จารุวัจน์ شافعى
ผศ.ดร. จารุวัจน์ ชาฟีอีย์ สองเมือง

ต้องใช้แผนสองสำหรับอิลฮาม


ตั้งแต่โรงเรียนเปิดเมื่อวันที่ 14 พ.ค. อิลฮามก็ยังไม่ได้โรงเรียนครับ เพิ่งได้ไปครั้งแรกก็วันนี้แหละครับ เป็นการลุ้นที่น่าระทึกมากครับว่าอิลฮามจะยอมไปหรือเปล่า และเมื่อไปแล้วจะเป็นอย่างไร โดยครั้งนี้มีคุณปู่คุณย่ามาร่วมส่งอิลฮามไปโรงเรียนด้วย ออ.ที่ไม่ได้ไปโรงเรียนตั้งแต่วันแรกก็เนื่องจากไม่สบาย มีไข้มาหลายวันแล้วครับ แต่สำหรับวันนี้ไม่มีอาการไข้อีกแล้ว เหลือเพียงโรคกลัวโรงเรียนของอิลฮามนั่นแหละครับ ที่ทำให้ทุกคนต้องลุ้นกัน

ผมตั้งใจจะให้บทบาทการส่งลูกไปโรงเรียนเป็นของแม่ของอิลฮามครับ เนื่องจากกลัวว่าหากผมเป็นคนไปส่งวันแรกแล้วจะกลายเป็นเงื่อนไขในวันต่อไปที่ผมจะต้องไปส่งลูกทุกวัน ซึ่งลำบากแน่นอนครับ

ที่ว่าไปส่งก็ไม่ได้ไปส่งถึงโรงเรียนครับ แค่จะไปส่งขึ้นรถโรงเรียนไปโรงเรียนเท่านั้นเอง เนื่องจากยังไม่ได้ตกลงกับรถโรงเรียนให้มารับที่บ้าน ก็เลยต้องไปส่งโรงเรียนที่บ้านพักบุคลากรในมหาวิทยาลัย เพราะที่นั่นเพื่อนๆ อิลฮามเยอะครับ คิดว่าอิลฮามคงยอมขึ้นรถ

ดังนั้นเมื่อเช้า ผมจึงรีบปลุกอิลฮามตั้งแต่หกโมงครึ่งครับ ซึ่งปกติอิลฮามจะตื่นประมาณสองโมงครึ่ง (ตื่นสายเป็นปกติ) ทุกอย่างในตอนแรกราบรื่นครับ ที่เกินคาดคือ อิลฮามทานข้าวมื้อเช้าด้วย ปกตินะหรือไม่ยอมทานอะไรหรอกครับ

แล้วอิลฮามก็ขึ้นมอเตอร์ไซด์โดยมีแม่เป็นคนขับไปส่งพร้อมกับเตาฟิก แต่แล้วหลายไปประมาณยี่สิบนาที มอเตอร์ไซด์ก็กลับมาถึงบ้านในสภาพที่สมาชิกบนรถครบทุกคนเหมือนตอนขาไป อ้าว อิลฮามกลับมาทำไม ทำไมไม่ไปโรงเรียนกลับรถโรงเรียน ก็เลยได้ฟังคำอธิบายจากแม่อิลฮามว่า อิลฮามไม่ยอมขึ้นรถโรงเรียน ทำท่าทางว่าจะร้องให้ พี่เลี้ยงประจำรถเลยบอกว่า เสียงเวลารอให้อิลฮามใจกล้าขึ้นรถ และไม่อยากปลอบอิลฮามบนรถ เลยขอให้พ่อแม่ไปส่งที่โรงเรียนเอง เอาเป็นว่าขากลับค่อยกลับกับรถโรงเรียน

ต้องใช้แผนสองคือ ผมต้องขับรถไปส่งที่โรงเรียนเอง ซึ่งประจวบเหมาะจริงๆ ที่วันนี้ผมจะต้องไปประชุมที่ในตัวเมืองยะลา ก็เลยไปส่งอิลฮามก่อน แล้วจะเลยไปประชุมต่อเลย

ถึงไปยังโรงเรียน อิลฮามวางเงื่อนไขทันทีครับ เขาบอกผมว่า เขาจะเข้าไปในโรงเรียน แต่อาบีต้องไปกลับเขาด้วย ผมก็ตอบว่าได้ ผมจึงไปส่งถึงหน้าห้องเรียนครับ สภาพเบื้องต้นพบว่า เพื่อนร่วมชั้นของอิลฮามกำลังนั่งร้องให้กันอยู่สองสามคน และอีกสองคนก็มีผู้ปกครองนั่งปลอบใจอยู่ ครูบอกว่า เป็นผลจากปิดไปสองวัน จริงๆ แล้ววันศุกร์ที่ผ่านมากำลังเข้าทีแล้วเชี่ยว

ครูประจำชั้นทักทายอิลฮาม แต่อิลฮามไม่ยอมยื่นมือให้สลามครับ ฮิฮิ (เป็นปกติ) ครูบอกผมว่า ลูกของญาติผม (ลูกพี่ลูกน้องกันครับ) ก็อยู่ในห้องเดียวกับอิลฮามเหมือนกัน ทีแรกนึกว่าอิลฮามจะเหงาแน่เนื่องจากคนที่อิลฮามรู้จักส่วนใหญ่อยู่อีกห้องหนึ่งครับ อิลฮามนะยังไม่รู้จักครับ เพราะทั้งสองเจอกันก็เมื่ออายุประมาณไม่ถึงขวบ ผมเลยพาอิลฮามเข้าไปเล่นด้วย น่าทึ่งครับ ลูกของญาติผมเก่งมาก ไม่ร้องและเล่นสนุก คุยกับคนเก่งมาก อิลฮามเล่นไปพร้อมกับใช้ตัวเองผิงผมอยู่ตลอดเวลา

นั่งได้สักระยะหนึ่งก็มีเพื่อนที่ทำงานของพี่สาวมาส่งลูก และอีกคนหนึ่งก็เป็นรุ่นพี่สมัยเรียนป.ตรี ทีแรกก็สงสัยเอะทำไมวันนี้พร้อมหน้ากันจัง แต่นึกขึ้นมาได้ว่า วันนี้ราชการหยุดงาน จึงมาส่งลูกด้วยตัวเองได้แถมนั่งได้นานครับ คุยกันไปเรื่องยๆ ครับ จนใกล้เวลาที่ผมต้องไปประชุมแล้ว เล็งหาทางหนีครับ แต่ไม่สำเร็จครับอิลฮามจับจ้องอยู่เหมือนกัน เดินออกมาจะถึงประตูห้องเรียนแล้ว ปรากฏอิลฮามก็เกือบจะทันผมพอดี ดีที่ภรรยาของเพื่อนพี่สาวตะโกนบอกครูว่า "ก๊ะช่วยจับอิลฮามหน่อย" แค่นั้นแหละครับ ครูก็วิ่งมาจับอิลฮามได้ก่อนที่อิลฮามจะมาจับผมได้ ส่วนผมก็ไม่มองหลังละครับ จ้ำอ้าวหนีทันที ได้ยินเสียงร้องเบาๆ ของอิลฮามครับ

ผมเสร็จประชุมบ่ายสามโมงครึ่งครับ จริงๆ จะโดดประชุมในช่วงบ่ายสองเพราะมีนัดกับอาจารย์อิบราเฮ็มที่บ้านของท่าน ซึ่งใกล้กับโรงเรียนของอิลฮาม แต่ตั้งใจแล้วว่าจะไม่รับอิลฮามกลับ ต้องการให้อิลฮามใช้บริการรถโรงเรียน  ปรากฏผมโดดประชุมไม่ได้ครับ เนื่องจากรองอธิการฝ่ายแผนฯ ประธานในที่ประชุมโดดประชุมช่วงบ่ายเสียเอง โดยมองให้ผมเป็นประธานที่ประชุมแทน งงเลย บอกท่านว่าจะโดดเหมือนกันแต่ท่านไม่ฟังครับ มอบหมายเสร็จท่านก็ไป (การประชุมนี้สืบเนื่องจากการประชุมสองครั้งที่ผ่านมา ซึ่งผมไม่ได้เข้าประชุมเลยครับ)

เสร็จสรรพทุกอย่างก็สี่โมง อดไม่ได้ครับแวะไปที่โรงเรียนอิลฮามหน่อย (ไหนๆ ก็อยู่ใกล้แล้ว) ปรากฏว่าครูกำลังปิดห้อง แล้วก็ได้ทราบว่า อิลฮามกลับไปกับรถเรียบร้อยแล้วครับ โล่งอก

ผมขับมาใกล้จะถึงบ้าน แม่ของอิลฮามก็โทรมาว่า อิลฮามยังไม่ถึงที่มหาวิทยาลัยเลย (เธอไปรอที่หน้าบ้านพักในมหาวิทยาลัย ที่ซึ่งไปส่งเมื่อเช้า) ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวถึงแหละ แม่อิลฮามเริ่มเป็นกังวลว่าทำไมยังไม่ถึงสี่โมงเกือบครึ่งแล้ว

ผมถึงบ้านก็เป็นงงครับ เนื่องจากอิลฮามอยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ถามพ่อก็เลยรู้ว่า รถโรงเรียนมาส่งถึงหน้าบ้านเลย ก็เลยต้องโทรไปบอกแม่อิลฮามให้กลับมาทีบ้านได้เลย

ชุดที่อิลฮามใส่กลับบ้านไม่ใช่ชุดนักเรียนแล้วครับ เป็นชุดสำรองที่ใส่ไปในกระเป๋านักเรียนครับ ดูไปดูมาเลยเจออีกถุงหนึ่งใส่ชุดนักเรียนของอิลฮามพร้อมกับผ้านวมสำหรับนอนกลางวัน คิดว่าอิลฮามคงฉี่รดที่นอนแน่เลย เย็นนี้เลยต้องสอนอิลฮามใหม่ว่า ถ้าปวดฉี่ให้อิลฮามบอกครูนะค่ะว่า นู๋จะฉี่ (อันนี้ลืมสอนครับ)

สอบถามดูเหมือนอิลฮามจะสนุกครับ แต่เชื่อไม่ค่อยได้ครับว่าพรุ่งนี้จะยอมไปโรงเรียนหรือเปล่า ฮิฮิ ต้องลุ้นต่อพรุ่งนี้ครับ

คำสำคัญ (Tags): #อนุบาล
หมายเลขบันทึก: 183299เขียนเมื่อ 19 พฤษภาคม 2008 21:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท