การประเมินคุณภาพมีทางออกที่ดีกว่านี้ใหม
การประเมินคุณภาพการศึกษาโดยหน่วยงานองค์กรภายนอก : อีกมุมมองหนึ่งของคนรับผิดชอบการบริหารการศึกษา
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ผมรอค่อยก็มาถึง แม้นเราชาวครูด้วยกันจะไม่อยากให้มาถึงก็ตาม วันที่ 2-4 มิถุนายน 2551 สมศ.ก็เข้ามาประเมินคุณภาพการจัดการศึกษาของโรงเรียน เพื่อค้นหาร่องรอยการทำงานของครู และผู้บริหาร ว่าที่ผ่านมาทำงานกันอย่างไร ผมเองได้พยายามนำเสนอให้คณะผู้ประเมินเห็นถึงกรอบความคิดในการประเมินในมุมมองของผู้ปฏิบัติงานตามความเห็นที่ผงได้แสดงความคิดเห็นครั้งที่แล้ว พวกครูและผมไม่ได้ต่อต้านในวิธีการสืบหาร่องรอยหลักฐานของโรงเรียนเพื่อตอบโจทย์มาตรฐานสมศ. ย้ำแห่งครั้งว่าการประกันคุณภาพเป็นสิ่งจำเป็น มาตรฐานและตัวบ่งชี้ก็ใช่ แต่ชาวเราไม่เห็นด้วยกับเกณฑ์การตัดสินใจ แน่นอนทุกท่านที่เป็นคณะประเมินของสมศ.ก็ต้องไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมคิด หรือชาวเสมาเราคิด แน่ละ มันคือหม้อข้าวของตนเอง ผมคิถึง คำพูดของคุณพ่อผมเมื่อร่วม 20 กว่าปีแล้ว ท่านบอกว่า จะเรียนอะไรก็เรียน แต่อย่าเรียนมาเพื่อเป็นทนายหรือผู้พิพากษา เพราะเป็นอาชีพที่บางครั้งก็ฆ่าคนดีๆได้ แน่นอน ชาวทนายก็ด้ ผู้พิพากษาก็ดี อย่ามาเถียงผม ทุกวงการมีทั้งคนดีและคนเลวอยู่ หลายปีที่ผ่านมา ก็มีผู้ประเมินบางท่านมาชักชวนผมให้ลองสมัครเผื่อได้เป็นผู้ประเมินร่วมทีมกับเขาด้วย ผมเองก็ยอมรับว่าผมสนใจอยู่ไม่น้อย แต่มาวันนี้ ผมมีความชัดเจนในตัวเองว่า นี้คืออีกเส้นทางที่ผมจะไม่มีวัน จะเสนอตัวเข้าไป ภายใต้กติกาที่เป็นอยู่ เพราะผมไม่อยากสร้างบาปบริสุทธิ์ให้กับพ่อพิมพ์แม่พิมของชาติ เพราะ หากโรงเรียนนั้นๆถูกประเมินแล้วไม่ผ่าน ครูโรงเรียนนั้นจะไม่มีสิทธิ์เสนอขอเลื่อนวิทยฐานะ เพื่อความก้าวหน้าในอาชีพการงานของตน อาชีพครู ที่เขาขนานนามว่าคือพระคุณที่ 3 รองจาก แม่ พ่อ การที่นักเรียนคนหนึ่ง จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่สักคนที่มีคุณสมบัติ เก่ง ดี มีสุข มิใช่ความสำเร็จของครูฝ่ายเดียว มีพ่อ แม่ และสังคมที่ดีหล่อหลอมอยู่ด้วย ใช่ใหม เช่นเดียวกัน ความล้มเหลวของเยาวชนคนหนึ่ง ก็มิได้หมายถึง คือความยำแย่ของครู และโรงเรียนเสมอ ปัจจัยต่างๆรอบตัว เคยได้ไปประเมินกันบ้างใหม ผมไม่ใช่ประเภทขี้แพ้ชวนตี ใครจะเอาไงก็เอาเถอะ เพราะครู คืออาชีพเกรดปลายแถวของสังคมไทยมานานจนจำไม่ได้แล้ว ผมจำคำพูดของพระคุณเจ้าพระพยอม พูดไว้นานหลายๆปีแล้ว ว่า ที่เก่งให้เรียนหมอ เรียนวิศวะ ที่โง่ๆ สอบ(คณะ)อะไรไม่ได้แล้วให้เรียนครู ที่โง่กว่านั้นก็ให้บวช หาก ณ วันนี้เรายังมีค่านิยมอย่างนี้อยู่ ประเทศไทยเราจะไปรอดใหม
เราช่วยกัน สังคมทั้งสังคมชาวยกันส่งเสริมช่วยกันยกย่องครูกันอย่างจริงจังสักทีได้ใหม ช่วยกันคิดช่วยกันทำให้อาชีพครูขึ้นเป็นอาชีพเกรด 1 ของสังคมไทยได้ใหม ทำไมมาเลย์เขาทำได้ น่าคิดนะ
เป็นไปได้หรือไม่ เราเปลี่ยนกติกาการตัดสินการผ่านหรือไม่ผ่านจากการประเมินแต่ละครั้ง ให้ผู้ประเมินhappy โรงเรียนที่ถูกประเมินก็happy หลักการบริหาร หลักการคงอยู่ด้วยกันอย่างสมานฉันท์ คือการใชhทฤษฏี win-win คุณออกจากโรงเรียนก็happy เพราะคุณไม่ได้ฆ่าเขา(อย่างเลือดเย็น) เราก็happy เพราะเราก็รู้ว่าเราไม่เจ็บ
ผมอยากทางออกที่win-win ให้ใช่กติกาใหม่แบบของสาธารณสุข ที่ประเมินโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ ซึ่งมี 3 ระดับ คือคุณภาพระดับทอง ระดับเงิน ระดับทองแดง เอามาใช้ในการประเมินคุณภาพการจัดการศึกษาของโรงเรียนซิ พร้อมทั้งกระทรวงศึกษาธิการก็สร้างแรงจูงใจหรือให้สวัสดิการบางอย่างเพื่อเป็นการกระต้นขวัญและกำงลังใจให้แต่โรงเรียน แก่ครูได้up หรือยกระดับตนเอง โรงเรียนไหนปีนี้ทำได้แค่ระดับทองแดง(แย่สุดๆแล้ว) อีก3-5 ปีมาประเมินใหม่ว่า พัฒนาขึ้นหรือไม่ หรือยังรักษาสถาพเดิมได้อยู่หริอเปล่า ก็ว่ากันไป ดีกว่าหรือไม่ สร้างสรรค์กว่าใหม
ช่วยเข้าไปดูมาตราต่างๆในพรบ.การศึกษาอีกทีดีใหม่มีหลายๆมาตราบอกว่า ผู้ปกครอง ชุมชน ท้องถิ่น องค์กรต่างๆ มีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา ตรงนนี้ เราลืมไปหรือเปล่า ชาวยกลับไปดูและทำความเข้าใจกันหน่วยได้ใหม
ผมอยากเห็นวันหนึ่งข้างหน้า จะมีการประเมินมาตรฐานสถาบันครอบครัว มาตรฐานคุณพ่อ คุณแม่ เพื่อใช้ข้อมูลตัวนี้เพื่ออะไรสักอย่าง น่าดีนะ ว่าท้ายที่สุดคนไทยมีมาตรฐานอย่างไร แล้วถ้าประเมินกันแล้วจะผ่านสักกี่คน คนที่ผ่านทำอะไรได้บ้าง คนที่ไม่ผ่านจะต้องทำอย่างไรแล้วจะถูกตัดสิทธิ์อะไร น่าจะดีหนอ ใครก็ได้ช่วยคิดต่อที
ผมเนื่อยจังแล้ว พรุ่งนี้ต้องฟังผลการประเมิน ขอพักผ่อนก่อน เพื่อรอฟังข่าว แล้วจะพามาเล่าสู่กันฟัง
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะท่าน ผอ.
อย่าเคลียดค่ะ ท่านผอ.ทำดีที่สุดแล้วค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ