ขอบคุณเพื่อนสมาชิกที่คิดถึง......ห่างหายไปนาน เนื่องจากบนเส้นทางฝันของเราเริ่มมีปัญหาเสียแล้ว เรือของเราไม่นิ่งการพัฒนาไม่ยั่งยืน เราไม่สามารถ control เรือให้นิ่งได้เนื่องจากสาเหตุหลายๆประการ อย่างแรกคงจะปฏิเสธไม่ได้คือเรือของเราใหญ่เกินไป บรรจุสัมภาระมากเกินไป ทำให้ระบบการทำงานซับซ้อน มีหลายหน่วยหลายระบบในเรือลำเดียวกัน ต้องอาศัยกัปตันที่เชี่ยวชาญ จึงจะไปถึงจุดหมายได้ ประการที่สองเนื่องจากเรือของเราเปลี่ยนฝีพายหลายคนทำให้ต้องมีการเรียนรู้และฝึกทักษะกันใหม่ ประการที่สามลูกค้าของเรามีความซับซ้อนมากขึ้นทำให้ต้องใช้เวลาตรวจมากขึ้น ประการที่สี่คุณอำนวยมีงานให้ทำหลายอย่าง หลายด้านทำให้ลูกเรือสับสน เครียดเลยทำให้ฝันสะดุด ประการที่ห้าความร่วมมือของแพทย์ก็คงเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เราก้าวต่อไปอย่างมั่นคงได้หรือไม่ เราทุกคนจึงต้องหยุดมองปัญหาร่วมกัน ดูว่าภาระหนักหน่วงนั้น เป็นฝันลวงหรือจริง อย่างไรเสียเราจะไม่ทอดทิ้งเพื่อนร่วมทาง หันกลับมามองใจคนทำงานคงจะเครียดน่าดู เราจึงหาโอกาสไปผ่อนคลายกันที่ถ้ำภูภาเพ็ชร ล่องแก่งกันที่สตูล ได้มีเวลาพูดคุยกันมากขึ้น ดูใจกันมากขึ้น ต่อแต่นี้ไปเราคงรดน้ำพรวนดินกันใหม่ เพื่อให้ต้นไม้แห่งความรักได้เติบโต มีภูมิต้านทาน ยืนหยัดอยู่ได้ในทุกสถานการณ์
บทเรียนที่ได้รับ เราคงก้าวต่อไปอย่างองค์กรที่มีชีวิต คงไม่มีประโยชน์อะไรหากเรือเราถึงเส้นชัย แต่ลูกเรือเราไร้ซึ่งความสุข ลูกค้าก็จะรู้สึกไม่ปลอดภัย เราคงแสวงหาจุดสมดุลนั้นต่อไป จุดที่คนทำงานมีความสุข พร้อมที่จะให้บริการด้วยความรัก ความกรุณา ลูกค้าพึงพอใจ เมื่อถึงเวลานั้น "เวลา"อาจไมใช่คำตอบสุดท้าย
การมีชีวิตอยู่ของทีมและองค์กรเป็นแรงขับให้กับทีมพร้อมที่จะก้าวต่อไปเพื่อหาจุดหมายแห่งความสมดุลนั้น
ก็ยังเป็นกำลังใจให้ทีมต่อไป