IOCS ครั้งนี้เจอกันที่สวนนงนุช - วันแรก

EE-Enpowerment Evaluation

หายไปเสียนานครับ เนื่องจากต้องผจญวิบากกรรมกับงานประจำจนแทบไม่ได้ดูเดือนดูตะวันรู้สึกตัวอีกทีก็จะครบ สองเดือนแล้ว ลุ้นๆๆๆๆๆ ว่า IOCS ครั้งนี้จะจัดเมื่อไร ที่ไหน …และแล้วก็ได้ E-mail แจ้งวัน และสถานที่ … สวนนงนุชชชชช แง้ๆ เคยไปมาแล้วอะ หลายรอบด้วย เอาเหอะไม่เป็นไรตั้งใจไปเจอเพื่อนๆ พี่ๆ มากกว่า นัดเจอกันตอน 10 โมงครึ่ง ผิดคาดครับคนที่อยู่ใกล้สุดกลับไปช้าสุด สาเหตุจากใครบางคนที่มั่วแต่ทำโน่นทำนี่อยู่ (ขอกัดหน่อยละกัน)

พอมาถึงสวนนงนุชประหลาดใจมาก สถานที่เปลี่ยนไปเยอะ คงเป็นเพราะเจ้าของเค้าขยันปรับปรุง คงไม่อยากให้คนเบื่อ ซึ่งก็ดีครับ

วันนี้มีการพูดถึงเรื่อง EE-ENPOWERMNET EVALUATION สำหรับนำปรับไปใช้กับภาระกิจที่หน่วยงาน ในความเห็นผม เป็นเรื่องที่ดีนะ แต่คงต้องกลับไปศึกษาต่ออีกเยอะ เพราะยังจับ Concept จริงๆ ไม่ค่อยได้มากนักเนื่องจากเวลาจำกัด (เดี๋ยวนี้เวลาเรียนเรื่องอะไรใหม่ๆ จะถามตัวเองว่าเข้าใจดีไหม ทำให้นึกถึงเพื่อนที่ทำงานคนนึง ซึ่งเป็นคนที่ช่างสงสัย ยกมือถาม ไม่เข้าใจ ยกมือถาม ไม่แน่ใจ ยกมือถาม และอื่นๆ อีกมากมาย ยกมือถาม ซึ่งถ้าใครเป็นวิทยากรบรรยาย และผ่านด่านตานี่มาได้ ถือว่าผ่าน …แบบว่าเคยโดนมากับตัวเองแล้ว เกือบตาย ไม่ใช่ผมตายนะ แต่เป็นมัน เพราะยอมรับว่าหงุดหงิดมาก อยากเอาไมค์ไปอุดปากมัน แล้วเอาสายไฟไปรัดคอให้มันตายไปเลย เฮ้อ ได้แค่คิด … แต่ก็มิได้นำพา)

มีคนถามถึงเยอะครับว่า ช่วงนี้งานไม่ยุ่งแล้วหรือถึงมาได้ แหะๆ งานยังยุ่งและยังต้องทำเท่าเดิม แต่ตอนนี้ผมทำงานไม่เหมือนเดิม

แต่ก่อนจะใช้วิธีทำงานร่วมกับน้องๆ แบ่งกันทำตามความถนัดของแต่ละคน แต่สุดท้ายเราก็จะต้องดูภาพรวมของงานทั้งหมดอย่างเลี่ยงไม่ได้ จึงไม่แปลกที่เวลาไม่อยู่ หรือออกไปไหนข้างนอก จะมีแต่คนโทรมาตามตัวหรือโทรมาถามงาน แต่เดี๋ยวนี้ใช้วิธีแบบแม่สิงโตถีบลูกลงเหวแล้วให้มันปีนขึ้นมากันเอง… เอ้ยไม่ไช่ แต่ก็คล้ายกันนะ คือใช้วิธีจ่ายงานทั้งหมดให้น้องแบ่งๆ กันไป ส่วนเรามีหน้าที่ประกบและสอนเพียงอย่างเดียว ตอนแรกก็โดนน้องๆ โวยมาเหมือนกันว่าพี่มันเห็นแก่ตัว อยากสบาย จะลาออกแล้วหรือถึงได้ถ่าย…ไว้ให้ อื่ม แต่ละคนปากดีกันทั้งนั้น ก็ต้องใช้เวลาซักพักนึงกว่าจะเห็นผล ในความเห็นผมตอนนี้ถือว่า OK ระดับนึงแล้ว Win Win ทั้งคู่

ตัวผมเอง           งานลดลงมีเวลามาทำเรื่องอื่นเยอะขึ้น ได้ถ่ายทอดความรู้ให้น้องๆ อย่างหมดไส้หมดพุง ซึ่งก่อนหน้านี้พยายามทำมาตลอดแต่พวกมันไม่ค่อยสนใจ จัดอบรมก็มานั่งหลับ เจอปัญหาถึงค่อยถาม (แล้วทำไมถึงต้องรอให้เกิดปัญหาก่อนถึงมาจะมาถาม)    

น้องๆ              ได้พัฒนาตัวเอง รับผิดชอบงานใหญ่ขึ้นได้ ได้ภูมิใจกับผลงานที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองจริงๆ สุดท้ายก็ไม่ต้องทนฟังพี่มันบ่น เวลาโทรไปหาพี่มันตอนช่วงที่ไม่อยู่ ... น้องๆ รู้สึกรักพี่มากขึ้น (อันนี้คิดไปเอง)

วันนี้กลับที่พักดึก รีบเข้านอนพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า … หลับเป็นตาย

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีค่ะ คุณ Tha

ยินดีต้อนรับกลับมาสู่การเขียนบล็อกที่ GotoKnow.org อีกครั้งคะ

หากพอมีเวลาว่างก็เข้ามาเขียนบล็อกอีกนะคะ ^_^

[ขนิษฐา]

พี่เห็นด้วยจ๊ะที่แบ่งงานให้น้อง ๆ พี่ก็จะทำเหมือนกันเพื่อน้องจะได้ความรู้และคิดงานของตัวเองไม่ต้องรอพี่ๆจะได้ก่งเร็วๆ

[Tha]

สู้ๆ ครับพี่ฐา ขอบสำหรับทุกกำลังใจครับ :)

[kaewta]

ไชโยได้อ่านของฐาแล้วรออ่านอีกนะ ที่มอนอสู้อยู่แล้วเพราะมี PTTAR เป็นกำลังใจ

[อ้อ]

เป็นการพัฒนาเทคนิคการดำเนินงานและตัวเองที่น่าชื่นชมค่ะ นายยังเขียนเรื่องเล่าดีเหมือนเดิมนะ....ขนาด อ.ไกรฤทธิ์ ที่เป็นที่ปรึกษา สคส. ยังชมเลย (เอาคำชมมาฝาก)