กลัวไร้สาระ
กำลังรอเวลาเพื่อที่จะส่งลูกไปเรียนขิม ก็เลยหาความรู้โดยการเปิดG2K
อ่านมาหลายๆบทความ หลายท่านผู้มีประสบการณ์
ก็เลยเกิดอาการกลัวว่า เรื่องราวของเราที่บันทึกจะเป็นบันทึกที่ไร้สาระรึเปล่า
เพราะเห็นหลายท่านพูดถึงการวิเคราะห์ สังเคราะห์ เรื่องราวในบันทึก
ในความเห็นส่วนตัวใช้พื้นที่ในโลกไซเบอร์เพื่อการหาความรู้อย่างผ่อนคลาย
ก็เลยชอบที่จะอ่านเรื่องราวเบาๆ มีแง่คิดในมุมมองที่แตกต่าง
เพราะบางเรื่องแสนจะธรรมดาแต่ผู้ถ่ายทอดมองต่างมุมกับตัวเรา เรื่องนั้นก็เลยน่าติดตาม
ไม่แน่ใจว่าในG2K เรื่องราวที่บันทึกต้องเป็นเรื่องที่ผ่านการวิเคราะห์ สังเคราะห์ มาก่อนมากน้อยแค่ไหน
ดูแล้วเริ่มเครียดที่จะเขียนขึ้นมา
เพราะระดับการวิเคราะห์ สังเคราะห์ ของแต่ละคนที่รับรู้ได้น่าจะแตกต่างกันไม่มากก็น้อย
ความเห็น (11)
สวัสดีคะ
ดิฉันเป็นผู้ดูแลระบบ ขอให้กำลังใจคะ
ประเด็นที่เขียนนั้น เป็นเรื่องของการ copy ข้อความมากจากแฟล่งอื่นทั้งหมด โดยที่ไม่ได้มีการเขียนเล่าเป็นคำบรรยายด้วยตนเอง ซึ่งลักษณะดังกล่าวไม่ได้ก่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากประสบการณ์มากนักคะ
ทุกถ้อยคำ ที่เขียนออกมาด้วยตนเอง มีคุณค่าคะ
คุณAnGelNURSE อย่าได้กังวลเลยคะ
เขียนให้สนุก เขียนเล่าในสิ่งที่มีประสบการณ์ ที่อยากจะเล่า อยากจะแบ่งปัน
ขอให้สนุกกับการใช้งานนะคะ
มาเพิ่มเติม
ประเด็นที่เขียน หมายถึงที่มีบันทึกแจ้งให้นักศึกษาปริญญาโท ทราบคะ ซึ่งเป็นบันทึกของอาจารย์ธวัชชัยคะ
พอดีมีบันทึกที่มีการ copy ข้อความและนำมา paste ใน gotoknow.org ค่อนข้างเยอะคะ
ทางทีมงานต้องดูแล เนื่องจากเกรงว่าจะเกิดปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ และอีกส่วนหนึ่ง การจะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การเขียนเล่าด้วยตนเอง จะได้ประโยชน์มากกว่าคะ
และหากต้องการบอกเล่าเรื่องราวที่อ่านมาจากเว็บไซต์อื่น ก็สามารถเขียนบันทึกเพื่อเกรินนำ เล่าเองในภาษาของตนเอง และใส่ link ข้อมูลนั้น ให้ผู้อ่านติดตามไปอ่านยังแหล่งข้อมูล จะเหมาะสมกว่าคะ
เขียนยาวไปหน่อยนะคะ แต่อยากให้เข้าใจว่าทำไมทางทีมงานต้องเขียนบันทึกดังกล่าวออกมาคะ
อย่าได้กังวลเลยคะ ^_^
- สวัสดีครับคุณAnGelNURSE
- แวะมาเยี่ยมครับ
- อย่ากังวลเลยครับ สิ่งที่ถูกบันทึกจากมุมมองของตัวเราเองนั้นมีลักษณะพิเศษเฉพาะตัวอยู่แล้วครับ
- ที่คุณเขียนว่า "ในความเห็นส่วนตัวใช้พื้นที่ในโลกไซเบอร์เพื่อการหาความรู้อย่างผ่อนคลาย" นั้นดีที่สุดแล้วครับ
- ในสวนโกทูโนมีผลไม้หลากหลายรสชาติครับ ยามที่ชีวิตเราเผชิญกับเรื่องหนักๆ ก็มองหาเรื่องเบาๆมาชิมประเทืองปัญญา แต่ยามใดที่ชีวิตดูจะว่างเปล่า ก็มองหาเรื่องหนักๆมาทานเพื่อเติมเต็ม ยามเศร้ามองหาคำปลอบประโลมใจ ยามเหงาก็มีบันทึกของคนเคยเหงา กำลังเหงา และยังคง(กำลัง)เหงา(ตะหงิดๆ)ที่อ่านแล้ว เออ ใช่เราเหงาคนเดียวซะเมื่อไหร่ มีคนอื่นๆอีกก็เหงาเช่นกัน ดังนี้เป็นต้น
- สู้ๆครับ
สวัสดีค่ะ คุณ AnGelNURSE
- แวะมาชวนไปชมเที่ยวเมืองลาวกับทีมวิทยากรพยาบาล ค่ะ
- วันแรก ที่นี่ และ วันที่สอง ที่นี่ ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะ..ตามมาให้กำลังใจ "นางฟ้า" คะ
สวัสดีครับ
แวะมาทักทายครับ
สวัสดีครับคุณAnGelNURSE
เข้ามาขอบคุณและให้กำลังใจ...สู้สู้...อย่าเพิ่งหมดแรงใจ
ขอบคุณครับ
- สวัสดีค่ะ แวะมาให้กำลังใจค่ะ
- เคยรู้สึกเช่นนี้เหมือนกัน กลัวว่าจะไร้สาระ
คุณ
 |
AnGelNURSE |
อย่าเครียดเกินครับ ลองไปดูอะไรง่ายๆที่ผมก็ได้ครับ จะได้ผ่อนคลาย
