เขาหรือเธอกำลังเป็นครู ...เป็นคนที่กำลังสอนเรา..
ในชีวิต หลายคนคงต้องอยู่ในที่ทำงาน
โดยใช้เวลากับที่แห่งนี้มากเหมือนๆกันนะครับ
ผมเป็นคนหนึ่งที่มองว่าชีวิตเรา อยู่กับงาน อยู่กับที่ทำงานมกกว่าที่บ้านอีก
ดังนั้นคนที่อยู่กับเรา เพื่อนร่วมของของเรา ที่เราอยู่ด้วย
ไม่ใช่ใครที่ใหนกัน แต่ล้วนเป็นคนที่ต้องอยู่ร่วมกัน ใกล้ชิดและสัมพันธ์กับเราทั้งนั้นครับ
มองให้ดีคนเหล่านี้ก็เหมือนกับพี่น้องของเรา เป็นครอบ-ครัวเดียวกันกับเราครับ
ก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ สัมผัสได้เช่นนนี้ก็ต้องเรียนรู้ สัมผัสอยู่นาน(มาก) ครับ
ก่อนนี้เริ่มแรกใจเรานั้นมักปิดกั้น แบ่งแยกเขาเรา คิดว่าไม่เกี่ยวกัน ไม่สนใจกันก็ได้ อยู่คนเดียวก็ได้ ทัศนะนี้เป็นเรื่องที่มักเป็นปกติและพบได้ในทั่วไปครับ
เพราะเราจะเห็นผู้คน พยามที่จะสร้างกรอบล้อมรอบตัวเอง และที่สำคัญนั้นยังพยามที่จะสร้างอาณาจักของตนเองครับ จนเกิดเป็นปัญหาต่อตนเอง และองค์กร เกิดการเรียนรู้และการรับรู้ที่บิดเบี้ยว ไม่เป็นธรรมชาติที่ควรจะเป็น...
การปิดกั้นตนเอง การตัดสิน การแบ้งแยก การเปรียบเทียบ เราเขา ทุกอย่างล้วนทำให้เกิดความตึงเครียด ไม่เป็นไปแบบธรรมชาติที่ควรจะเป็น...
แต่หลายคนก็มักไม่รู้สึกตัว เพราะถลำจมดิ่งลงไปกับมุมนี้ ทัศนะนี้ เกินกว่าจะมองเห็นทางที่ถูกต้องได้....
ดังนั้น...
ในสถานที่ที่เราทำงาน ที่ต้องอยู่กับคนหลากหลายนั้น เริ่มต้นเราอาจจะไม่รู้จักผู้คนดี หรือเพียงพอมากนัก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเราเรียนรู้เข้าใจตนเอง เปลี่ยนแปลงภายใน
การเรียนรู้เข้าใจตนเองมากเท่าใด ยิ่งทำให้เรายิ่งสามารถเรียนรู้ เข้าใจธรรมชาติ เรียนรู้เข้าใจผู้คนที่อยู่รอบข้างเรามากขึ้นเรื่อยๆครับ...
แน่นอนครับ เราอาจจะหลีกเลี่ยงการตัดสินผู้คน หลี่กเลี่ยงการเเบ่งผู้คน ด้วยจิตที่ยังหยาบกระด้างของเราได้ แต่เราก็อาศัยการรับรู้ตรงนี้พร้อมๆกับใช้ประโยชน์เบื้องต้นต่อเรื่องนี้ครับ....
คือไม่ว่าเราจะตัดสินอย่างไร แบ่งผู้คนออกไปอย่างไร....
แต่ทุกคนคือครู คือผู้ที่กำลังสอนธรรมะต่อเรา
ทุกๆคนกำลังเป็นครูให้เราได้ฝึก ได้ดู ได้มองย้อนกลับเข้ามาข้างในจิตใจของเราว่า
ว่าพร้อมหรือยัง ว่าดีพอหรือยัง พัฒนาขึ้นถึงไหนอย่างไร หรือยังวิ่งวุ่นๆอยู่
ไม่ว่าเขาหรือเธอจะกระทำการสิ่งใดทั้งกาย วาจา ใจต่อคุณหรือเรานั้น
เพียงรับรู้...และดูจิต และเรียนรู้สภาวะจิตที่เกิดขึ้นขณะนั้นๆ
ดูให้ทัน และดูให้เห็นครับ...
กำลังเข้าใจมากขึ้นเล็กน้อยครับ ธรรมะกับการทำงาน
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ คุณน้องหมอ
สบายดีนะคะ
เข้าใจเลยค่ะ ในสภาวะการทำงาน เราล้วนมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
การเปิดใจ การเข้าใจ การให้อภัย และทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน
ส่วนภายในจิต ใจ ตนเอง พี่ยังต้องฝึกอีกเยอะค่ะ
เป็นกำลังใจในการทำงานให้น้องหมอนะคะ
สนับสนุนอีกหนึ่งเสียงครับ
รพี
สวัสดีครับ
ขอบคุณมากๆครับพี่สาวใจดี
ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ