไม่ลืม

[ดอกแก้ว]

ขอบคุณสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นคะ

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สวัสดีค่ะ พอลล่าขอชื่นชมในความดีของทุกคน ความรู้สึกดีๆที่มีให้แก่ชาวโลก งานของเราเป็นงานของโกและยิ่งใหญ่เสมอค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ที่ให้โอกาส พรพ. ได้นำเสนอแนวคิดนี้ ค่ะ

[กิตติพงศ์ พลเสน]

สวัสดีครับ

• น่าชื่นชมกับกิจกรรมดีดีมากครับ
• จะติดตามเรื่องราวดีดีต่อไปครับ

ด้วยความเคารพรัก