ไปสวนป่า

กว่าผมและน้องๆจะเสร็จเรื่องภารกิจที่ดงหลวง มุกดาหารก็ปาเข้าไปเกือบสามโมงเย็นแล้ว

แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเรามีเวลามากมายที่จะเดินทางไปสวนป่าพ่อครูบา

แม้ว่าจะผิดเวลากับการที่นัดน้องๆอีกกลุ่มหนึ่งที่ขอนแก่น มหาสารคาม เราก็ใช้เทคโนโลยีสมัยนี้บอกกล่าวกัน

ท้ายรถเรามีกล้า "สะตอป่า" และ "ตะไคร้ต้น" สักยี่สิบกล้าเพื่อเอาไปฝากท่านครูบา เห็นท่านบอกเคยมีแล้วถูกคนที่ไม่ทราบว่าเป็นต้นอะไรตัดทิ้งไปเสีย  ไม่เป็นไร ดงหลวงมีชาวบ้านเพาะกล้าไว้เสมอจึงเอามาฝาก

อีกอย่างคือ "ว่านสาวหลง"  แหะ แหะ ตาสว่างเลยหละซีคุณหมอชอบวิ่ง อันนี้ป้าจุ๋มสอบถามไปถึงบางทรายว่าดงหลวงมีว่านชนิดนี้ไหม หากมีเอาติดมือมาบ้าง

มีครับ  ผมตรวจสอบกับหมอยาพื้นบ้านแล้วมี ใช่ ของแท้  ..โห..ขนาดขับรถมายังมีสาวนั่งติดรถมาด้วยตั้งสามคนแน่ะ...อิอิ  คุณหมอชอบวิ่งอย่า..ตาร้อน. อิอิ ของจริง  ของจริง..

เรามาถึงขอนแก่น หกโมงเย็น ผิดเวลาที่ตั้งไว้เดิมถึงสามชั่วโมง

จัดการส่งเพื่อนแล้วก็เข้าบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า จัดชุดไปสวนป่าเข้าแทนที่ ตบหัวเล่นๆเจ้าคุกกี้ที่มาคลอเคลียเราไม่ห่าง น้องหมามันดีใจที่เรากลับมาบ้าน  แต่เขายังคงไม่รู้ว่าเรากำลังจะเดินทางต่อไปอีกแย้วววว

ออกจากบ้านไปรับน้อง(ติ๋ม)ที่หอพัก แล้วเริ่มเดินทางไปมหาสารคามเพื่อรับน้องสุนัยอีกคนหนึ่ง ระหว่างทางฝนตกลงมาห่าใหญ่ แต่เพียงเดี๋ยวเดียวก็หยุด  มารับน้องสุนัยแล้วแวะทานข้าวต้มกัน

เมื่อเราเดินทางต่อ ถามว่ามีใครในรถเคยเดินทางไปสตึกยามกลางคืนบ้าง  ไม่มีสาวคนไหนยกมือ  แต่พอเดาเส้นทางได้อยู่ น้องสุนัยโทรติดต่อเพื่อนผู้รู้เส้นทางดีหนึ่งครั้งเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง

มีฝนตกมาเป็นครั้งคราวครับ

ผมถือโอกาส อธิบายเรื่องราวสวนป่า เฮฮาศาสตร์ G2K และ blog ให้น้องๆฟัง  เพราะทั้งสามสาว ไม่มีใครเป็น blogger แต่พอได้ยิน paleeyon เล่าให้ฟังบ้าง  ผมเล่าให้ฟังบ้าง

เราถึงสตึกเวลาประมาณ ห้าทุ่ม ผมเลี้ยวรถเข้าถูกต้อง อิอิ ลุ้นตั้งนาน ขับไปเส้นทางถูกต้องเห็นป้าย "ทางไปสวนป่าครูบาสุทธินันท์"  แต่ดูจะเป็นอีกเส้นทางหนึ่งที่ผมเคยมา  พอถึงทางเข้าสวนป่ามีป้ายขนาดใหญ่บอก เราเลี้ยวซ้ายเข้าไปอย่างมั่นใจ  อา....เรามาถูกต้องแล้ว..ใช้ได้  ผมนึกในใจ 

แต่ขับไปสักพักพบว่า  เอ..ถนน ทำไมดูแปลกๆ มันเป็นป่ายูคา ถนนรอยฝนตกมีหลุมมีบ่อ ต้นไม้ วัชพืช ขึ้นรกเต็มสองข้างทาง  น้องๆ สาวๆ ต่างส่งเสียงว่า ใช่ทางไปสวนป่าหรือเปล่า อาจารย์...  ผมตอบว่า เอ..ไม่แน่ใจว่ะ..  อ้าว... เสียงสามสาวต่างร้องขึ้นมาพร้อมกัน

งั้นอาจารย์กลับไปอีกทางดีกว่า  เอากลับก็กลับ  สักพัก  ต่างก็สังเกตว่า  ไม่มีรอยรถ  เส้นทางก็ดูจะไม่น่าใช่ทางไปบ้านคนเลย  อาจารย์ค๊ะ หนูว่าผิดแล้วค่ะ  อือ...ก็คิดเหมือนกันแหละ...อ้าว....สามสาวต่างร้องมาพร้อมกันอีกครั้ง  เราเลี้ยวรถกลับใหม่อีก 

อาจารย์ลองไปอีกทางหนึ่งซิ  น่าจะใช่นา...คราวนี้  สักแค่ 10 เมตรเท่านั้น  ไม่ใช่แล้วอาจารย์  วุ้ย...ยุ่งหละหว่าทีนี้ มืดก็มืด เงียบก็เงียบ มีแต่เราสามสี่คนนี่แหละ...  เราตัดสินใจกลับไปตั้งต้นตรงทางเลี้ยวมาใหม่   ทบทวนลักษณะเส้นทางดูต่างลงความเห็นว่าเส้นทางแรกน่าจะใช่แล้ว  เอ้าเอาใหม่ อิอิ

ลึกเข้าไป ถนนมีหลุมมีบ่อ หญ้า วัชพืชสองข้างทางรกยืนออกมาคลุมถนน ดูหวั่นๆ... สักพักใหญ่ผมบอกน้องๆว่า เฮ้ย..น้ำมันกำลังจะหมด....หา....สามสาวร้องลั่น   ตายเลย.......จะทำไงดีนี่....

ผมปล่อยก๊ากสสสสส  แซวเล่นน่า... 

เท่านั้นเอง สามสาวบ่นกะปอดกะแปด ตกใจหมดเลย....

สักพักเดียวน้องเอื้องบอกว่าเห็นแสงไฟแล้ว นั่น นั่น......เฮ้ เฮ้.....เรามาถูกแล้ว..เฮ้....

ใช่จริงๆ  พลันเราเห็นแสงไฟรถข้างหน้า ยิ่งทำให้เรามั่นใจว่าใช่แล้ว

ผมเลี้ยวรถเข้าสวนป่าเห็นเตาเผาถ่านขนาดใหญ่ตรงหน้า นึกออกว่า ตลอดเส้นทางที่เข้ามาแล้วเราหลงวนไปมานั่นคือเส้นทางที่ผมไม่เคยขับมา  เป็นอีกเส้นทางหนึ่ง เรียกว่าทางด้านหลัง..

เรามาถึงพร้อมกันกับทีมพิษณุโลกของคุณหมดคนชอบวิ่งพอดี

เท่านั้นเองมหกรรมการกอดก็เกิดขึ้นพลัน.. เฮ.....

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะพี่ชายบางทราย

• นึกภาพออกเลยค่ะ ว่า กอดนั้นเป็นเช่นไร
• ครูอ้อย ฝากกอด มาด้วยนะคะ
• รักและคิดถึงทุกท่านเสมอค่ะ

[คนไกลบ้าน]

สวัสดีคะพี่บางทราย

มาฝากกอด กอด กอด ทุกคนที่สวนป่านฯ

คิดถึงงงงงงงง

 

[TAFS]

เอ๊ะ ผมมีโอกาสโคจรมาใกล้กับพี่บางทรายมากที่สุดเลย

๑-๑๓ พค.ผมอยู่แถว อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์

มาอยู่กับชุมชน ที่ศูนย์พัฒนาชนบทผสมผสาน (ศูนย์มีชัย)

นึกขึ้นได้ว่าครูบาอยูแถบนี้

๒๐-๒๔ นี้จะจำศีลที่นั่นต่ออีกครับ

ฝากกอดไว้ก่อนนะครับ

[กมลวัลย์]

ตื่นเต้นๆๆๆ เคยเข้าทางที่ต้องผ่านต้นยางเยอะๆ ถนนลูกรังเลนเดียวเข้าสวนป่าเหมือนกัน อิอิ พ่อกับแม่ลุ้นใหญ่เลยเที่ยวนั้น แต่ยังดีที่เป็นกลางวัน ไม่งั้นมีลุ้นแบบนี้เหมือนกัน หุหุ

ป่านนี้ตื่นกันหรือยังน๊อ ^ ^

ฝากสวัสดีและฝากความคิดถึงค่ะ

[เพ็ญศรี(นก)]

เรียกว่าประสบการณ์แห่งการระทึกเลยนะคะเนี่ย แต่อย่างไรก็ถึงที่หมายด้วยความสุขนะคะ

[มะปรางเปรี้ยว]

พี่บางทรายคะ

ขอภาพประกอบคะ

อ่านแล้วอยากเห็นภาพจัง

[metta.s]

มาตามติดสถานการณ์....อยากไปกอด.."พ่อ" งานนี้คุณรัตติยาบอกรถเต็ม..เลยไม่ได้ไป...อิ...อิ...(แบบว่าสร้างชีวิตไว้รุงรัง...ไปไหนลำบากแล้วโยนความผิดให้เพื่อน...)

ครั้งหน้า ถ้าจัดที่เมืองไทยคงได้เจอกันค่ะ..

[อัยการชาวเกาะ]

มาฝากพี่บางทรายกอดทุกคนด้วยครับ เสียดายจนไม่รู้จะพูดยังไงดีครับ

[Boo]

สวัสดีค่ะ ท่านบางทราย

* ฝากกอดพี่เบิร์ด , ท่านพี่ดร.ขจิต , ป๋าสิทธิ์รักษ์ ไปด้วยไหมนิ และ น้องจิ

* ขอบคุณค่ะ

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

ฝากบอก อ.ธวัชชัย ไปว่า อยากเจอพี่บางทรายมากค่ะ :)

[บางทราย]

เรียนทุกท่านครับ

1. ผมไม่สดวกในการเอารูปลงครับ มีคนมาจำนวนมากเลยการใช้เครื่องมีข้อจำกัดขึ้นมาครับ
2. เวลาส่วนใหญ่ concentrate กับการฝึกอบรมให้สมกับความตั้งใจของคุณหมอคนชอบวิ่ง และความสนใจของเราและที่เหลือก็กอดๆๆๆ ตามที่ทุกท่านฝากมา อิอิ และ คุยๆๆๆๆเลยมีเวลาไม่มากในการเข้ามาพูดคุยครับ กราบขออภัยครับ
3. อ.ดร.จันทวรรณครับ ผมได้กอด ดร.ธวัชชัยแล้วครับ คุณ conductor ด้วย

[เอื้องแซะ]

• มาสวัสดีท่านบางทราย ในวันวิสาขบูชาค่ะ
• อ่านบันทึกแล้ว ไปสวนป่าไม่หลงแน่
• แต่ถ้าเคี้ยวว่านสาวหลงไปด้วยก็ไม่แน่นะ ไม่ว่าจะสาว หรือ ส.ว. ก็มีสิทธิหลงเหมือนกันใช่ไหมคะ
• ว่าแต่ว่า ว่านสาวหลงนี่ หน้าตาเป็นอย่างไรหรือคะท่านบางทราย อยากเห็น ๆ
• คงถึงบ้านด้วยความปลอดภัยแล้ว นะคะ
• ขอให้มีความสุข อิ่มเอิบใจ ในเทศกาลวิสาขบูชาค่ะ

[บางทราย]

สวัสดีครับ น้อง  12. เอื้องแซะ

• มาสวัสดีท่านบางทราย ในวันวิสาขบูชาค่ะ

สวัสดีวันวิสาฯเช่นเดียวกันครับ น้องเอื้องแซะครับ

• อ่านบันทึกแล้ว ไปสวนป่าไม่หลงแน่
• แต่ถ้าเคี้ยวว่านสาวหลงไปด้วยก็ไม่แน่นะ ไม่ว่าจะสาว หรือ ส.ว. ก็มีสิทธิหลงเหมือนกันใช่ไหมคะ

อิอิ..น้องเอื้องแซะว่านนี้มีคุณสมบัติเหมาะสำหรับ spa ครับแล้วจะเล่าให้ฟัง

• ว่าแต่ว่า ว่านสาวหลงนี่ หน้าตาเป็นอย่างไรหรือคะท่านบางทราย อยากเห็น ๆ

ว่านสาวหลงคือชื่อปัจจุบันที่คนในวงการสมุนไพรเรียกกันครับ ทางมุกดาหารเรียก หมากแหน่งหอม "หมากแหน่ง" นั้นเรียกอีกชื่อคือ "เร่ว"  พี่เคยบันทึกไว้ว่า

• คงถึงบ้านด้วยความปลอดภัยแล้ว นะคะ
• ขอให้มีความสุข อิ่มเอิบใจ ในเทศกาลวิสาขบูชาค่ะ

ถึงบ้านแล้วครับ ฝนตกพรำๆครับ  ขอบคุณครับ เดี๋ยวจะทยอยลงเรื่องราวที่สวนป่าครับ

3. เร่ว หรือ หมากเหน่งคืออะไร: เป็นพืชท้องถิ่น ขึ้นตามป่าใต้ร่มไม้ใหญ่  เหมือนต้นข่า ขึ้นเป็นกอและแตกขยายออกไปเป็นดงขนาดใหญ่ ออกผลสีส้มหรือสีแดง ที่ผลมีขน ขนาดผลเท่าผลมะปรางย่อมๆ เร่วเป็นสมุนไพร ที่ส่งออกไปเมืองจีนทำยาแก้โรคเกี่ยวกับท้องแน่นท้องเฟ้อ ชาวไทโซ่ในปัจจุบันกล่าวว่าทุกป่ามีเร่วเต็มไปหมด

ว่านสาวหลงเป็นเร่วชนิดหนึ่งมีกลิ่นหอมตั้งแต่ใบจนถึงราก ปัจจุบันจึงนิยมนำมาเป็นส่วนประกอบในกิจกรรมของ spa ครับ  น้องเอื้องแซะลองถามผู้เฒ่าผู้แก่ พ่ออุ้ยแม่อุ้ยว่าในป่าบ้านเราแต่ก่อนก็มีอยู่ครับ

[ครูปู~natadee t'ซู๊ด]

สวัสดีค่ะ  ท่าน  บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)

ครูปูนำภาพต้นสาละมาฝาก เพื่อความเป็นสิริมงคลในวันพระใหญ่นี้ค่ะ

[บางทราย]

สวัสดีครับ 14. ครูปู

 

ผมเคยเห็นต้น เห็นดอก แต่ไม่เคยเห็นผลเลยครับ  ได้เห็นเป็นบุญตาแท้ๆ  ขอบคุณมากๆครับ

ขอบคุณที่มาเยี่ยม ขอบคุณที่นำสิริมงคลวันพระใหญ่มาให้ ขอบคุณในน้ำใจไมตรีครับครูปูครับ