มิก กับงาน KM. ที่กรุงเทพ ฯ

สวัสดีครับ.....ผมมิกครับ

วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการที่ผมได้ไปเที่ยวชมงานตลาดนัดการจัดการความ รู้ (KM) ทำให้ผมรู้ว่า KM. คือการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และนำไปใช้ ในวันเสาร์ที่ ๓๑ พ.ค. – วันอาทิตย์ที่ ๑ มิ.ย. ที่ผ่านมา โดยมีอาจารย์พรรณาเป็นผู้พาไป

แต่ก่อนจะไปในวันศุกร์ที่ ๓๐ ผมได้รับข่าวจากอาจารย์ พร้อมกับใบขออนุญาตผู้ปกครอง ตกกลางคืนผมนั้นมีความตื่นเต้นมากจนกระทั้งหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

วันที่ ๓๑ พ.ค. ๒๕๕๑

และผมก็ตื่นขึ้มาอีกทีในตอนตี ๓ ผมอาบน้ำแต่งตัวทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จ แต่พอถึงเวลาตอนตี ๔.๓๐ น. ผมก็ออกจากบ้าน และผมก็นึกขึ้นได้ ว่าผมนัดกับฟ้าและแม็กไว้ในเวลานี้เอาละไม่ฟ้าก็แม็กต้องว่าเหน็บผมแน่ ๆ ในที่สุดก็ถึง ร.ร. ผมก็ถูกฟ้าว่าจริง ๆ แต่ผมก็ยังมาทันรถออก รถออกแล้วและไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งที่ตลาดบางลี่ ต่อมาเวลา ๖ โมงรถก็ได้ไปถึงที่สะพานบางตาเถร ผมจึงนึกคิดว่าในโรงแรมที่ผมจะไปนั้นต้องมีการจัดงานที่น่าชมอย่างแน่นอน และน่าจะได้ความรู้ที่จะนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้บ้าง

ถึงโรงแรมงานเริ่ม ผมไปดูงานกับฟ้าและแม็กทีนี้พวกพี่ที่ไปด้วยได้เข้ามาชวนไปหาข้าวกินข้างนอก ผมปฏิเสธ แต่ฟ้าไปกับพี่เขา ต่อมาผมก็ชวนแม็กขั้นไปชั้น ๒ เพราะชั้นนั้นมันมีแอร์และเย็นผมก็นั่ง บังเอิญมีครู ๒ คน จากโรงเรียนพระมารดานิจจานุเคราะห์เดินยิ้มเข้ามาหาพวกผม และผมก็ยิ้มพร้อมกับเชิญให้ท่านนั่ง และท่านก็ถามผมว่า หนูมาจากโรงเรียนอะไร ผมก็ตอบว่ามาจากโรงเรียนบางลี่วิทยา จังหวัดสุพรรณบุรี เขาก็ร้องอ๋อ และท่านก็ถามว่าอยู่อำเภออะไร ผมก็ตอบว่า อำเภอสองพี่น้อง อ้าวครูก็พึ่งไปมาเหมือนกันเมื่อเร็ว ๆนี้แหละ และสองพี่น้องมีสถานที่ท่องเทียวอะไรบ้างล่ะ ผมก็ตอบว่ามีวัดไผ่โรงวัว วัดทับกระดาน เป็นต้นครับ และวันนี้พวกหนูจะมาจัดร้านทึ่ไหนล่ะ ผมก็ตอบไปอีกว่าครูพามาชมงานครับ ถ้างั้นพวกหนูรู้หรือยังว่า KM คืออะไร ผมกับแม็กก็นั่งอึ้งสักพึกหนึ่ง ครูเขาก็บอกว่า KM คือการแลกเปลี่ยนความรู้นะคะ สักพักพอเหงื่อแห้งผมก็ชวนแม็กลงไปดูงานที่ชั้นล่าง ผมก็ได้ไปดูภัตตาคารอาหารฮ่องเต้สวยงามมากเลยครับ ผมก็ไปดูที่อื่นอีกหน่อยหนึ่ง จนกระทั้งได้เวลากลับโรงเรียน ฯ เวลา ๑๔.๕๒นาฬิกา ผมมารอที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้าน และตั้งจะมาใหม่ในวันพรุ่งนี้

วันที่ ๑ มิ.ย . ๒๕๕๑

วันนี้พวกผมก็มากับ อาจารย์พรรณา ตามเดิม วันนี้รถของโรงเรียนเสียเลยต้องอาศัยมากับอาจารย์ธวัช ถึงโรงแรม ผมก็ชมงานต่อจากเมื่อวานที่ยังดูไม่จบ ได้เวลา

๑๑.๐๐ น. ผมเริ่มหิวแล้วก็เลยชวนฟ้ากับแม็ก ไปหาซื้อนม ขมนปังกินกัน กินเสร็จผมกับแม็กและฟ้าก็เดินกับมายังโรงแรม อาจารย์ก็ได้ให้คูปองผมฟ้าและแม็ก พวกเราก็เดินขึ้นไปกินข้าวที่ชั้น ๓ ตอนก่อนกินอาหารผมกับแม็กและฟ้าก็ตักอาหารใส่จานแล้วเดินหาที่นั่งกิน พอกินเสร็จโรงเรียนต่าง ๆ ที่มาออกร้านเขาจัดก็เริ่มเก็บกลับแล้ว พอถึงเวลา ๑๕ .๐๐น.ผมเดินทางกับโรงเรียนครับ

งานที่ผมสนใจมาก

๑.โรงเรียนบ้านแค เขามีการนำใบเตย เอามาพับแล้วม้วนให้เป็นดอกกุหลาบ มีคนมาดูและฝึกทำกันเป็นอย่างมากไม่เว้นหญิงชาย

๒. การพัฒนาเด็กพิการวัยเรียนตามบ้านของ ส.น.ง. เขตพื้นที่นครสวรรค์เขต ๓ คือเขามีการพัฒนาคุณภาพเด็ก และมีวัฒถุประสงค์ของเขา ก็เป็นที่น่าสนใจมากๆ คือ

Ø เพื่อเพิ่มโอกาสทางการศึกษา

Ø เพื่อให้เด็กพิการในวัยเรียนได้รับสิทธิทางการศึกษาทัดเทียมกับเด็กปกติ

Ø เพื่อส่งเสริมและดูแลสุขภาพอนามัยของเด็กพิการ

Ø พัฒนาคุณภาพชีวิของเด็กพิการ

เป็นต้น

รูปนี้ก็ขออาจารย์พรรณา มาครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ฟ้ามิกแม็ก
ใน ฟ้ามิกแม็ก

คำสำคัญ (Tags): #การพัฒนาชีวิตของเด็กพิการ#การศึกษาตาอัธยาศัย#การให้ทางการศึษาของเด็กพิการ#ความรู้ต่างๆ#ประสบการณ์

หมายเลขบันทึก: 187664เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2008 12:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:09 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

ลำดวน

เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2008 17:32 น. ()

สวัสดีน้องมิก
ครูขอชมว่าน้องมิกเขียนเล่าเรื่องได้น่าอ่าน
และเก็บรายละเอียดจากการ ศึกษาดูงานได้ดี
มาเขียนบ่อยๆนะคะ

เกษตร(อยู่)จังหวัด

เขียนเมื่อ 13 มิถุนายน 2008 09:02 น. ()

มิก = ผสม
ผสมส่วนระหว่างความสดใสของวัย กับความรู้ที่ได้รับ และการถ่ายทอด
ถ้ามีแต่รับ แต่ไม่ถ่ายทอด จะเหมือนคนท้องอืด...ท้องผูก ไม่ได้ขี้หลาย ๆ วัน 555+++
ดีแล้วที่มิกและเพื่อน ๆ เป็นคนที่ "รับได้ ถ่ายเป็น"