เยือนสวนป่า รู้จักกระบวนกร (๑) : ประสบการณ์ในวันหนึ่ง.....ในเฮฮาศาสตร์5....ที่อยากบอกเล่ากัน
การได้มาใช้ชีวิตที่มหาชีวาลัยอีสาน ณ วันที่ 18 พฤษภาคม 2551 เป็นโอกาสหนึ่งที่ได้มีโอกาสทบทวนและถามใจตัวเองอีกครั้งหนึ่ง กิจกรรมในยามค่ำคืนที่ อ.มนตรี และ อ.ประสาท วิทยากรในทีมจิตวิวัฒน์ ได้จัดวงสุนทรียสนทนาให้ได้ฝึกการเรียนรู้ตน ยังคงกรุ่นอยู่ในความรู้สึกของฉัน วันนี้ทั้งวันกิจกรรมที่อาจารย์ได้จัดให้นั้น ยังคงเป็นเรื่องของการฝึกการฟังแบบห้อยแขวน ฟังแบบไม่ตัดสิน
ฉันเชื่อว่า เมื่อผ่านกิจกรรมมาแล้ว 2 วัน ใครบางคนที่คิดว่า การฝึกการฟัง เป็นเรื่องทำง่ายตรงไปตรงมาตามตัวหนังสือ เข้าใจตามที่เคยวิเคราะห์เพื่อให้ตัวเองจดจำการได้ร่ำเรียนตามวิธีเรียนที่คุ้นชินมาแต่เก่าก่อน คงเปลี่ยนความคิดไปแล้วว่า เมื่อเติบโตมาจนมีวัยวุฒิและคุณวุฒิปัจจุบัน เรายังต้องการการฝึกการฟังใหม่
โจทย์ของอาจารย์ถามว่า เมื่อเราฟังแล้วได้ยิน เรารู้สึกอย่างไร ฉันไม่รู้ว่าประสบการณ์ของคนอื่นๆเป็นอย่างไร สำหรับตัวฉันเอง ฉันได้เรียนรู้ว่า เรื่องของความรู้สึกที่อยู่ภายในของแต่ละคนนั้น ไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจได้ตามการร่ำเรียนแบบที่เคยคุ้นชินเดิมๆ ฉันได้เรียนรู้ตัวเองว่า ฉันใช้ความคุ้นชินเดิมๆในการอธิบายความรู้สึกภายในของตัวเองโดยการเล่าเวลาถูกถาม ซึ่งในขณะนั้นๆ การอธิบายจะออกมาได้รวดเร็วราวกับมันเป็นความจำที่มีอยู่แล้ว แล้วก็คิดว่านั่นคือคำอธิบายความรู้สึก จนเมื่ออึ่งอ๊อบมีคำถามขึ้นมาว่าช่วยอธิบายหน่อยว่า “ความคิด” และ “ความรู้สึก” มันต่างกันตรงไหน
ฉันคลิกตอนที่อึ่งอ๊อบถามนี่แหละว่า ฉันยังไม่คลิกเลยว่า “ความคิด” กับ “ความรู้สึก”มีเส้นแบ่งกันที่ตรงไหน รู้แต่ว่า ความคิด กับ ความรู้สึก ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ตอนอึ่งอ๊อบถาม จึงยืนยันว่า มันไม่ใช่เรื่องเดียวกัน และพยายามที่จะช่วยอึ่งอ๊อบให้เข้าใจเพิ่มขึ้น นักการอิ่มและน้องสิงห์ป่าสัก คือ ฮีโร่ในครั้งนี้ นักการอิ่ม ตอบว่า ทั้งสองเรื่องมีเส้นบางๆคั่นอยู่ มันจึงไม่ใช่เรื่องเดียวกัน สิงห์ป่าสัก ตอบว่า ต้องแยกความคิด ออกจากความรู้สึก จึงจะรู้ว่า ทั้งสองอย่างไม่ใช่เรื่องเดียวกัน พร้อมยกตัวอย่าง
ตอนที่นักการอิ่ม และ สิงห์ป่าสัก ช่วยกันบอกอึ่งอ๊อบ ฉันก็คลิกตัวเองว่า กิจกรรมที่ผ่านมาแล้วก่อนเบรค ในขณะที่ฉันว่าฉันรับรู้ความรู้สึกของน้องนิด สิงห์ป่าสัก และ อ.น้อยได้ แต่หากกิจกรรมนี้ต้องการให้ฉันได้ฝึกการฟังตนเอง ตั้งแต่ผ่านกิจกรรมมาแล้ว 2 รอบ ฉันไม่ได้เรียนรู้เลยว่าการฟังของฉันพัฒนาไปมากน้อยแค่ไหน โดยเฉพาะเมื่อฉันเป็นคนพูดให้คนอื่นฟัง ฉันว่าความคิดมันบดบังเป็นม่านบังทำให้ฉันปิดหูไม่รับรู้ตัวเองในขณะที่พูดนั้น
เมื่ออาจารย์เริ่มกิจกรรมสนทนาแบบวงอ่างปลา ฉันจึงเริ่มฝึกตัวเองในเรื่องการฟังใหม่ ในครั้งนี้ ฉันรับรู้ว่า ในขณะที่นั่งข้างหลังและฟังน้องหนิง จากพิษณุโลกพูด ใจมันรับรู้ความรู้สึกในก้นบึ้งของน้องหนิงตั้งแต่ก่อนน้องหนิงเริ่มพูด ตอนนั้นร่างกายมีความเปลี่ยนแปลงคือ น้ำตารื้น ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรแวบมาให้รู้สึกเศร้า รับรู้ความรู้สึกในใจตอนที่ร่างกายเป็นเช่นนี้ว่า มีความแปลกใจ เอ๊ะ เราเป็นอะไรไป ทำไมจึงร้องไห้ ยังไม่ได้ยินเสียงเขาเลยสักหน่อย แล้วเมื่อน้องหนิงเริ่มพูด เรื่องที่พูดก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราแม้แต่สักน้อย ใจขณะนั้นมันก็ไม่มีความกังวล ไม่มีความเสียใจอะไรอยู่ มันเป็นอะไรที่รับรู้ขึ้นมาเอง ไม่มีความคิดอะไรที่ไปวิเคราะห์สิ่งที่น้องหนิงพูดแม้สักน้อย วินาทีนี้แหละที่เริ่มเข้าใจเรื่องการฟังแบบแขวนไว้ ฟังแบบไม่ตัดสิน ฟังให้ลึก ให้ได้ยินไปถึงก้นบึ้งของคนพูด รู้ว่า การฟังแบบแขวนไว้ ทำความเข้าใจด้วยตัวอักษรไม่ได้ ต้องลงมือทำ เหมือนที่ครูบาสอนไว้เลยว่า จะปลูกต้นไม้ต้องลงมือปลูกเองจึงจะรู้ว่าปลูกอย่างไรต้นไม้จึงไม่ตาย
หลังเลิกเรียน ก็ไปชวนให้น้องๆจากกระบี่มาฝึกเขียนบันทึกและสร้างบล็อกของตัวเองเพื่อเริ่มต้น เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ไม่มัวรอให้เงื้อ จนอ.ประสาทอาบน้ำเรียบร้อยแล้วมานั่งเขียนบันทึกอยู่ใกล้ๆ จึงได้มีโอกาสถามข้อข้องใจในเรื่องของความรู้สึกที่เล่าให้วงกิจกรรมสุนทรียสนทนาในวงช่วงค่ำ มีหลายจังหวะมากที่อยู่ดีๆ น้ำตาฉันก็รื้นบอกตา โดยใจไม่กังวล ไม่เศร้า ไม่กระหวัดคิดไปที่เรื่องใดๆ ฉันอธิบายความรู้สึกนี้ว่า มันอิ่ม มันเลยไม่มีคำถามใดๆกับตัวเอง อาจารย์บอกว่า นั้นคือ ความรู้สึกปิติ ซึ่งเป็นนิมิตรหนึ่งที่บอกว่ากระบวนการใจได้พัฒนาไปแล้วระดับหนึ่ง
ฉันได้เล่าให้วงฟังว่า ความเข้าใจของตัวเองเดิมนั้นๆ เข้าใจว่า บรรยากาศเป็นใจ คือ เรื่องสำคัญที่จะทำให้คนเปิดใจ แต่วันนี้ฉันได้ความรู้ใหม่จากการเรียนรู้จากตัวเองว่า แท้ที่จริงการไม่สร้างเกราะบังความรู้สึกของตัวเอง เมื่อรับรู้ว่าใจอยากทำอะไร และทำตามที่มันสั่งมา โดยไม่มีคำถาม ไม่มีความหวาดระแวง ไม่มีความกลัว และจริงใจต่อตัวเองต่างหากที่ทำให้ฉันเปิดใจ ฉันว่าการที่ฉันเปิดใจ มันคงส่งผลออกมาให้คนอื่นจับต้องได้ เป็นธรรมชาติตัวตนของฉันเองที่คนอื่นสัมผัสได้ ฉันจึงได้รับความรัก ความรู้สึกดีๆ จากคนอื่นๆที่มามหาชีวลัยอีสานในครั้งนี้อย่างมากมาย แม้แต่คนที่เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก ที่ยังไม่รู้จักกัน หรือแม้แต่ชื่อก็ยังจำสับสน
อยากบันทึกความรู้สึกที่มันผุดขึ้นมาสดๆใหม่ๆเพื่อแบ่งปันอีกในเรื่องอื่น แต่ด้วยเวลานี้ มันดึกมากแล้ว จึงขอจบบันทึกนี้ก่อนนะ
อ.ประสาทได้กรุณาเพิ่มเติมความรู้ให้ว่า เมื่อมีประสบการณ์ในลักษณะนี้ ให้ฝึกตัวเองซ้ำๆ เพื่อให้สามารถพาใจให้หลุดเปลาะต่างๆ ออกไปได้อีกในชั้นสูงขึ้นๆ ฉันว่าใจฉันมันเหมือนกับได้ถูกธรรมชาติของตัวตนปรับเปลี่ยนเป็นคนใหม่อีกคนแล้ว เป็นการสะสางอะไรบางอย่างออกไปจากตัวเพื่อพบกับการเรียนรู้ที่สดใหม่ต่อไป
18 พฤษภาคม 2551
ความเห็น (47)
อ่านแล้วรับความรู้สึกคุณหมอได้เลยค่ะ ว่าเกิดปิติขนาดไหน
ยินดีด้วยค่ะ ^ ^
ว่าแต่ว่า พี่อึ่งอ๊อบของดิฉันกินเก่งเอ๊ยน่ารักไหมคะ อิอิ
ทำไมพี่หมอเจ๊สวยขึ้นแหละสาวขึ้น งง...อิอิ จริงๆ
อาจารย์หมอค่ะ
เข้ามาอ่านหลายรอบอย่างมีความสุข จิตว่าง โปร่งสบาย ตามตัวอักษรและท้องฟ้า
ทุกวันนี้คนเรามักตัดสินใจอะไร ด้วยความรู้สึก มากกว่าความเป็นจริง
ยินดีด้วยครับ ที่หมอเจ๊พัฒนาขึ้น
ก็สงกะสัยเหมือนกันว่าทำไมสาวขึ้น สวยขึ้น อิอิ
อ่านแล้วรู้สึกอิจฉาคุณหมอจังเลยค่ะ ได้พาน้องๆไปพัฒนาการเป็น CA อีกแล้วใช่มั้ยคะ คิดถึงทุกๆคน แต่ไม่เคยได้เข้ามาเปิดบันทึกเขียนของตัวเองซักกะที คอยอ่านแต่ของคนอื่น โดยเฉพาะของคุณหมอนี่แหละค่ะ ครั้งนี้อ่านแล้วอยากไปอิ่มใจบ้างจัง
สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊
ดีใจมากๆค่ะที่ได้พบพี่หมอเจ๊ ... อยากจะบอกว่า พี่หมอเจ๊สวย และน่ารักมากๆ ...
อ่านบันทึกจากใจเปิดของพี่หมอเจ๊นี้แล้ว ทำให้ต้องกลับมามองตนอีกครั้งค่ะ ว่าตนเองได้พัฒนาในเรื่องของการฟัง และการเปิดใจแล้วยัง ซึ่งอย่างไรก็คงต้องพัฒนาตัวเองต่อไปค่ะ...ขอบคุณมากๆอีกครั้งค่ะ
- ฟังเรื่องเล่าของคุณหมอเจ๊ แล้วรู้สึกได้เลยค่ะว่า
- "แท้ที่จริงการไม่สร้างเกราะบังความรู้สึกของตัวเอง เมื่อรับรู้ว่าใจอยากทำอะไร และทำตามที่มันสั่งมา โดยไม่มีคำถาม ไม่มีความหวาดระแวง ไม่มีความกลัว และจริงใจต่อตัวเองต่างหากที่ทำให้ฉันเปิดใจ"
- นี่หรือคะ "จิตวิวัฒน์"
- ขอบคุณยิ่งแล้วค่ะ
อิอิ ดีใจที่ได้รู้จักหมอเจ๊ค่ะ คราวนี้ได้เพื่อนgotoknow เพิ่มหลายรายเลยนะคะ
- สวัสดีค่ะ พี่หมอเจ้ ที่รักเคารพ
- ได้ซึมซับสัมผัสความรัก เมตตา ตอกย้ำเมื่อคราวเฮฮาศาสตร์4 มาต่อ5
- สุดยอดอะไรจะปานนี้ หนอ
- ตลอดการฝึกจิต ที่สวนป่า แอบไปทำน้ำตาตกหลายรอบ ไม่กล้าเผชิญกับเพื่อนๆๆ แข็งนอก แต่อ่อนอยู่ในใจค่ะ
- ค่ะนับต่อแต่นี้และตลอดไปใจของน้องอยู่ข้างใจพี่หมอเจ้ น้องๆ พี่ๆๆทุกคนค่ะ
- ติดตามการเดินทางกลับ
- เป็นอย่างไรหนอ
- เหนื่อยไหมหนอ
- ถึงไหนหนอ
- เมื่อไหร่ ใจมาอีกหนอ
- คิดถึง จึงให้ใจ ตามมาส่ง...
- ผมกินเผ็ดได้พอสมควร
- และชอบเผ็ด
- เด็ดพริกอ่อนมาอบ แล้วทำยำพริก เสมอ
- เสียดานแทนซูซานไม่ได้ชิม แกงไตปลา ฝีมือ กระบี่โภชนาศาสตร์
- อาหารทุกมื้อ ฝีมือทุกทิศ ผลิตความอร่อยไม่ยั้ง
- วันหลังน่าจะจัดดวลอาหาร ภายใต้กระบวนการเรียนรู้สุขภาพกระเพาะ เป็นการเฉพาะ
- มาเที่ยวนี้ยุ่งจนลืมผัด ต้นหอม พะโล้เหมายซาน
- มาอีกครั้ง ก็จะยังยืนยันเมนูนี้
- หรืออาจจะมี หน่อไม้น้ำ มาผัด มาแกง ถ้าเราได้ปลูก
- ด้วยความระลึกถึงสม่ำ เสมอ
- ประทับใจมาก เปิดดูที่ไร ก็ซึ้งใจเมื่อนั่น
- ตกรถ ยังมีความสุข พระอาจารย์ เฮนดี้ว่า อิ อิ
- ขอให้หายเหนื่อยโดยเร็วนะครับ
- ครูบาค่ะ....ขอบคุณที่ห่วงใยคอยถามไถ่....ได้รถไหม..ทันรถไหม
- ตอนที่ลุง Handy ได้รับแจ้งจากบริษัทรถว่า ตกรถกันแล้วนั้น...แม่หวีก็กังวล....ลุงHandyก็กังวล....ลุงHandyว่า...ไม่เป็นไรนะที่เขาไม่รอ....
- ขณะชวนกันคิดต่อ...เดินทางต่ออย่างไรดี....
- หมอเจ๊ใช้วิธีเดียวกับที่อ.ประสาทใช้เด๊ะเลย....ใช้เทคนิคเดียวกับตอนที่หนูจิเข้ามาบอกว่ายังไปไม่ได้...รถสตาร์ทไม่ติดค่ะ
- ใจหมอเจ๊....รำลึกว่า.....ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองสวนป่า..คุณความดีของเราทุกคนในเฮฮาศาสตร์5...ช่วยดลให้รถมันรอเรา....มีรถให้เราเข้ากรุงเทพฯได้ตามกำหนดการค่ะ
- ใจตอนนั้นไม่ตื่นเต้น...ไม่กังวล...ไม่กลัว......ไม่แกล้งปลอบใจตัว....มันมั่นใจนะว่า....ยังไงก็ต้องได้กลับวันนี้แหละ
- ปาฏิหารย์มีจริงนะค่ะ...หลังจากลองเปลี่ยนแผนจะไปรถไฟ...ก็ไม่ได้รถ....
- แม่หวีก็นำเรามาสมทบกับ 3 สาวที่เดินทางมาถึงก่อน....
- หมอเจ๊รี่เข้าไปถามเรื่องรถตรงช่องขายตั๋วของบริษัทที่เราพบกัน....บุญบันดาลค่ะ
- เด็กบอกว่ามีตั๋วอยู่ 8 ที่นั่ง...รถจะมาตอน 4 โมงเย็น...เป็นรถทัวร์ชั้นหนึ่ง....แม่หวียิ้มออกเลยค่ะ
- ...........
- วันนี้ถึงบ้านแล้ว.....จึงส่งกอดมาให้ค่ะ
- ส่งใจมาพร้อมกอดค่ะ
- ...........
- ใจต่อใจที่ตรงกัน....มันต่อโอกาสให้เราได้พบกันอีกแน่นอนค่ะ......พ่อค่ะ....
- ในการต่อโอกาส....ขอเพียงส่งข่าวให้....เพื่อจัดการเวลา...พอสำหรับการจัดการงาน.....เท่านั้นค่ะ
- ..........
- ใจดวงนี้อยู่ข้างในพ่อเสมอค่ะ
- .........
- รักษาสุขภาพนะค่ะ
- ลุงเอกค่ะ.....จริงของลุงเอกค่ะ...
- ประสบการณ์ครั้งนี้นั้นทำให้หมอเจ๊เรียนรู้ว่า....ในชีวิตคนเรา...เราจะเข้าใจเหตุและผลในความเป็นคนและตัวตนของเรา....หากได้พัฒนาความรู้สึกให้เข้าไปอยู่ในพื้นที่ที่ใจเราผ่าน "จิตวิวัฒน์"แต่ละระดับไปเรื่อย.....
- เพื่อใช้ความรู้ในตัวตนผสมกับความรู้ภายนอก.....บ่มเพาะความเป็นเหตุเป็นผล.....นำการตัดสินใจ...เพื่อดำรงตนเป็นคนที่มีศีลมีธรรมะนำในการดำรงตนเยี่ยงมนุษย์ค่ะ
- .......
- ขอบคุณลุงเอกค่ะ.....ที่เป็นห่วงว่าหมอเจ๊จะติดสุข...แล้วหลงความรู้สึกสุขค่ะ
สวัสดีครับ
- ตามมาซึมซับ รับรู้เรื่องราว
- โล่งใจที่ทราบว่ากลับถึงบ้านโดยปลอดภัย
- คงได้ติดตาม และร่วมทางกันต่อไป เพื่ออะไรๆ ที่คงไม่ต้องอธิบายว่ามันคืออะไร
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณพี่หมอมาก....ที่จัดเวทีในครั้งนี้ขึ้น
- หมอเจ๊คิดว่า....มีหลายคนในเฮฮาศาสตร์ที่ควรได้รางวัลประสบการณ์ที่มีค่าเยี่ยงครั้งนี้บ้าง.....
- ถ้าเป็นไปได้....เสนอให้จัดอีกค่ะ....เป็นรางวัลสำหรับคนที่ไม่ได้มา....รวมทั้งคนที่มาแต่ไม่ได้ลงมือลองฝึกตน
- ........
- หมอเจ๊ว่า.....การรับรู้อยู่วงนอก....กับการเรียนรู้โดยลงมือทำ.....ได้ความรู้ต่างกันแน่นอนค่ะ
- การเรียนรู้อย่างนี้....เป็นเรื่องตัวใครตัวมันค่ะ......ไม่ว่าแฟนหรือใคร....ก็ทำแทนไม่ได้ค่ะ.....ต้องตัวคนๆนั้นเท่านั้นค่ะ
- น้องลูกหว้าค่ะ
- .......
- วันกลับน้องลูกหว้าผ่านเข้าสู่พื้นที่ "จิตวิวัฒน์" แล้วนะค่ะ....ดีใจด้วยค่ะ
- ถ้าซื้อหนังสือของอาจารย์วิญญูไปอ่านเพื่อฝึกฝนตน.....แนะนำว่าเมื่อให้อ่าน"มณฑลแห่งพลัง"
- อ่านในรอบแรกไม่เข้าใจ.... ไม่เป็นไรค่ะ.....ให้ฝึกฝนตัวเองต่อเทคนิคที่อ.มนตรีสอนค่ะ.....สะท้อนความรู้สึก....ทำบ่อยๆแล้วค่อยกลับมาอ่านใหม่......จะเข้าใจมากขึ้นค่ะ...เข้าใจแล้วก็ยังต้องอ่านต่อ.....อีกหลายรอบเลยค่ะ
- ลุ้นให้เรียนรู้ที่จะฝืนอยู่ในพื้นที่ไข่ขาว...เพื่อใจบริสุทธิ์ของตัวเองให้บ่อยขึ้นๆนะค่ะ......
- เป็นกำลังใจให้ในการ สู้ สู้...ฝืนความคุ้นชิน.....ผ่านตรงนี้ได้เมื่อได้เจอครูดีอีก.....ก็จะมีประสบการณ์เพิ่มอีกระดับหนึ่งค่ะ
- น้องนิดคนสวย...
- แวะมาคุยกันบ่อยๆนะน้อง
- ......
- น้องนิดมีพื้นบุญของตัวเองในเรื่อง..."จิตวิวัฒน์" อยู่หลายระดับแล้วนะค่ะ.....
- ฝึกตัวเองต่อค่ะ.....
- ถ้าใจมันบอกว่าอธิบายไม่ได้ว่า "ทำไมทำอย่างนี้"....
- ที่ง่ายที่สุดที่ควรทำคือ..."ไม่หาคำอธิบาย"....รับรู้มันไปเรื่อยว่า...อ้อ....รู้สึกอย่างนี้นะ....จึงอยากทำนะ....
- หมอเจ๊ว่า....แค่นี้ก็โอเคแล้ว.....แล้วเดี๋ยวคำอธิบายมันจะแวะมาส่งเอง...
- จะบอกว่า....เมื่อมีอะไรสะกิดใจ....ให้รู้เลยว่า....คำอธิบายมันมาส่งตัวเองให้เราแล้ว
- ทั้งตอนนี้และตอนมันมาส่งตามรับรู้ใจก็พอว่า...มันรู้สึกอย่างไร
- กลไกธรรมชาติของตัวเราจะทำให้เรารู้ขึ้นมาเอง
- ........
- การต่อโอกาสให้ได้เจอกัน....คือใช้ G2K คุยกันต่อเนื่องนะค่ะ
- ........
- ใจหมอเจ๊ก็อยู่ข้างใจน้องนิดเช่นกันค่ะ
- กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- น้องอัยการชาวเกาะค่ะ
- ในค่ำคืนหนึ่งมีเรื่องของท่านไปเป็นคำถามชิงรางวัลจากลุงเอกด้วยค่ะ
- พี่จุ๋มคือคนที่คว้ารางวัลไปค่ะ
- ........
- เสียดายที่ไม่ได้ไป.....ไม่งั้นหมอเจ๊จะได้ครูอีกคน...แน่ๆเลยค่ะ
- อ.หมูค่ะ
- เสียดายนะค่ะ....ที่ไม่ว่างไปร่วม....
- แต่ก็ดีใจที่ได้ยินเสียงสดๆจากตัวค่ะ......
- มาสารภาพว่า.....หมอเจ๊เป็นคนพูดน้อยเมื่อใช้เสียงจริง....แต่จะพูดมากเวลาเขียนเล่า....พูดมากเวลาถูกถามค่ะ......เลยคุยสดๆกับอ.หมูน้อยไปหน่อยค่ะ
- ......
- ไม่ต้องตาร้อน....ไม่ต้องตารื้น....ว่าด้อยวาสนา
- ......
- ลองอ้อนคนชอบวิ่ง....ให้วิ่งจัดให้ที่วิทยาลัยอ.หมูดูนะค่ะ
- .....
- แล้วจะรู้ว่า...กระบวนการจิตวิวัฒน์...มันเป็นยังไง
- หลักสูตรนี้ดียังไง.....หมอเจ๊ว่าดีสำหรับกระตุ้นการพัฒนาภายในของคน....โดยไม่ต้องเข้าวัดค่ะ
- อ.แป๋วค่ะ.....ดีใจที่ได้เจอตัวค่ะ
- ........
- คนอย่างเราๆ......จะติดการขอรู้ทฤษฎีก่อน....แล้วจึงจะปฏิบัติ......เมื่อมาเรียนรู้กระบวนการจิตวิวัฒน์....จะต้องฝืนความคุ้นชิน....อย่างที่อ.มนตรีว่าค่ะ.....จึงจะเข้าใจสิ่งที่มันสอนเรา
- หากเรายังเรียนมัน...แบบที่เราคุ้นชินอย่างในโรงเรียน....เราจะไม่มีวันเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ค่ะ
- ตอนฝืนความคุ้นชินเพื่อเรียนรู้มัน.....หมอเจ๊แนะว่าให้เรียนโดยใช้แบบแผนแบบเด็กที่เริ่มหัดเคลื่อนไหวนะค่ะ....
- .......
- ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ
- .......
- ฝากกอดมาทางอากาศด้วยค่ะ
- น้องอิ่ง
- ครั้งหน้าเฮฮาศาสตร์6....จัดกรุงเทพฯ
- ไปร่วมงานกันไหมค่ะ
- .......
- ครั้งนี้....ทีมหมอเจ๊ไม่ใช่ชุดเดิมค่ะ....
- เปลี่ยนคนไป...เพราะไปเรียน "จิตวิวัฒน์" ค่ะ
- ......
- ต้องขอบคุณหมอชอบวิ่งเชิญทีมขวัญเมืองมาร่วมเฮฮาศาตร์5 ค่ะ.....หมอเจ๊เลยโชคดีได้ประสบการณ์เพิ่ม
- .......
- จะแอบกระซิบว่า.....ผลการเรียนรู้ที่เกิดกับตัวเราออกมาคนละแนวกับหลักสูตรที่เราได้เจอกันเลยค่ะ....
- ถึงแม้ว่า....ดูเผินๆ...เทคนิคมันจะใช่....แต่เนื้อในมันไม่ใช่ค่ะ
- ......
- เชียร์ให้เขียนบันทึกค่ะ....จะได้เจอกันบ่อยๆ
- ......
- กระซิบดังๆว่า....ผู้ดูแล G2K....อยากให้เขียนบันทึกอะไรก็ได้ที่ให้ความรู้เพื่อสุขภาวะ.....
- บันทึกที่คาดหวัง....ไม่จำเป็นต้องเป็นเทคนิคการทำงานเสมอไปค่ะ....
- เขียนเทคนิคดูแลชีวิตอย่างที่หมอเจ๊เขียนในมุมมองที่อยากบอกกันง่ายๆก็ได้ค่ะ
- หรือเขียนรำพันถึงหมอเจ๊ว่าคิดถึงอย่างไร.....ก็ยังได้เลยค่ะ
- อย่าเงื้ออยู่เลยค่ะ....อะไรที่เล่าให้เพื่อนฟังได้....เขียนบันทึกนะค่ะ....
- เรื่องบางเรื่อง...ในมุมเราอาจจะมองว่าไม่ใช่ความรู้....แต่มุมคนเข้ามาอ่าน....มีหลายคนที่ได้ความรู้จากเรื่องของเราค่ะ....เช่นว่าเรื่องชีวิตก็เป็นความรู้เรื่องชีวิตค่ะ
- คุณกมลวัลย์ค่ะ....เป็นทีมงานพี่บางทรายใช่ไหมค่ะ
- เสียดายที่ไม่ได้เจอตัวเป็นๆกันนะค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
- ........
- คุณหมอนนทลีค่ะ...
- เสียดายที่ไม่ได้เจอตัวเป็นๆที่สวนป่าด้วย
- ลองฝึกดูตามคำบอกเล่าของหมอเจ๊ดูนะค่ะ
- จิตวิวัฒน์เป็นอย่างไร.....รู้ด้วยตัวเองค่ะ....คนอื่นที่เคยรู้จักจะรับรู้ก่อนคนอื่นที่ไม่รู้จักค่ะ....
- หากอยากจับต้อง "จิตวิวัฒน์" .....ให้ตามดูพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเราเองค่ะ.....
- ยิ่งจิตวิวัฒน์สูงขึ้นเท่าไร.....คนอื่นที่สัมผัสกับเราจะสัมผัสได้ถึงพฤติกรรมเชิงบวกของตัวเราค่ะ.....
- อธิบายภาษาเราๆ....พฤติกรรมเชิงบวก...คือ impact ที่ได้มาจากการฝึกแบบจิตวิวัฒน์ค่ะ
- ขอบคุณอ.Handy ที่ดูแลค่ะ
- ........
- นึกขำที่หมอเจ๊โก๊ะอีกแล้ว.....หิ้วของอาจารย์มาด้วยเฉยเลย
- รักษาตัวนะค่ะ
อาจารย์ หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ ค่ะ
- อ่านเรื่องเล่าของอาจารย์แล้ว
- มีความสุขจากใจจริงๆ ค่ะ เป็นความรู้สึกที่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะ
- เคยอบรมกระบวนกรหัดขับเคลื่อนกับทีมคุณหมอคนชอบวิ่ง และพี่ๆ นักการ และน้าอึ่งอ๊อบ ยังจดจำจนวันนี้อยู่ค่ะ
- น้าอึ่งอ๊อบนะ...ทำเป็นไม่รู้...เค้ารู้ทันหรอกน่า...อิอิ มีแซวๆ
- รออาจารย์หมอเจ๊ มาถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ให้คนที่เทพไม่จัดสรรให้ไปนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอโทษที่ไม่ไปร่ำลาคุณหมอเจ๊และน้องๆทีมกระบี่ตอนจะกลับค่ะ เห็นกำลังมีกิจกรรมกันก็เกรงจะไปรบกวน...
ไปคราวนี้เหมือนจะหลายวันแต่ก็พบว่า แทบจะไม่ได้คุยกับคุณหมอเจ๊เลย...(รวมทั้งกับท่านอื่นๆด้วย)...
ทุกๆกิจกรรมมีค่าสำหรับตัวเองมากเลยค่ะ ตอนกลางคืนที่อาจารย์มนตรีบอกว่า ให้บอกเล่าถ้าอยากจะพูด...แต่ไม่ต้องพูดเพียงเพราะว่ามันเงียบ...ตอนนั้นพยายามถามใจตัวเองตลอดว่า มีอะไรจะพูดไหม หรือว่าอยากพูดจริงๆหรือ...สุดท้ายก็รู้ว่าใจไม่ติดข้องอยากพูดอะไร และก็ฟังสมาชิกพูดไปได้เรื่อยๆ โดยไม่ไปคิดแทนหรือตัดสินเรื่องที่พูด ใจตอนนั้นโล่งสบายมากเลยค่ะ ..และคืนนั้นก็หลับสบายมากๆ ด้วย (อยู่สวนป่าหลับสบาย สนิททุกคืนด้วยค่ะ)
หวังว่าคงมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนกับคุณหมอเจ๊ ค่ะ
(ขอโทษด้วยค่ะที่นึกว่าคุณหมอเจ๊อายุน้อยกว่าคุณหมอคนชอบวิ่งและน้อยกว่าตัวเอง..ขอโทษอย่างแรงค่ะ)
สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊
กอดนุ่มๆด้วยความโล่งใจที่กลับถึงบ้านโดยปลอดภัยทุกๆท่านนะคะ
และยิ้มชื่นใจที่พี่หมอเจ๊..ซึมซับจิตวิวัฒน์ได้อย่างงดงาม
กอดอุ่นๆอีกครั้งข้ามฟ้าไกลค่ะ
- ขอบคุณค่ะ หมอเจ๊
- สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของกลุ่มจริงๆ ค่ะ
- ไม่อิจฉาเลย ... มีแต่ชื่นชมพลังของกลุ่มค่ะ ... ขอสนับสนุนด้วยใจ
*** แวะมาสวัสดีค่ะ ***
*** คิดถึงคุณหมอเจ๊เสมอค่ะ ***
*** เฮฮาศาสตร์ 5 น่าปลื้มจริงๆ ค่ะ ***
ถึงคุณน้องหมอเจ๊
- ซึมซับความรู้สึกของน้องหมอได้ในหลายๆลีลาครับ
- ดีใจที่น้องหมอสัมผัสอย่างทะลุปล้อง จนปีติ
- ความปิติคือสิ่งที่คนไฝ่หา หากปิตินั้นเป็นปิติทางใจมันสุขยิ่งกว่าสุขอีกเป็นไหนๆ
- มีความเข้มแข็งในความนุ่มนวล
- มีความมุ่งมั่นในความหลากหลาย
- มีเป้าหมายในทะเลของภารกิจ
- ขอเป็นกำลังใจให้น้องหมอครับ
- อ.สร้อยค่ะ....
- คนชอบวิ่งนะอีก 2 ปีเกษียนแล้ว....แต่หมอเจ๊ยังมีเวลาเกิน 5 ปีค่ะ
- หมอเจ๊ว่า....อ.สร้อยเป็นพี่นะค่ะ.....ถ้าฟังหมอรูปหล่อบอกมาว่า...หมอเจ๊เป็นพี่...อย่าเชื้อ...อย่าเชื่อ....พี่แกอำนะค่ะ
- ........
- หมอเจ๊เป็น freshy ของหมอรูปหล่อค่ะตอนเรียนแพทย์.....สถาบันเดียวกันเลยค่ะ
- ........
- หมอเจ๊ก็มัวแต่ดูแลทีม....เลยไม่ได้คุยกับอ.สร้อยเช่นกันค่ะ.......ฝากไว้ก่อนเถอะ....อิอิ
- คราวก่อน....นอนคุยกับป้าจุ๋ม.....คราวนี้....นอนคุยกับทีม....ไว้คราวหน้าจะนอนคุยกับอ.สร้อยค่ะ
- คิดถึงหมอเบิร์ดค่ะ
- .......
- โอกาสหน้าเจอกันใหม่ค่ะ
- .......
- รชร.จัดกิจกรรมจิตวิวัฒน์เมื่อไรบอกด้วย....จะส่งลูกทีมไปเรียนด้วย
- คุณดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดีค่ะ
- ขอบคุณที่ตามอ่านค่ะ
- เท่าที่หมอเจ๊ตามอ่านบันทึกของน้อง....หมอเจ๊ว่าถ้าน้องไปสวนป่าด้วยคราวนี้.....หมอเจ๊จะได้ครูอีกคนนะค่ะ
- มาบอกหมอเบิร์ดว่า.....เพิ่งนึกได้ว่า.....หมอเบิร์ดไม่ได้ร่วมแชร์ประสบการณ์ความรู้สึกจากภายในด้วยนะนี่
- .......
- คราวหน้าอย่าเบี้ยวกันนะน้อง
- น้องอรคนสวย.....คิดถึงมากจ๊า
- .......
- ฝากความคิดถึงโกเอกด้วยค่ะ
- พี่บางทรายค่ะ
- สำหรับตัวหมอเจ๊เอง...หมอเจ๊ว่า....ความรู้สึกระดับนี้แหละค่ะ....ที่มีความหมายเดียวกับคำว่า "อุเบกขา" ในพุทธศาสนา.....
- มันเป็นความรู้สึกที่ว่า.....อะไรก็ได้....ต่อให้มีอะไรมากระทบ....ให้แรงเท่าไร.....มันก็จะไม่สุขเกินกว่านี้...และหากสิ่งกระทบนั้นคือทุกข์.....ใจมันก็ยังยิ้มรับได้....ด้วยความรู้สึกระดับเดียวกัน....อย่างนี้ค่ะ
- ........
- หมอเจ๊เพียงสงสัยเท่านั้นค่ะว่า....มันถูกเรียกว่าอะไรกันแน่
- ........
- นามนั้นมีไว้สำหรับสื่อแทน....ในเมื่อคุรุท่านว่า....มันคือปิติ....จะไปติดใจกับความหมายมันให้เสียเวลาไปทำไมกัน....ความรู้สึกของใครก็เป็นของคนนั้น.....ที่จะไปค้นหาความหมายมาอธิบาย.........หาใช่สาระไม่
- เหล่านักการ วนเวียนรถกลับไปมหาชีวาลัยอีกรอบ เนื่องจาก อ.ประสาทลืมกีต้าร์
- แล้วออกมาส่ง อ.ประสาท และ อ.มนตรี ที่ อ.ขามสะแกแสง หลังจากนั้น ไปส่ง อ.ขจิต ที่โคราช
- กลับถึงบ้าน ห้าทุ่มกว่าค่ะ
- ดีใจที่ทีมสองแควถึงบ้านโดยปลอดภัย
- ......
- หมอเจ๊กลับพร้อมลุงแฮนดี้
- ......
- เลยได้ตามอ่าน G2K พร้อมๆกับลุงแฮนดี้....
- เป็นประสบการณ์ดีๆมากเลยค่ะ
มาร่วมเก็บเกี่ยวประสบการณ์ผ่านบันทึกค่ะ
ขอบคุณนะคะ
- เอามาฝาก
- ดีใจที่มีทีมโรงพยาบาลกระบี่
- สรุปว่าผมอารมณ์ดีเนอะ
- พรุ่งนี้จะได้บ้านพ่อครูบาอีกแล้ว
- ฮ่าๆๆๆ
- เอาโปรแกรมแต่งรูปมาฝาก พี่หมอ
- http://www.photoscape.org/ps/main/download.php
- download ได้เลยครับ
- ที่ทำรูปสวยใช้โปรแกรมนี้ต้องลองเล่นดูนะครับ
- แนะนำให้เลือกการจัดภาพแบบ Page
- อันอื่นๆๆก็ดี
- ถ้าอยากทำภาพเคลื่อนไหว
- ใช้ AniGif นะครับ
- ขอบคุณครับ
- ว่างๆจะกลับไปให้สอนโปรแกรมต่างๆอีกนะค่ะ
- นอนหลับฝันดีนะหนุ่มอารมณ์ดี
- ......
- ดูแลสุขภาพพ่อครูด้วยนะค่ะ
สวัสดีครับหมอเจ๊
ผมอาราม จากลำพูน ครับ มากับครูพี่อึ่ง พี่สร้อย
แวะมาทักทายและเล่าเรื่องราวกับหมอ
..เช้าของวันหนึ่งผมได้ไปเดินชมสวนป่าตอนเช้าๆพบกับคณะหมอเจ๊สนุกสนานกับการเก็บผักนานาชนิดในสวน เช่นผักตำลึงและผักอี่นๆอย่างสนุกสนานรอบๆคอกหมูเหมยซาน
ผมเองก็เดินดูต้นไม้ใบหญ้าไปเรื่อยๆ สักพักได้ยินเสียงอะไรซักอย่างหักดังเป๊าะบริเวณสวนมะนาวติดกับคอกหมู จากนั้นก็มีน้ำจากท่อพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเกือบๆ 2 เมตรได้
..จ๊าก..น้องเขียวเหยียบท่อหักครับขณะที่ชุลมุนกันอยู่ในสวนมะนาว เห็นคณะมองหน้ากันไปมาจากนั้นก็ตะโกนเรียกว่า ลุงๆช่วยหน่อยค่า ท่อน้ำแตก อยู่2-3รอบ ผมเองก็สงสัยและก็มองหาว่าเขาเรียกใครกัน หันไปมาก็ไม่เห็นมีใคร สุดท้าย ผมนั่นเอง(แง๊ ๆ ไม่ยอมครับเรียกผมเป็นลุง เสียแล้ว แอบฟ้องคุณหมอเสียเลยครับ แหะ แหะ)
..ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดีก็รีบวิ่งไปช่วยดูให้ พบว่าหัก 2ท่อนเลยครับ ดีที่สามารถนำชิ้นส่วนมาเสียบได้สนิทพอดีน้ำเลยหยุด
..มาทราบทีหลังว่าคุณหมอเป็นแม่ครัวมือหนึ่งประจำครัวครั้งนี้เลยครับ หร่อยจังฮู้..
**จะหาโอกาสมาชิมฝีมือทำกับข้าวหมออีกให้ได้นะครับ..
- รับรู้กับความรู้สึกดีๆ ที่คุณหมอเจ๊ที่นำมาบอกเล่าครับ
- เป็นโลกภายในที่กว้างใหญ่ไพศาลที่เราไม่ได้เข้ามาท่องเที่ยว
- ผมก็จะพยายามพัฒนาทักษะการฟังอยู่เสมอ ในทุกๆ โอกาส แต่บางครั้งก็หลุดไปบ้าง หลุดไปตามสิ่งที่เข้ามากระทบ เกิดความรู้สึกและดึงความคิดเราออกตามไป
- ขอบพระคุณมากครับที่นำมาแบ่งปัน