คืนวันหนึ่ง พี่เม่ยนอนหลับแล้วฝันไปว่า
ตัวเองอายุเกือบแปดสิบปีแล้ว
ก็อยู่ตามประสาคนแก่ล่ะค่ะ คือนอนๆนั่งๆ
รอให้ลูกหลานมาเยี่ยมเยือน
วันหนึ่ง ลูกสาวคนสวย
(ซึ่งในความฝันดูไม่ออกเลยค่ะว่าเป็นน้องยิ้มหรือน้องจิ้น)
ก็พาหลานยายที่แสนจะน่ารักมาเยี่ยม แม่หนูน้อยน่ารักวิ่งมา
กอดคอหอมแก้ม คุณยายเม่ย
แล้วทักว่า “Hi! Grandmom.. how are
you..”
ในความฝันนั้น..พี่เม่ยรู้สึกโกรธมาก
จึงดุลูกสาวไปว่าทำไมไม่สอนให้ลูกพนมมือไหว้ผู้ใหญ่
แล้วพูดว่าสวัสดีค่ะ เพื่อรักษาความเป็นไทยไว้นะ
ปล่อยให้ทำตัวเป็นฝรั่งมังค่าอย่างนี้ได้อย่างไร?..
ลูกสาวคนดีอมยิ้มนิดๆ ควักแบงค์ดอลล่าห์ออกมานับๆ
ส่งให้พี่เม่ยไว้เป็นค่าใช้จ่ายประจำเดือน พร้อมกับตอบว่า
"ก็เมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว
ทำไมแม่ไม่ช่วยรักษาประเทศไทยไว้ล่ะคะ?"
พี่เม่ยรู้สึกอึดอัด...สะดุ้งตื่น...เฮ้อ! โชคดีที่เป็นเพียงความฝัน แต่ในความเป็นจริง...ถ้าเราไม่รักษาประเทศไทยไว้ตอนนี้ ปล่อยให้คนที่มีอำนาจมุ่งทำลายประเทศ อนาคตของลูกหลานเราจะเป็นอย่างความฝันหรือเปล่าหนอ?
พี่เม่ยรู้สึกอึดอัด...สะดุ้งตื่น...เฮ้อ! โชคดีที่เป็นเพียงความฝัน แต่ในความเป็นจริง...ถ้าเราไม่รักษาประเทศไทยไว้ตอนนี้ ปล่อยให้คนที่มีอำนาจมุ่งทำลายประเทศ อนาคตของลูกหลานเราจะเป็นอย่างความฝันหรือเปล่าหนอ?
พี่เม่ยครับ ผมขอเรียกบันทึกนี้ของพี่ว่า "ช่างเล่า" ยิ้มเลยครับ เมื่ออ่านเสร็จแล้ว...ยอม...
พี่ได้รับ CD หรือยังครับ เมื่อวานน่าจะถึงที่ภาคฯ ช่วงบ่ายนะครับ