เกิดแต่ตม
เกิดแต่ตม บ่มเพาะตัว บัวทุกดอก
ค่อยค่อยงอก ยกดอกตน พ้นสิ่งหมอง
ไม่นานวัน พลันรับแสง อันเรืองรอง
งามผุดผ่อง น่าปองหมาย ใช้บูชา
อันตัวตน คนเรา ควรเอาอย่าง
ค่อยค่อยห่าง ทางกิเลส เขตตัณหา
เพื่อยกตน จนมีธรรม ล้ำปัญญา
งามสง่า น่าสรรเสริญ เจริญตาม 
ความเห็น (3)
บัวสี่เหล่า เปรียบเป็น เช่นหมู่ชน ยังไม่พ้น กิเลส เหตุเศร้าหมอง
บัวพ้นน้ำ เหล่าแรก รับแสงทอง เบ่งบานพลัน เมื่อต้อง แสงทองทา
บัวปริ่มน้ำ รอเพลา ตาวันส่อง จึงผุดผ่อง กลีบงาม นามบุปผา
บัวใต้น้ำ เนิ่นนาน ผ่านเวลา พ้นธารา จึงรับแสง แห่งตาวัน
บัวจมโคลน บุญน้อย แม้คอยท่า ก็ไร้สิ้น วาสนา ต้องอาสัญ
กลายเป็นเหยื่อ ปลาปู ผู้ลงทัณฑ์ ต้องจาบัลย์ น้อยใจ ในชะตา
ชีวิตใคร ชีวิตตน คนกำหนด ควรรีบปลด เปลื้องใจ ไกลตัณหา
ให้ผุดผ่อง วิสุทธิ์ ดุจปัทมา ที่บานเบ่ง กลีบดอกกล้า ท้าตะวันฯ
บัวสี่เหล่า เปรียบเป็น เช่นหมู่ชน
ยังไม่พ้น กิเลส เหตุเศร้าหมอง
บัวพ้นน้ำ เหล่าแรก รับแสงทอง
เบ่งบานพลัน เมื่อต้อง แสงทองทา
บัวปริ่มน้ำ รอเพลา ตาวันส่อง
จึงผุดผ่อง กลีบงาม นามบุปผา
บัวใต้น้ำ เนิ่นนาน ผ่านเวลา
พ้นธารา จึงรับแสง แห่งตาวัน
บัวจมโคลน บุญน้อย แม้คอยท่า
ก็ไร้สิ้น วาสนา ต้องอาสัญ
กลายเป็นเหยื่อ ปลาปู ผู้ลงทัณฑ์
ต้องจาบัลย์ น้อยใจ ในชะตา
ชีวิตใคร ชีวิตตน คนกำหนด
ควรรีบปลด เปลื้องใจ ไกลตัณหา
ให้ผุดผ่อง วิสุทธิ์ ดุจปัทมา
ที่บานเบ่ง กลีบดอกกล้า ท้าตะวันฯ
ขอบคุณครับ
คุณK.Nagarin
ที่เข้ามาต่อเติมแต่งแต้มให้ได้เนื้อหาสาระมากขึ้น