AAR : เมื่อครั้งเรียนรู้ KM and R2R 12 มิ.ย 51
เราชาวท่าคันโท มีโอกาสอันดีได้รับการอบรมเรื่อง KM,R2R โดยวิทยากรใจดีของเรา ดร.กระปุ๋ม ได้ให้โอกาส และเสียสละอันใหญ่หลวงรีบมาให้"ด้วยใจ"
เพชรน้อยได้รับมอบหมายให้เป็น "คุณลิขิต" ทั้งสองวัน โดย อ.กระปุ๋มเป็นคุณอำนวย
เราติดต่ออาจารย์ผ่านทางอินเตอร์เนตในทาง G2K หรือไม่ก็ทาง e-mail ,โทรศัพท์ บ้าง แปลกใจเหลือเกินโลกใบนี้ช่างมีอะไรที่มหัศจรรย์ใจ ยิ่งเราได้พบในเวลานี้
อ.กระปุ๋มได้เดินทางมาถึงตอนเช้า วันนี้ฝนตกพร่ำ ๆ (12 มิ.ย 51) ท่านประทับใจทิวทัศน์ระหว่างทาง และได้แวะเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก ท่าคันโทคล้าย ๆ ภาคเหนือ รายล้อมด้วยทิวเขา และหมอก
ช่างน่าประทับใจเมื่อไม่ได้เจอกันมาเกือบสิบกว่าปี แต่ความทรงจำและการระลึกถึงกันยังมีทุกลมหายใจ เราเดินทางมาถึงห้องประชุม 8 นาฬิกาตรง
ผู้จัดได้พูดคุยกันก่อนถึงความคาดหวังในการประชุมครั้งนี้ คงไม่แตกต่างคือ อยากให้ได้ความรู้ การสร้างเครือข่าย
ท่านได้สัมผัสวัฒนธรรมองค์กรของการประชุม คือ การมาไม่ตรงเวลา ณ ที่นี้
.... อย่าคาดหวัง เพราะเราอาจผิดหวัง บางอย่างเราก็ต้องปลงเสียบ้าง..
การประชุมเราจัดง่าย ๆ ตามบริบทที่มีอยู่ ห้องประชุมเล็ก ๆ ปูเสื่อ ไม่มีการจัดโต๊ะ เก้าอี้ใด ๆ เลย พบว่าบางท่านได้นำหมอน หรือที่นั่งมาบ้าง ไม่เครียดอะไรมากมาย .... ใครอยากลุก หรือจะทำอะไรก็ตามแต่ใจ ..อาจารย์ก็นั่งพื้นไปกับเราด้วย ..ช่างง่ายดาย ไม่เป็นรูปแบบ....ลดความเป็นอัตตา ..และถอดหัวโขนออก
เราพบว่าเมื่อได้เชิญประชุม...หลาย ๆ ท่านเครียดกับหัวข้อการประชุม......อะไรก็ไม่รู้ อาร์สองอาร์ ..ยิ่งรู้ว่าคือ การวิจัย ยิ่งเครียดไปกันใหญ่ ...คล้าย ๆ ว่าจะโดนพวงเพชร บังคับเข้าห้องประชุมอีกแล้ว หรือไม่ก็เอาอะไรมาให้ก็ไม่รู้ ...จะพูดภาษาเทพ ..... มองบวมอีกตามเคย
เมื่อครบองค์ประชุมเราได้เริ่มปรับคลื่นสมอง ฝึกจิต..ฝึกใจ...ให้ตื่นรู้ ...ตระหนักรู้โดยการทำสมาธิ...ผ่อนลมหายใจ...หายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ ผ่อนลมหายใจออก...รู้สติ ...สมาธิโดยที่ลมหายใจ ...รู้ว่าหายใจเข้า....รู้ว่าหายใจออก
เราเรียนรู้......การแบ่งปันความสุขเล็ก ๆ กิจกรรมนวด แต่น่าแปลกใจว่าเราไม่เคยตามความรู้สึกของกันและกันเลย ...เจ็บไหมค่ะ..ปวดหรือเปล่า....หนักหรือเบาไป...ไม่เคยคิดว่าจะถามเลย
... ความสุขเล็ก ๆ กำลังเบ่งบานในใจเรา......
ความคาดหวังของทุกคนไม่แตกต่างกันเท่าไร ........อยากได้ความรู้ สามารถนำไปใช้ในการทำงาน นำไปใช้ได้จริง ทำให้งานประจำมีคุณภาพมากยิ่งขึ้น สามารถสร้างเครือข่ายแห่งการเรียนรู้ เป็นองค์กรที่สามารถดึงเอาองค์ความรู้มาใช้ในการปรับกระบวนการ...
ทำอย่างไร "การเรียนรู้จะเป็นแบบอย่างมีความสุข และยั้งยืน" นี่คือสิ่งที่วิทยากรพูด
ความเห็น (8)
แวะมาชื่นชมกิจกรรมดี ๆ และคนดี ๆ ที่มุ่งมั่นกับการพัฒนาตัวเองและองค์กร
บรรยากาศดูเรียบง่ายและเป็นกันเองมาก ...
ขอให้ทุกคนมีใจ...และได้ใจที่จะต่อยอด ๆ ...ต่อ ๆ กันไปนะครับ
สวัสดีค่ะเพชร
ดีใจที่ได้ไปท่าคันโท ดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า ดีใจที่ได้เจอกัลยาณมิตรที่มีใจที่งดงาม...
เหมือนอย่างที่บอก ไม่อยากให้เป็นการอบรมที่สักแต่ว่าอบรม แต่อยากให้เกิดการเดินต่อด้วยหัวใจอันมีความสุข .... ในการที่อยากจะทำ อย่างที่เราถอดบทเรียนกันเมื่อวานกะปุ๋มมองว่า... เราน่าจะเริ่มเกิดการก้าวเดินด้วยใจมากขึ้นนะ
อยากฝากบอกชาวท่าคันโทต่อว่า โปรดก้าวเดินต่อไป ... และอย่าปล่อยมือกัน... ไม่ได้เพื่อใครแต่เพื่อความสุขเล็กๆ ที่มีเกิดขึ้นในใจของผู้ทำงาน
ขอบคุณที่ได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะคะ
(^___^)
กะปุ๋ม
คุณเพชรน้อย
ชื่นชมจังที่ได้มีโอกาสจัดกิจกรรมแบบนี้ บรรยากาศสบายๆ
เมื่อความสุขเล็ก ๆ ในใจเราเกิดขึ้น เราก็สามารถแบ่งปันความสุขเล็ก ๆ นี้ให้คนรอบข้างได้...
ขอบคุณครับผม...
สวัสดครับ
มาอ่านเรื่องเล่าที่ดีๆ เกิดความรู้สึกร่วมไปด้วยแม้ว่าจะอยู่ไกลครับ
ผมว่าทิศทางนี้เป็นสิ่งที่น่าจะถูกต้อง และทำให้เกิดความยั่งยืนมากที่สุดครับ...
สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน
- ขอบคุณค่ะ เห็นบรรยากาศตอนท้าย น่าปลื้มเพราะ พี่สาว..พี่อ้อย ไม่เคยฟังใครจบเลย แต่งานนี้พี่เข้าอบรมตลอดไม่มีรังเกียจรังงอนเลยค่ะ
------------------------
สวัสดีค่ะ อ.กะปุ๋ม
...เราชาวท่าคันโท จะมุ่งมั่น ..สานฝัน..ต่อยอด ต่อไป เพื่อชาวท่าคันโท...
สวัสดีค่ะ อาจารย์หมอ
- ความสุขเล็ก ๆ ในใจเริ่มแบ่งบานในใจ....คนทำงาน ขอตามชาวปายไปอีกคนนะค่ะ