206 ความคืบหน้านักปั่นจักรยานรอบโลก* การกลับไปตั้งหลักใหม่ที่เมืองไทย
หลังจากที่ได้แจ้งข่าวเรื่อง อ.ศุภฤกษ์ ปั้นทอง ปั่นจักรยานถึงอินเดียตามโครงการปั่นจักรยานรอบโลกซึ่ง อ.ศุภฤกษ์ ตั้งใจจะสร้างสถิตินัปั่นที่มีอายุมากที่สุดในโลก ใน 4 บันทึก
http://gotoknow.org/blog/poldejw/176854
http://gotoknow.org/blog/poldejw/177475
http://gotoknow.org/blog/poldejw/178017
http://gotoknow.org/blog/pr4u/178210
อ.ศุถฤกษ์ได้ปั่นจักรยานจากเมืองมุมไบกลับมาถึงเดลีเมื่อวันที่ 20 พค.51 ซึ่งผมได้สำเนาบันทึกที่มีผู้ให้กำลังใจให้ อ.ศุภฤกษ์อ่านแล้ว ทำให้มีกำลังใจมากขึ้น
อย่างไรก็ดี ประเทศที่อ.ศุภฤกษ์จะปั่นต่อไปคือปากีสถานซึ่งได้รับคำแนะนำจากสถานทูตปากีสถานที่เดลีว่าไม่แนะนำให้ปั่นจักรยานไปเพราะอาจไม่ปลอดภัยต่อชีวิต
ผมได้แจ้งให้ อ.ศุภฤกษ์ทราบและในที่สุด อ.ศุภฤกษ์ก้ตัดสินใจไม่ไปต่อและเดินทางกลับประเทศไทยในวันนี้โดยทางเครื่องบิน
จึงแจ้งให้ทุกท่านทราบครับ
ผมเห็นว่าเป็นการตัดสินใจที่เหมาะสมแล้วเพราะประเทศที่จะผ่านไปนั้นล้วนต้องเสี่ยงทั้งนั้นคือปากีสถาน อัฟกานิสถานและอิหร่าน เสี่ยงในที่นี้หมายถึงเสี่ยงสำหรับผู้ที่จะปั่นจักรยานไปคนเดียวแบบนี้ ซึ่งไม่มีใครรับรองความปลอดภัยให้ได้
ผมได้บอก อ.ศุภฤกษ์ว่าถือเป็นการกลับไปตั้งหลักเพราะปั่นมาได้ 2 ประเทศแล้ว ประเทศที่ 3 อาจจะไปเริ่มในเส้นทางอื่นได้ และที่สำคัญต้องรักษาชีวิตของเราไว้ก่อน
ผมคิดว่าการถอยเพื่อตั้งหลัก ยังไม่ใช่การพ่ายแพ้หรือยุติการทำศึกสงครามแต่เป็นการหายุทธวิธีใหม่ที่ดีกว่า
เป็น AAR ที่เป็นประโยชน์จริงๆ ครับ
ด้วยความปรารถนาดี
ความเห็น (10)
ถอยก่อนครับ สู้ๆ
คุณ suksom
ครับ
อ.ศุภฤกษ์ ต้องการกำลังใจมาก
มีชีวิตแล้ว
ต้องมีกำลังใจด้วยครับ
จึงจะสู้และสร้างฝันให้สำเร็จได้
มแนะนำให้ อ.ศุภฤกษ์เข้ามาเปิดบล๊อคเองด้วย
จะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ได้โดยตรง
กราบสวัสดีค่ะ ท่านอ.พลเดช
- ไม่ได้เข้ามากราบท่านเสียหลายวันค่ะ เริ่มมีงานมากและต้องจัดประชุมหลายที่ รวมทั้งเดินทางไปดูงานที่เมือง Perth,Australia ค่ะ
- การได้เดินทางไปยังสถานที่ต่างบ้านต่างเมืองนั้น ทำให้คนไม่มีรากได้มีโอกาสตรวจสอบความรู้สึกภายในของตนค่ะ กระจ่างแจ้งขึ้นมาแล้ว ตัดสินใจในบางเรื่องที่รบกวนจิตใจได้ ทำให้จิตใจสงบระงับขึ้นค่ะ
- เป็นนักรบล่าฝัน รอวันหลุดพ้นโลกย์ค่ะ...แม้ว่าดูจะอีกไกลที่ท่านอาจารย์เคยสอนคนไม่มีรากไว้ว่า..ไม่ต้องกลัว ไม่ท้อ และเริ่มทันที..ทำวันนี้ ... และกำลังปฏิบัติอยู่ค่ะ
- เข้ามาเรียนอาจารย์เพื่อให้ทราบว่าคนไม่มีรากยังคงระลึกถึงคำสอนด้วยเมตตาของท่าน และกำลังก้าวไปข้างหน้าค่ะ
- ขอส่งกำลังใจและสนับสนุนการตัดสินใจของอ.ศุภฤกษ์ค่ะ
- กราบอาจารย์ค่ะ..^_^
- นำภาพมาฝากท่านอาจารย์ค่ะ เป็นทะเลทรายทางเหนือของเมือง Perth, Australia ราว 5 โมงเย็นค่ะ ที่นี่คนไม่มีรากได้มีโอกาสเล่น Sand board ไถลงมาจากเนินทางที่เห็นเป็นริ้ว ๆ นั่นค่ะ และภาพนี้ไม่ได้แต่งสีเลย เพียงเพิ่มความสว่างของภาพเท่านั้น สีสรรค์ในทะเลทรายราวกับแต้มแต่งด้วยปลายพู่กันจิตรกรเอกจริง ๆ ค่ะ
คุณคนไม่มีรากครับ
ยินดีด้วยครับ
ที่ค้นพบทางออกและใจสงบขึ้น
ทำทันที ก็ได้ทันทีครับ
หากก้าวไปข้างหน้าไม่ได้
การยืนหยัดอยู่ก็ถือว่าเป็นชัยชนะหนึ่ง
ดีแล้วครับ
ขอส่งกำลังใจมาให้
ให้ต่อสุ้ต่อไป เพราะสิ่งที่ทำมาแล้วนั้น
เป็นทุนที่มีคุณค่าและนับวันจะส่งผลบุญมากขึ้นเรื่อยๆ
อยุ่ที่ตัวเราจะต้องฝืนใจรอ
เตรียมตัวให้พร้อม
ในหลักการและอุดมการณ์ของเรา
อ.ศุภฤกษ์ นับได้ 2 การจะก้าวไป 3 จะเริ่มจากเส้นทางใดก็ตาม
การกลับไปตั้งหลักที่เมืองไทยเพื่อก้าวไปสุ่ประเทศที่ 3 ถือว่าดีที่สุดแล้วครับ
จะได้เพิ่มพลัง ทบทวนสิ่งที่ทำมา และมุ่งหน้าในเส้นทางที่ดีที่สุดในการตามล่าหาฝันนี้
ผมยืนยันว่า
บุญและผลบุญนั้นมีจริง
ปาฏิหารย์นั้นก็มีจริง
เพียงแต่อย่าไปโหยหา
อย่าไปเรียกร้อง
อย่าไปตัดพ้อต่อว่า
อย่าไปฝากชีวิตให้กับสิ่งเหล่านี้
การทำดี ในทุกขณะจิต
ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด
จิตเป็นกุศล มีเมตตา อยากจะให้ผู้อื่นมีความสุข
และให้เท่าที่จะให้ได้
คือไม่เก็บอะไรเป็นของเราเลย (เพราะเมื่อเราจะไป ก็เอาอะไรไปไม่ได้จริงๆ นอกจากบุญกุศล)
นั่นแหละครับ
คือยุทธศาสตร์ชีวิตที่ดีมากๆ
เจริญสุขนะครับ
สวัสดีค่ะพี่โยคี
ความรู้สึกอย่างนี้ คือตั้งหลักใหม่ เกิดขึ้นได้บ่อยมาก กับนักต่อสู้ เพื่อฝันค่ะ ตัวเองก็ผ่านมาหลายครั้งเช่นกัน ดูแล้วเหมือนท้อ แต่ที่จริงคือ หยุดตั้งหลัก จะได้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา กว่าจะถึงที่หมาย ก้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ผลนั้น สมควรแก่การมุ่งมั่นทีเดียว และพี่เลี้ยง กำลังใจสำคัญมากๆ ยืนยัน หวังว่าพี่โยคีเข้าใจดีนะคะ
ขอเพียงอย่าแคร์ความรู้สึกของใครมากเกินไป เป็นเราดีที่สุด
ขอให้กำลังใจอาจารย์ศุภฤกษ์ สู้ต่อไป แบบเราๆค่ะ
โยคีน้อย
นักสู้เหมือนกันใช่ไหม
เลยเข้าใจ
โยคีน้อยผ่านศึกใหญ่มาแล้ว
สมควรมีชื่ออยู่ในทำเนียบนักสู้
อ.ศุภฤกษ์ ท่านยังต้องสู้อีกมาก
แต่คงเป็นเส้นทางที่เลือกแล้ว
เห็นด้วยกับโยคีน้อยว่า อย่าแคร์คนอื่นมาก
เพราะเราคือผุ้ที่จะต้องสู้
คือผู้ที่จะต้องรบ
คือผู้ที่จะต้องแพ้หรือชนะ
และแค่ได้ทำ ก็ถือว่ายิ่งใหญ่แล้ว
สาธุ
เห็นด้วยค่ะว่าควรกลับเมืองไทยก่อน
มิเช่นนั้นแทนที่จะมีโอกาสทำให้สำเร็จ จะกลายเป็นไม่มีโอกาสไป
การเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่ความผิดพลาด แต่เป็นกระบวนการ.. มีน้อยครั้งที่งานยากจะสำเร็จได้ในครั้งเดียว ... ประสบการณ์เป็นเครื่องฝึกฝนตัวตน..และจิตใจ
การเดินทางยังไม่จบค่ะ..
เป็นกำลังใจให้อ.ศุภฤกษ์ต่อไปค่ะ ^ ^
- มารับธรรมะจากท่านอาจารย์อีกครั้งค่ะ
- น้อมรับไว้ใส่ใจ และ จะมุ่งมั่นต่อไปค่ะ
- ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ
อ.กมลวัลย์ครับ
อย่างน้อย การเดินทางของ อ.ศุภฤกษ์ครั้งนี้
ก็ได้จุดประกายให้ใครต่อหลายคน
ผมคนหนึ่งที่ได้สัมผัสโดยตรง
และเห็นว่า
ทุกคน ทุกวัย
มีสิทธิ์ที่จะคิดฝันและทำตามความฝันของตัวเอง
ซึ่งส่วนสำคัญหนึ่งก็คือกระบวนการทำฝันให้สำเร็จดังที่อาจารย์กล่าวถึง
ว่าเป็นกระบวนการ
และการเดินทางยังไม่จบ
ขอบคุณกับความเห็นที่มีค่าครับ
คุณคนไม่มีรากครับ
ยินดีเสมอ
ลืมบอกไปว่าเคยไป Perth มาครั้งหนึ่ง
ต้องยอมรับว่าเป็นเมืองที่สงบเงียบและสวยงามไม่แพ้ในยุโรป
และเป็นเมืองหนึ่งที่น่าไปเที่ยว
เจริญสุขครับ
ปล.ช่วงนี้ สถานการณ์ในสังคมเปลี่ยนแปลงเร็ว
กำหนดสติกันนะครับ