เรื่องโชคลาง
ลางสังหรณ์มรณะคุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้ามีคนทักคุณว่า “ มองไม่เห็นเงาหัวของคุณ “ !!!
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเพื่อนรักของผมเมื่อสมัยเรียนมัธยมปลายด้วยกัน เขาชื่อว่า ประทิน ตั้งแต่เรียนจบออกมา ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน ช่วงที่ทำงานกันใหม่ๆ กลุ่มเพื่อนๆในชั้นเรียนของผมนัดเจอกันประจำ แต่หลังจากเวลาผ่านไปนานเข้า เพื่อนสมัยเรียนต่างก็เริ่มห่างๆกันไปตามความเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา ผมไม่ได้เจอกับประทินนานแล้ว ล่าสุดที่ได้พบกับประทินก็เป็นเวลาเกือบ 8 ปีมาแล้ว แต่เรื่องราวสยองขวัญที่ประทินเคยเล่าให้ผมฟังตั้งแต่สมัยเรียนยังคงอยู่ในความทรงจำตลอดเวลา
เรื่องมีอยู่ว่า ในคืนหนึ่งที่บ้านของประทิน ในขณะที่เขากำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในบ้านร่วมกับ พ่อ แม่ และพี่ชายของเขา อยู่ๆประทินก็ร้องตกใจเสียงหลง จนพ่อ แม่ กับพี่ชายของประทินต่างพากันตกใจ
“ พ่อ ! ดู...ดูนั่น “ ประทินพูดระล่ำระลัก พลางชี้มือไปที่พี่ชายที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างหน้า
“ อะไรของมึงวะ มึงเป็นอะไรไป “ เสียงพ่อของประทินถามด้วยความตกใจปนสงสัย
“ พี่......พี่ชาย “ ประทินพูดเสียงสั่น หน้าซีดเผือด
“ พี่ชายมึงทำไม “ พ่อประทินถามเสียงดัง
“ พี่ชาย......ไม่มีหัว ! “
“ เฮ้ย ! “ พ่อกับแม่ต่างร้องตกใจเสียงหลง ในขณะที่ “พี่ชาย “ ของประทินลุกขึ้นชี้หน้าประทินด้วยความโกรธ
“ ไอ้บ้า เล่นล้อเล่นอะไรแบบนี้วะ “
“ ไม่ได้ล้อเล่นนะพี่ เมื่อกี๊ผมเห็นพี่ไม่มีหัวจริงๆ “
ความเงียบงันเกิดขึ้นทันทีทันใด ในที่สุดแม่ประทินจึงเป็นคนเอ่ยปากเพื่อไกล่เกลี่ย ทำนองว่า ประทินตาฝาด ตามด้วยคำด่าอีกชุดใหญ่โทษฐานที่ทำให้ทุกๆคนตกใจ แล้วทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ความจริงแล้วพ่อกับแม่ของประทินต่างพากันวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง
ประทินเล่าให้ผมฟังว่า คืนนั้นแม่นั่งสวดมนต์ทั้งคืน จนเมื่อเช้าวันรุ่งขึ้น ประทินก็แต่งตัวไปโรงเรียนตามปรกติ แต่พ่อกับแม่กลับห้ามไม่ให้พี่ชายของประทินไปโรงเรียน โดยทำเป็นอ้างเหตุผลอื่นๆ
ลืมบอกไปว่าบ้านของประทินนั้นอยู่ที่ อ.ศาลายา จ.นครปฐม ทุกเช้า ประทินจะต้องนั่งรถไฟเข้ามาในเมืองมาลงที่สถานีบางกอกน้อย เพื่อต่อรถเมล์มาที่โรงเรียนที่อยู่ในย่านฝั่งธนอีกที
ประทินเล่าให้ผมฟังว่า ขณะที่เขานั่งอยู่บนรถไฟและรถไฟกำลังจะเคลื่อนตัวออกจากสถานีนั้น เขาก็เห็นพี่ชายของเขากำลังวิ่งกระหืดกระหอบอย่างเต็มที่เพื่อที่จะขึ้นไปกับขบวนรถไฟขบวนนี้ให้ทัน
เขามารู้ทีหลังว่าพี่ชายไม่ยอมเชื่อแม่ที่ให้หยุดโรงเรียน เพราะหลังจากมองเห็นพี่ชายกระโดดขึ้นรถไฟแล้ว ก็ไม่ได้คุยกัน เพราะอยู่คนละโบกี้ และช่วงเช้าๆผู้โดยสารต่างก็แออัดยัดเยียดกันแน่นเต็มขบวน
และแล้ว เช้าวันนั้นก็เกิดเหตุการณ์ที่อาจจะเรียกได้ว่า เป็นอุบัติเหตุครั้งร้ายแรงที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของการรถไฟไทย !
ความเชื่อที่ว่า นั่งรถไฟปลอดภัยที่สุดไม่เป็นความจริงอีกต่อไป เพราะเช้าวันนั้น เกิดเหตุการณ์รถไฟชนประสานงานกันสองขบวนที่สถานีตลิ่งชัน มีผู้เสียชีวิตถึงร้อยกว่าศพ !!!
หลายคนอาจจะเกิดไม่ทัน และไม่เคยทราบมาก่อนว่า ประเทศไทยเคยเกิดเหตุการณ์รถไฟชนประสานงากันอย่างรุนแรงเมื่อประมาณเกือบยี่สิบปีก่อน ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก เป็นโศกนาฏกรรมที่ร้ายแรงพอๆกับเหตุการณ์รถแก๊สระเบิดที่ถนนเพชรบุรีเลยทีเดียว
ประทินไม่ได้รับอันตรายใดๆจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ แต่เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ครอบครัวของเขาต้องเสียพี่ชายไปอย่างไม่มีวันคืนกลับ ในบรรยากาศความโกลาหลวุ่นวายที่เกิดขึ้น ณ ช่วงเวลาสยดสยองนั้น ประทินต้องเดินตามหาพี่ชายท่ามกลางเสียงครวญครางหวีดร้อง และท่ามกลางผู้เสียชีวิตด้วยสภาพที่แหลกเหลว จนกระทั่งพบร่างที่ไร้ลมหายใจของพี่ชายของเขา
ลางสังหรณ์ที่ไม่มีใครอยากให้เป็นจริง ในที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้ !
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น