นิยายเรื่องตะขาบกับการเดิน

ในบางเรื่องของชีวิต บางทีเราก็ไม่ได้แต่ต่างจากตะขาบหรอก ว่าไหม...

 

 

 

กบตัวหนึ่งเห็นตะขาบเดินมา เลยมองขาตะขาบแล้วคิดจนเครียดว่า
ตัวเรามี 4 ขา ยังเดินอย่างยากลำบาก แต่ตะขาบมีขานับไม่ถ้วน แล้วจะเดินยังไง
เป็นเรื่องที่แปลกจริงๆ ตะขาบจะกำหนดยังไงว่าให้ขาไหนก้าวไปก่อนขาไหนขยับตาม
แล้วเคลื่อนไหวขาไหนอีก

กบตัวนั้นดักตะขาบไว้แล้วจึงถามว่า
“ข้าคิดจนสับสนหมดแล้ว มีปัญหาที่ข้าตอบตัวเองไม่ได้ว่า
เจ้าเดินยังไง ใช้ขาเยอะแยะอย่างนี้ น่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

“ข้าก็เดินของข้าอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน
ไหนๆก็ถามมาแล้ว ขอให้ข้าคิดก่อนแล้วกัน” ตะขาบตอบ

ความคิดอย่างนี้เป็นความคิดครั้งแรกที่เข้ามาสู่ความคิดคำนึงของตะขาบ
ตะขาบยืนคิดอยู่หลายนาทีว่า ขาไหนขยับยังไง คิดจนวุ่น
ไม่รู้ขยับขาไหนต่อขาไหนก่อน ที่สุดก็ขยับขาไม่ได้ เดินเป๋ไปหลายก้าว
จึงหมอบลงไปแล้วพูดกับกบว่า

“ขออย่าได้ถามปัญหาอย่างนี้กับตะขาบตัวอื่นเลย
ข้าเดินของข้าอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นมีปัญหาอะไร
แต่ว่าตอนนี้เจ้าทำให้ข้าลำบากเสียแล้ว
ข้าขยับไม่ได้แล้ว ขาของข้าทุกขาไม่รู้จะขยับขาไหนแล้ว ข้าจะทำยังไงดี”

 

อ่านแล้วเรื่องนีรู้สึกแฝงอะไรบ้างไหมครับ อ่านแล้วได้อะไรช่วยลงต่อทีนะขอรับ อยากฟังความเห็นทุกคนมากๆ

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

แวะมาดูกบกับตะขาบครับ

[ทนัน ภิวงศ์งาม]

จักเข็บมีหมื่นแข้ง     ตี๋นปัน
เข็บอยู่มันตึงวัน       บ่ข้อง
กบคึดว่าเข็บมัน       เตียวแย่
แนผ่อแลถามฮ้อง     เข็บน้อง หยะจะใด

ใจ๋เข็บเก็บนิ่งไว้        คึดกอย
จามผ่อตี๋นลงลอย     บ่ได้
จักไปว่าจักถอย        ติดอยู่
กูน่อกูยากใบ้           กบอ้าย บ่น่าถาม

ความจริ๋งอันหนึ่งนั้น  เนอเฮา
ยืนยั่งเกิดจากเขา      ใฝ่ป้อง
หากเฮาคึดแตนเขา    จักห่อน
กอยก่อนไปฮีบฮ้อง    จึ่งต้อง ธ ผะสงค์

[เพชรน้อย]

สวัสดีค่ะ

- นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " ห้ามยุ่งกับเรื่องคนอื่น หากเขาไม่ได้ร้องขอค่ะ เพราะยังไงเราอาจนำความเดือดร้อนให้เขาโดยเราไม่ได้ตั้งใจ หรือเปล่าค่ะ"

[ทนัน ภิวงศ์งาม]

หันโตยคุณเพชรน้อย   ขานไข
เรื่องเขาเฮาฟั่งไป       เกี่ยวข้อง
หากเขาขอยามใด       เฮาช่วย
อวยก่อนเขาจักฮ้อง     จ่างข้อง แข้งกั๋น

[จันทร์เมามาย]

1. นายประจักษ์
เมื่อ อา. 04 พฤษภาคม 2551 @ 07:21
ลบ]

สวัสดีครับ ยินดีที่เข้ามาครับ อย่าเอาตัวอื่นมาฝากนะครับ

3. เพชรน้อย
เมื่อ อ. 06 พฤษภาคม 2551 @ 18:41

คุณเพชรน้อยทำให้ผมได้คิดนะครับ บางครั้งเราอาจเป็นกบ หรือไม่บางทีเราก็กลายเป็นตะขาบโดยไม่รู้ตัว การกระทำบางอย่างของเราอาจไปกระทบเขาจนเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาได้ ขอบคุณสำหรับแง่คิดครับ

4. ทนัน ภิวงศ์งาม
เมื่อ อ. 06 พฤษภาคม 2551 @ 19:05
ลบ]

คุณทนัน ขออภัยด้วยนะครับที่อ่านอีสานไม่ค่อยได้ ถ้ายังไงรบกวนแปลอีกทีได้ไหมครับ

 

[เพชรน้อย]

สวัสดีค่ะ

- สงสัยต้องให้ อ.ทนัน จะต้องเปลี่ยนจาก อู้คำเมือง มาเป็นภาษากลางนะค่ะ

- อ.ทนัน คิดเหมือน เพชรน้อยเลยค่ะ คือกบไม่น่าถามตะขาบก่อนเขาร้องขอ พลอยทำให้ ตะขาบน้อยเกิดปัญหาทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยคิด ว่าเป็นปัญหาเลยเนี่ยะ

แปลคำเมืองถูกหรือเปล่าค่ะ อาจารย์

[ทนัน ภิวงศ์งาม]

• สวัสดีครับ คุณจันทร์เมามาย
  .
• จักเข็บมีหมื่นแข้ง     ตี๋นปัน  (ตะขาบมีหมื่นขา พันเท้า)
  เข็บอยู่มันตึงวัน       บ่ข้อง  (ตะขาบมันอยู่ของมันทุกวัน ก็ไม่ขัดข้องอะไร)
  กบคึดว่าเข็บมัน       เตียวแย่  (กบคิดว่าตะขาบมันคงแย่)
  แนผ่อแลถามฮ้อง     เข็บน้อง หยะจะใด  (คอยดูและร้องถามว่า ตะขาบท่านเดินได้อย่างไร)

  ใจ๋เข็บเก็บนิ่งไว้        คึดกอย  (ตะขาบเก็บไปคิดนิ่งอยู่)
  จามผ่อตี๋นลงลอย     บ่ได้  (แล้วขยับลองตามนึก เท้าก็ไม่ลงลอยกัน)
  จักไปว่าจักถอย        ติดอยู่  (ไม่ว่าจะไปหรือจะถอย ติดขัดไปหมด)
  กูน่อกูยากใบ้           กบอ้าย บ่น่าถาม  (โอยหนอยากแท้ กบมันไม่น่าถามเลย)

  ความจริ๋งอันหนึ่งนั้น  เนอเฮา  (ความจริงมีอยู่นะพวกเรา)
  ยืนยั่งเกิดจากเขา      ใฝ่ป้อง  (ความยั่งยืนเกิดจากเขาคิดใฝ่ฝัน คิดปกป้องกันเอง)
  หากเฮาคึดแตนเขา    จักห่อน  (หากเราคิดแทนเขา มันไม่ยั่งยืน)
  กอยก่อนไปฮีบฮ้อง    จึ่งต้อง ธ ผะสงค์  (คอยดูก่อนอย่ารีบร้อน จึงจะต้องกับทฤษฎีของในหลวง)

• หันโตยคุณเพชรน้อย   ขานไข  (เห็นด้วยกับคุณเพชรน้อยพูดไว้)
  เรื่องเขาเฮาฟั่งไป       เกี่ยวข้อง  (เรื่องของเขา เราอย่ารีบเข้าไปเกี่ยวข้อง)
  หากเขาขอยามใด       เฮาช่วย  (หากเขาขอเมื่อใด เราค่อยช่วย)
  อวยก่อนเขาจักฮ้อง     จ่างข้อง แข้งกั๋น  (ช่วยก่อนเขาเรียกร้อง มักจะข้องแข้งข้องขากัน)

• ไม่รู้ได้ความรึเปล่า โชคดีครับ

[ทนัน ภิวงศ์งาม]

• ขออนุญาตคุณจันทร์เมามายครับ
• คุณเพชรน้อย ครับ เป๊ะเลยครับ นับถือครับ
• ขอให้โชคดีทั้งคุณจันทร์เมามายและคุณเพชรน้อยครับ