จากน้องสู่พี่
หลังจากที่มดกับทิพย์ได้ฟันฝ่าพายุแห่งการศึกษามาเสียนาน ในที่สุดวันเวลาแห่งการประชุมเชียร์ที่รอคอยก็มาถึง มันเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นและดีใจเหลือเกิน แต่ทว่า....
เสียงมือถือของมดดังขึ้น ขณะนั้นมดอยู่ที่หอพัก
ทิพย์โทรมา มดดีใจสุดๆเมื่อเอาแว่นขยายส่องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ รู้ว่าคนที่โทรมาหาเป็นใคร
"สวัสดีจ้ะมด"
"ว่าไงทิพย์"
"เค้ามีเรื่องสำคัญมากจะบอก"
"อะไรหรอ ว่ามาเลย"
"เค้าคงไม่ได้มาทำ staff กับมดนะ" มดเกิดคำถามขึ้นมาในใจแต่เมื่อได้ฟังเหตุผลแล้ว ก็เข้าใจว่า ทำไม
"เค้ามีธุระทางบ้านน่ะ ยายเค้าก็ไม่สบายด้วย เค้าคงได้ไปอยู่กับยายที่ร้อยเอ็ด"
“ไม่เป็นไรหรอกทิพย์ เค้าเข้าใจ แล้วเค้าจะบอกทุกคนให้ว่าปีนี้ทิพย์ไม่ได้มา”
“แล้วเค้าจะมาเยี่ยมอยู่เด้อ”
“จ้า ทิพย์” จากนั้นเราก็คุยอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อยๆจนลืมไปว่าค่าโทรศัพท์แพงมาก.........จนนึกได้ก็เลยต้องวางสายไปทั้งสองคน
แล้วมดจะทำstaffกับใครเนี่ย มดอดกังวลไม่ได้ เพราะก็ยังไม่ได้สนิทสนมกับเพื่อน staff ปีสองมากนัก เพื่อนบางคนมดก็เพิ่งจะจำได้ตอนหลังเสร็จเชียร์ด้วยซ้ำไป
ไม่เป็นไร อย่างน้อย เราก็ยังมีน้องใหม่อีกคน “กระแต”นั่นเอง อย่างไรเสีย เราต้องนำพาไอ้กระแตมาเป็น staffให้ได้ มดคิดในใจแม้จะยังไม่รู้ว่า วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ตาม หน้าตื่นเต้นเหลือเกินที่อีกไม่นาน จากที่เราเคยเป็นstaff รุ่นน้อง ไม่ต้องทำงานหนักมาก มาฝึกตามเวลาที่พี่นัด และก็เวลาอีกนั่นแหละที่ทำให้มดที่เคยเป็น staff no name ที่ไม่มีใครรู้จัก กลายมาเป็น staff รุ่นพี่ ที่กำลังจะมีน้องที่เดินตามอุดมการณ์เดียวกันมายกมือไหว้
แล้วชีวิตของมดจะเป็นไปในทิศทางใดหนอ มดได้แต่ถามตัวเอง
ความเห็น (2)
มดก็มี กระแต แล้วไง รุ่นน้องที่เดินตาม อิอิ
ขอบคุณที่ช่วยดูแลกันเด้อ...มดเก่งมาก ดูได้ทั้งเพื่อน พี่(หมูเล็ก) น้อง(กระแต) และอาจจะมีอื่นๆอีกที่พี่หนิงไม่เห็นกับตาเองเนาะ
เก่งมากเป็น นิสิตที่มีน้ำใจจริงๆ
พี่บิวนะ มด
เป็นยังไงบ้างเชียร์ ราบรื่นดีมั๊ย ได้ข่าวว่าพวกพี่ STAFF เก่า ไปดูกันเยอะนี่ พี่ไม่ได้ไปดูพวกน้องๆฝึก แต่ก็ได้เจอมดและหลายๆคน ยังไงก็ขอฝากเชียร์มหาวิทยาลัยด้วยนะ เป็นหว่งน้องๆทุกคน (ทำเชียร์ควรจะวิ่งตอนเช้าทุกวันนะ อย่าลืมล่ะ)