หนึ่งสัปดาห์ในอัซฮัร

 

ภายหลังประกาศผลการตรวจสุขภาพ ที่ความจริงแล้วเป็นเรื่องประหลาดที่ข้าพเจ้าผ่านมาได้  ข้าพเจ้าจึงเตรียมตัวสำหรับการสอบเข้าอย่างจริงจัง มีเวลาเพียงแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้น ข้าพเจ้าจึงตัดความยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆทั้งหมด  ข้าพเจ้าพาสัมภาระและหนังสือมุ่งตรงไปยังมัสยิดอัซฮัร ไปยังมุมกิบละฮฺเก่าแล้ววางสัมภาระลงที่นั่น  ทำความรู้จักกับกับกลุ่มเพื่อนๆที่ร่วมสมัครเรียนดารุลอุลูมด้วยกัน  เราได้ตั้งเจตนาเอี๊ยะติกาฟทั้งสัปดาห์เพื่อการศึกษาและแสวงหาบะรอกะฮฺไปพร้อมๆกัน  เราผลัดกันออกไปซื้อหาอาหารสะหูร อิฟฎอร์(อาหารละศีลอด)และผลัดกันเฝ้าเวรยามค่ำคืน   ที่บัดซบที่สุดคือวิชาอะรูฎ(ฉันท์ลักษณ์อาหรับ) ที่ข้าพเจ้าไม่เข้าใจเลยทั้งเรื่องซิหาฟ อิลัล และกอวาฟี  สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องใหม่ตามตัวอักษรสำหรับข้าพเจ้าอย่างแท้จริง แต่ข้าพเจ้าก็ศึกษาจนเข้าใจ ข้าพเจ้าไม่กลัววิชาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ หรือสังคมศึกษา แต่ที่หวาดหวั่นที่สุดคือวิชานะหฺว์และศอรฟ์ (ไวยากรณ์อาหรับ) ข้าพเจ้าคิดว่าไม่สามารถเทียบได้กับผู้สมัครเรียนที่จบระดับประถมศึกษาจากวิทยาลัยอัซฮัร จริงอยู่ข้าพเจ้าท่องจำมะตันอัลฟียะฮฺ และอ่านหนังสืออธิบายมะตันอัลฟียะฮฺของอิบนุอะกีลด้วยตนเอง  และบิดาก็ช่วยอธิบายให้ด้วย แต่ก็ไม่เคยเรียนตามระบบ อันที่จะสร้างความมั่นอกมั่นใจได้

          แล้ววันสอบก็มาถึงและผ่านไปด้วยดี ข้าพเจ้ายังจำได้ว่า โคลงที่ออกสอบให้เราแกะฉันท์ลักษณ์ ทั้งซิหาฟ อิลัล และให้บอกบะหฺร์ คือ

          لو كنت من شيء سوى بشر                كنت المنور ليلة البدر

แม้นให้ฉันเลือกเป็นสิ่งใดได้                  นอกจากคน

                   จะขอเป็น                                            แสงสว่างยามคืนเพ็ญ