ขวดแก้วที่ว่างเปล่า

ทุกวันนี้ หลังจากผมปฏิบัติงานที่ทำงานเสร็จ มักจะกลับบ้านมาดูทีวี ช่องที่จะต้องเปิดประจำก็คือ ASTV เพื่อดูว่าวันนี้มีใครออกมาพูดเรื่องอะไรบ้าง แปลกอีกเหมือนกันที่เวลามีนักดนตรีขึ้นร้องบนเวทีผมมักจะเปลี่ยนช่องไปที่อื่น แล้วก็กดกลับมาอีกทีเมื่อดนตรีร้องจบไปแล้ว ก็คิดไปเองว่าตัวผมเองน่าจะเป็นคนติดรายการนี้ใน ASTV (ซึ่งไม่รู้ว่าเหมือนคนติด Blog ทั่วๆ ไปหรือเปล่า)

กลับมานั่งทบทวนตัวเองว่า เอ เราโดนเค้าหลอก หรือเราหลอกตัวเอง เราอยู่ข้างซ้าย หรืออยู่ข้างไหน หรือเป็นกลางๆ ไม่อยู่ข้างไหน (ท่าทางจะเครียดคุณว่าไหม) อืม! ถ้างั้นลองกดไปที่ช่องทีวี อื่นๆ ซิ ว่ามันมีอะไรบ้าง (เคยลองกดทีวีเมืองไทยเล่นๆ ไหมว่าแต่ละช่วงมีอะไร)

กด ITV     เจอ Big Brather อืม คนทั่วๆ ไปเค้าชอบอย่างนี้หรือ จากนั้นมีข่าว
                              แต่เจอคนหน้าเหลี่ยมก็เลยหลบฉากไปที่อื่น
กด ช่อง 3 เจอ ละคร หลบไปเลย
กด ช่อง 5 เจอ ละคร หลบไปเลย
กด ช่อง 7 เจอ ละคร หลบไปเลย
กด ช่อง 9 เจอ  สารคดี พอไหวๆ เจอคุณสรยุทธ์ ก็พอไปได้ เจอหน้าเหลี่ยม หลบไป ASTV ต่อ
กด ช่อง 11 เจอ รายการที่เดาไม่ออก ว่าจะมาไม้ไหน หลบไปเลย

สรุปว่าคงกลับมาที่ ASTV ต่อ ดูทุกวัน ฟังทุกวัน เริ่มซึมซับ เพิ่งจะเข้าใจว่า บางทีสิ่งที่เราฟังทุกวันมันก็มีอะไรที่ดีๆ เยอะ ให้ได้คิดเยอะ ยิ่งตอนนี้มีนักวิชาการหลายท่านออกมาอภิปราย ไม่ใช่ด่าอย่างเดียว ..คิดว่าตอนนี้ขวดแก้วที่ว่างเปล่าในหนึ่งมีคนเอาน้ำมาใส่ให้เพิ่มพูนขึ้น.. จะเป็นน้ำสะอาดหรือน้ำสกปรก ก็สุดแล้วแต่ขวดแต่ละใบจะพิจารณากันเอง เอาเป็นว่าเย็นนี้กลับไปดู เมืองไทยรายสัปดาห์ต่อ แล้วค่อยกลับมาบอกว่าผมอยู่ข้างไหน หรือคุณว่าไง?

 

[เปียรุส]

ทุกรายการให้ข้อคิดดีได้เสมอ  ในความไร้สาระจะมีสาระแฝงอยู่เสมอ