น้องเขียวของผม อิอิ
การไปร่วมชุมนุมเฮฮาศาสตร์ 5 หรือการอบรมกระบวนกรสไตล์เฮฮาศาสตร์ คงมีเรื่องราวดีๆมากมายให้จดจำ ให้เรียนรู้ คนชอบวิ่งในฐานะที่เป็นคนเสนอให้จัด เลยถูกครูบาอุปโหลกให้เป็นหัวหน้าค่าย ไม่ได้เข้าร่วมในฐานะผู้เข้ารับการอบรม แต่ก็ไม่มีข้อห้ามไม่ให้เรียนรู้ ทำหน้าที่สังเกตการณ์และอำนวยความสดวกทั่วไป แต่ก็ไม่ค่อยได้ทำอะไร เพราะทุกอย่างลื่นไหล เต็มไปด้วยจิตอาสา ไม่ต้องขอให้ใครทำอะไร ทุกคนจะเรียนรู้และช่วยทำเอง
อุ๊ยจั๋นตาไปล้างห้องน้ำ ปู๋สะลีให้เพื่อนๆล่วงหน้า แถมยังช่วยทำกับข้าว แถมทำขนมให้เพื่อนๆกิน
หมอเจ๊กวาดบ้าน ทำกับข้าว ฯ แหมๆพูดไปก็ไม่ครบคน เดี๋ยวท้องอืด เอาเป็นว่าขออภัยมิตรรักแฟนๆทั้งหลายที่ยกตัวอย่างมาเพียงเล็กน้อยนะครับ อิอิ
แต่ขอเอาเรื่องราวของน้องเขียวของผมมาเล่าสู่กันฟังด้วยภาพ น้องเขียวแทบจะเป็นขวัญใจของการอบรมครั้งนี้ก็ว่าได้ เธอน่ารัก มีความเป็นมิตรกับผู้คน ตั้งอกตั้งใจรับการอบรม มีเพื่อนๆเขียนถึงน้องเขียวมากมายหลายเรื่อง
ภาพที่ผมเอามาลงในบันทึกนี้ ตั้งใจถ่ายนะครับ ไม่ใช่ถ่ายเรื่อยเปื่อย ลองกล้อง ( ลองวิชาน่ะใช่ อิอิ ) ตัวคนชอบวิ่งเองคอยถ่ายภาพกิจกรรมต่างๆไว้ เพราะชอบถ่าย รางวัลขยันถ่ายก็ไม่มีใครมอบให้สักที อิอิ
ภาพชุดนี้สะดุดตาตั้งแต่แรก ต้องคอยวนเวียนมาถ่ายเก็บไว้ คนชอบวิ่งเองได้เรียนรู้จากภาพชุดนี้ แต่อยากให้เพื่อนๆช่วยทำมาหากิน ว่าเรียนรู้อะไรจากภาพดังกล่าว ( ขอยืมสไตล์นี้มาจากหมอเจ๊ อิอิ เขียนบันทึก เอาภาพมาให้เพื่อนๆทายมั่ง ถามว่าเรียนรู้อะไรบ้าง ง่ายดี อิอิ )
เพื่อนๆชาว G2K ช่วยกันทำมาหากินหน่อยนะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระปุ๋ม และหมอเบิร์ด ช่วยแสดงความเห็นด้วยนะครับ น้าอึ่งอ๊อบด้วย ( หมู่นี้ขี้งอนจัง ) อิอิ
ดูจากรูป มีคุณครูอึ่งด้วย ช่วยเล่าให้ฟังด้วยครับ อิอิ
อ. สร้อยที่เคารพ ( อุ๊ยจั๋นตา ) ไม่อยู่ในเหตุการณ์ แต่ก็สามารถเล่าได้ดีนะครับ เชิญด้วย อิอิ
ความเห็น (23)
สวัสดีเจ้าค่ะ ลุงหมอจ๋า
ลุงหมอๆๆ พี่เขียวน่ารักมากๆค่ะ อิอิ คิดถึงลุงหมอนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ คุณหมอ คนชอบวิ่ง
- แวะมาทักทายครับ
- มาดูน้องเขียวของคุณหมอ
- ท่าทางคุณน้องเขียวของคนหมอ
- ดูอิ่มอก อิ่มใจนะครับ
- ไม่มีคำอธิบาย
- หรือคำจำกัดความ
- มีแต่ภาพ
- อิอิๆๆ
เธอเป็นคนน่ารักมากครับ หนักแน่นตามสไตล์สาวใต้(อิอิ เหมือนคนข้างกายผมเลย)..
เธอเป็นคนแรกๆที่ขยับเขยื่อนเรือนกายหยิบไมค์มาพูดมากล่าวอย่างสดใส และจริงใจ
ระลึกน้องเขียว
ระลึกทีมกระบี่ครับ
ขอมอบภาพนี้ให้แก่น้องเขียว ครับ
1. น้องจิเข้าหอแล้ว ยังมีเวลามา อิอิ
ตั้งใจเรียนนะลูก อิอิ
ว่างๆโทรให้กำลังใจน้องอ้ายมั่งนะ
2. 
3. ขจิต ฝอยทอง
อ.ขจิต ไม่ดูแลเก้าอี้ดีๆ แถมเอารูปน้องเขียวของผมมาลงอีก
ใครหนอใคร เตรียมกล้องไว้รอเลย อิอิ
4. บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
แหมๆๆๆ ท่านบางทรายก็แอบถ่ายรูปน้องเขียวของผมไว้เยอะแยะเลยนะครับ อิอิ
"มาบอกว่า...สู้ๆ...ค่ะ.." ^__^ วันนี้พาน้องๆ มาด้วยค่ะ...คิดถึง ค่ะ ... คิดถึง...
เดี๋ยวมาใหม่นะคะ...อิอิ
มาแสดงตนตามเสียงเรียกค่ะ...555 ...เกือบไม่ได้ยิน แว่วๆ คล้ายๆ ได้ยินคนเรียก ก็เลยโผล่หน้ามาดูค่ะ...ปรากฏว่า อ้าว..มีคนเรียกเราจริงๆ...
(^______^)
- ขอยืนยันความน่ารัก และจริงจัง จริงใจของ น้องเขียว ครับ
- นอกจากในเวลาของการร่วมกิจกรรมที่สวนป่าแล้ว เธอยังร่วมเดินทางเข้ากทม.พร้อมกับผมและทีมกระบี่ ภายใต้การนำของ หมอเจ๊คนสวย
- ผมจึงได้เห็นความเป็นเธอชัดเจนมากขึ้นอีกครับ
คิดถึงน้องเขียวค่ะ
น้องเขียวน่ารัก และขี้เกรงใจ แต่แล้ว เวลาก็ฝ่ากระบวนการปิดใจของน้องเขียวได้ ไม่รู้เพราะเสียงร้องเพลงของน้าอึ่ง หรือเพราะตกเก้าอี้ ก๊ากส์ ๆ ๆ ๆ ๆ
หัวเราะจริงใจจริง ๆ นะน้องเขียว
คิดถึง คิดถึง
แวะมาหากันบ้างเน้อ
ลืมบอกไป
ทำงานแล้วนะหมอ เดี๋ยวหาว่าขี้งอนอีก
อิอิอิ
ช่าย...ช่าย...
กะปุ๋มก็มาทำงานแล้วนะเจ้าคะ...อิอิ...
เดี๋ยวหาว่าอู้งาน...(ตามรอยพี่อึ่งค่ะ)
(^___^)
9. 
10. Handy
อิจฉาอาจารย์ Handy ได้คุยยาวกับหมอเจ๊และทีม รพ. กระบี่ อิอิ
11. 
12. หมอเบิร์ดยังไม่มาให้ความเห็น เลยแอบไปเอาที่หมอเบิร์ดคุยกับพี่ตุ๋ยในบันทึก AAR เฮฮาศาสตร์ 5 : จับจิตด้วยใจ มาก่อน อิอิ
67. เบิร์ด
.......
น้องเขียวเค้าเป็นนักปฏิบัติตัวเล็กๆที่ไม่มีหัวโขนของตำแหน่งหน้าที่การงานมากนัก เค้ากล้าเปิดตัวเค้าเองอย่างไม่มีข้อปิดบังอะไรกับพี่น้อยผู้เป็น ผอ.วิทยาลัยพยาบาลฯสุรินทร์และกล้าแตะหัวเข่าพี่เค้าในการสนทนาซึ่งเป็นภาษากายที่อบอุ่นมากๆค่ะ และต้องบอกว่าพี่น้อยเป็นผู้แตะน้องเขียวก่อนด้วย น่ารักจริงๆนะคะ อิ อิ อิ
..........
ว่างๆ เชิญหมอเบิร์ดมาเล่าต่อนะครับ อิอิ
มารายงานตัวแล้วค่ะ ขออภัยที่มาช้าไปนิดนะคะเพราะติดภารกิจหลายอย่าง
อืม..คุณหมอเอาภาพมาบอกกล่าวเลยเหรอคะ...จริงๆก็เป็นสิ่งที่ควรให้ความสนใจค่ะ..เพราะภาษากายเป็น เสียงเงียบที่เราควรได้ยินเนาะคะ
จากภาพจะเห็นว่าคนเราทุกคนต้องการเพื่อนที่เข้าใจ ยอมรับ และเชื่อถือในตัวเรากันทุกคนนะคะ ซึ่งสัมพันธภาพนั้นจะประสบผลสำเร็จหรือล้มเหลวก็ขึ้นอยู่กับว่ามีองค์ประกอบในการสร้างสัมพันธภาพมากน้อยเพียงใด มีการให้และการรับที่เหมาะสมหรือไม่ด้วยค่ะ่
เพราะการสื่อสารไม่ได้หมายถึงการพูดคุยเท่านั้นนี่คะ แต่ยังรวมถึงบุคลิกภาพที่ปรากฏ สีหน้า ท่าทางต่างๆอีกด้วยค่ะ
พี่น้อยใช้การแตะเข่าของน้องเขียวเพื่อเป็นการเปิดตัวเอง สื่อด้วยภาษากายทั้งสีหน้า ทั้งแววตา ทั้งท่าทางว่าพร้อมที่จะรับฟัง พร้อมที่จะเข้าใจและให้กำลังใจุ ซึ่งสอดคล้องกันหมดทั้งภาษาพูดและภาษากายทำให้น้องเขียวสามารถเปิดตัวเองมาได้แม้นจะเพิ่งพบกันครั้งแรกก็ตาม และยังส่งต่อสารนั้นได้อย่างดีด้วยการสัมผัสคนอื่นต่อด้วยสิคะ ^ ^
บรรยากาศในวงก็กลมกลืนไปในทางเดียวกันเลยนะคะ น่ารักจริงๆ..จะเห็นได้ว่าภาษากายนั้นสำคัญนะจ๊ะ
ช่วยทำมาหากินแล้วนะคะ..อิ อิ อิ
- ขอลอกความเห็นน้องเบิร์ดค่ะ..อุ๊ย..ห้ามลอก..ลืมไป
- โธ่ๆ...แค่โผล่หน้ามาจึ๊ง..นึง..เนี่ยนะ..ได้การบ้านเลย..
- ในภาพ..น้องเขียวตั้งใจเล่าเรื่องราว พร้อมกับรอยยิ้ม ทำให้ได้ฟังอย่างตั้งใจ
- น้องเขียวเรียกพี่น้อยว่าแม่น้อย..เพราะอายุเท่ากับแม่ของน้อง..ครูอึ่งก็เลยรู้ตัวว่า..เป็นน้า
- ในรูปมีครูเอ๊ะอีกคนหนึ่งนะคะ
- ความเปิดเผย..จริงใจ..เป็นกันเองของน้อง..ช่วยให้วงสนทนามีรสชาติจริงๆ ค่ะ
20. เบิร์ด
ขอบคุณมากครับที่แวะมาช่วยกันทำมาหากิน
ถ่ายรูปกิจกรรมอยู่ เห็นภาพของกลุ่มนี้คุยกัน สะดุดตามากๆ เลยกดมาเป็นชุดเลย แต่อธิบายไม่เป็น แต่ประทับใจมากครับ
21. dd_L
นึกถึงคำถามที่อุ๊ยจั๋นตาถาม อ. วิศิษฐ์ ที่เชียงรายว่า จะทราบได้อย่างไรว่ากลุ่มพร้อมหรือยัง
ภาพนี้คงให้คำตอบนะครับ อิอิ