การจัดการความรู้ : >> ทำ KM ฉบับ ชาญวิทย์-นครศรีฯ

ทำมาอย่างไร เล่าไปอย่างนั้น

แรงดันดาลใจที่ทำให้เขียนบันทึกชื่ออย่างนี้ก็เพราะว่า เมื่อก่อนนี้ตอนที่รับ(ได้ยินเฉย ๆ ) เรื่อง KM มาวิเคราะห์เองแล้วก็ยากที่จะทำความเข้าใจได้ เนื่องจากเราอาจวิเคราะห์ไม่เป็นหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ว่าก็มีปัจจัยอย่างหนึ่งที่ทำให้งงแล้วงงอีก ก็เพราะการถ่ายทอดบอกเล่ากันมา กว่าจะถึงปลายทาง รสชาดก็เปลี่ยนไปเพราะมันไม่สด หรือมันเหี่ยวมันเฉาไปบ้างตามรายทาง

ความผิดอย่างหนึ่งที่ยังโทษตัวเองอยู่จนถึงตอนนี้ คือ เชื่อคนอื่นมากเกินไป เชื่อโดยไม่วิเคราะห์หรือทดลอง คิดแต่จะทำตามอย่างเดียว จึงไม่สามารถเข้าถึง การจัดการความรู้ได้ในระยะแรกตั้งนาน และเสียโอกาสอยู่นานเพราะไม่ได้นับหนึ่งก็เลยนับสองไม่ได้ เป็นบทเรียนให้ทุกท่านที่ยังไม่ได้เริ่มลงมือทำ KM ที่กำลังศึกษาเรียนรู้อยู่ขอเรียนว่า ผู้ที่สอนให้เรารู้จัก KM ได้ดีที่สุด คือตัวเราเองครับ ผมพูดอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรครับ ก็หมายความว่า เมื่อไหร่ที่เราเริ่มลงมือทำ งานมันก็สอนเราเอง และรู้เองอัตโนมัติว่าอะไรใช่หรือไม่ใช่ KM

ไม่ได้คิดที่จะบอกว่า อย่าไปยุ่งกับทฤษฎีนะครับ ทฤษฎีก็มีความจำเป็นเหมือนกัน เพราะทฤษฎีกับปฏิบัติก็จะต้องไปคู่กันอยู่แล้วและวนเป็นวัฏจักร แต่หากไม่ลงมือปฎิบัติทฤษฎีสร้างสมมาดีแค่ไหนก็ไม่เกิดผลอะไรได้เพราะมันเก็บอยู่แต่ในกระดาษมันดิ้นเองไม่ได้ แล้วถ้าจะถามผมว่าแล้วจะเริ่มนับหนึ่งที่ตรงไหน ผมก็ขอบอกแบบกวน ๆ หน่อยว่า เริ่มนับหนึ่งตอนที่เราเริ่มลงมือทำครั้งแรกครับผมบอกไปตาม"ฉบับ"ที่ผมเคยทำมานะครับ ท่านอื่นอาจเข้ามาแลกเปลี่ยนต่อไปที่แตกต่างกันไปก็ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าในที่นี้นะครับ และด้วยความยินดีที่จะได้แลกเปลี่ยนกับท่านขอเรียนเชิญไว้ล่วงหน้าครับ

มีเครื่องมือกระบวนการต่าง ๆ มากมายในกระบวนการทำงานที่ผมสามารถนำมาปรับใช้กับการทำ KM ได้ ผมเองนั้นจะพยายามนำเครื่องมือเก่ามาปรับใช้เพื่อการจัดการความรู้ เพราะในบางเรื่องที่ผมทำถ้าจะให้ได้เป้าหมายที่ตั้งไว้ตรงจริง ๆ ก็ทิ้งอดีตเครื่องมือเดิมไม่ได้เด็ดขาด แต่ก็ยกให้ KM เป็นเครื่องมือแม่เป็นส่วนใหญ่ และบางครั้งที่ผมทำอยู่บางที KM เอง ก็เป็นเครื่องมือ/กระบวนการลูกเหมือนกัน มันอยู่ที่เป้าหมายว่าจะต้องการอะไร

การนั่งตีความหรือถกเถียงในเรื่องของคำความหมาย ในกระบวนการ KM นั้น ถ้าหลีกเลี่ยงได้ก็ดี เพราะเสียเวลาเราจะรู้เองโดยไม่ต้องตีความเมื่อวงเรียนรู้เริ่มติดไฟลุกโชน ไฟในวงเรียนรู้เท่าที่พบมาและทำให้ผมเกือบตกรถอยู่บ่อยครั้งก็คือไฟความรู้สึก ช่วงสุดท้ายใกล้เลิกวง จะลุกแรงมาก และเลิกยาก ก็คือช่วง AAR และช่วงนี้จะต่อไฟไปให้สว่างในที่อื่น ๆ ได้ดี ทั้งเผ็ดทั้งสว่างทั้งร้อน ก็เลยได้เป็นบทเรียนให้รู้ว่าคราวหลังเมื่อจัดวงเรียนรู้ต้องมีเวลาไว้เพื่อ AAR ให้เยอะ ๆ ครับ

เขียนใน GotoKnow
โดย ชาญวิทย์-นครศรีฯ
ใน เส้นทางเรียนรู้อันยาวไกล

คำสำคัญ (Tags): #ทำ km ให้เนียนในเนื้องาน

หมายเลขบันทึก: 185574เขียนเมื่อ 1 มิถุนายน 2008 14:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:19 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน