IOCS ครั้งนี้เจอกันที่สวนนงนุช-วันที่สอง


พี่อภิชาต จากเอเชียพิซิชั่น

วันนี้ทาง ส.ค.ส. เชิญคุณอภิชาติ CEO จากบริษัท เอเชียพิซิชั่น มาบรรยายเกี่ยวกับการเสริมสร้างองค์กร พี่อภิชาติบริหารงานโดยตามแนวทางของในหลวง เพื่อแทนคุณของท่านและผืนแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่ ประทับใจที่พี่เขาพูดถึงเรื่อง ความกตัญญูต่อบริษัท พึ่งเคยได้ยินเหมือนกัน แต่ก่อนเคยได้ยินคนพูดว่าให้เรารักบริษัท แต่ไม่มีใครพูดถึงสิ่งที่เราต้องแทนคุณให้บริษัทหรือผู้มีพระคุณ พี่เขามีวิธีการทำให้คนรู้จักการให้ โดยการทำให้คนมีโอกาสได้ให้ จากตัวอย่างที่แต่เดิม บริษัทจะมอบเงินเพื่อช่วยเหลือ วัด หรือโรงเรียนที่ยากไร้โดยตรง ก็เปลี่ยนมาเป็นการมอบเงินให้กับพนักงานเพื่อนำไปมอบให้กับ วัด หรือโรงเรียนบ้านเกิดของตน ทำให้พนักงานได้เรียนรู้คุณค่าของการให้โดยมีบริษัทเป็นผู้ให้โอกาส และเรื่องดีๆ อีกมากมายที่พี่อภิชาตินำมาเล่า ช่วยจุดประกายความคิดพวกเราได้เป็นอย่างดี

ตกกลางคืนมีกิจกรรมให้ช่วยกันเขียนจดหมายรับรองพนักงานคนหนึ่ง (สมมุติขึ้นมา) เพื่อให้สามารถนำไปสมัครงานที่อื่นได้ ซึ่งคุณสมบัติของพนักงานท่านนั้นคือ มาทำงานสาย แต่งตัวไม่เป็นระเบียบ ชอบทำผิดกฏ ไม่มีเพื่อน ชอบปัดงาน ชอบนินทาผู้อื่น และอีกมากมายคุณสมบัติชวนอี๋ ซึ่งถ้ามีมนุษย์แบบนี้จริง คงต้องไปอยู่ป่าถึงจะดีกับตัวเองและคนรอบข้าง (และที่ให้เขียนจดหมายรับรองงาน...ที่จริงก็คงอยากไล่ตานี่ไปอยู่ที่อื่นนั่นแหละ) งานนี้รู้สึกว่าทุกคนจะทำได้ดีทั้งๆ ที่มีเวลาน้อยมาก และขอแนะนำผลงาน

จดหมายรับรองพนักงานของนายออกโดยบริษัท... ซึ่งทางบริษัทขอรับรองว่าบุคคลท่านนี้เป็นคนที่มีความสามารถในด้านการบริหารเวลา มีสไตล์การแต่งตัวเป็นของตัวเอง รักความอิสระ รักสันโดษ มีความสามารถในการกระจายงานให้ทีมงาน และเป็นคนที่มองเห็นในรายละเอียดปลีกย่อยของผู้อื่น ฯลฯ เท่าที่พวกเราจะงัดคำพูดออกมาแปลงสานส์  ถามว่าได้อะไรจากกิจกรรมนี้ ในความเห็นผมคงเป็นเรื่องของมุมมอง ที่บางครั้ง (บ่อยครั้ง) เราต้องไปเจอหรือต้องร่วมงานกับคนประเภทนี้ ซึ่งหนีไม่พ้นความรู้สึกต่อต้านหรือรังเกียจจนไม่อยากจะเข้าไปปฏิสัมพันธ์ด้วย ดังนั้นการปรับเปลี่ยนมุมมองแบบนี้อาจช่วยเราได้ อย่างน้อยก็ช่วยเยียวยาในด้านจิตใจ อื่ม...จริงๆ นะครับ สองเดือนที่ผ่านมาผมเจอกับคนประเภทนี้เยอะอยู่เหมือนกัน ยอมรับว่าจิตตกไปเลย เพื่อนๆ ร่วมงานก็เจอ ชอบมุขของเพื่อนคนนึง แกเอาซองยา ทัมใจ หนีบไว้หน้าเครื่องคอมฯ ผมเห็นเวลาแกโทรศัพท์ไป แกก็จะมองซองยาไปด้วย ประหนึ่งว่าสายที่โทรคุยจะว่าอะไรมาไม่รู้

แต่ตรูทำใจจจจจ..............จ เฮ้อ

  

วันนี้เหนื่อยแฮะ ไม่ได้ออกแรงอะไรมากนะ แต่เพลียจัง หัวถึงหมอนนอนหลับสนิท

คำสำคัญ (Tags): #iocs#km#pttar#สวนนงนุช
หมายเลขบันทึก: 187671เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2008 13:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ฝึกคิดบวกค่ะจะได้อยู่กับผู้ร่วมงานได้อย่างมีความสุข

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท