มีให้ลุ้น
วันนี้ ออ.เมื่อวานแล้วครับ เพราะตอนนี้เลยเที่ยงคืนมาแล้ว ผมอยู่แต่ในห้องประชุม และอาจเป็นการประชุมครั้งแรกที่ไม่ได้ลุกไปเข้าห้องน้ำระหว่างการประชุมเลย ก็เล่นไม่มีบริการน้ำดื่มระหว่างการประชุมเลย ดีนะจากการประชุม ฉี่เหลืองไม่กลายเป็นฉี่ม่วง ฮึฮึฮึ
ผมว่าตอนนี้หน่วยงานทั้งหมดของมหาวิทยาลัยติดกรอบแล้วครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาระกิจด้านการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม เพราะเหมือนกันทุกหน่วยงานเลย จนกระทั้งคณบดีวิทยาศาสตร์นำเสนอ ท่านก็พูดออกมาว่า ก็ไม่รู้จะให้ทำโครงการที่แตกต่างไปอย่างไร คิดอยากเสนอท่านเหมือนกันครับ แต่กลัวว่าจะโดนถามกลับว่า แล้วทำไมศิลปศาสตร์ฯ ไม่ทำเองละ
จากการฟังโครงการของคณะอื่นๆ โดยเฉพาะอิสลามศึกษา ซึ่งมีโครงการค่อนข้างจะละเอียดมาก ทำให้คณะกรรมการท่านหนึ่งลุกขึ้นมากระซิบถามผมว่า งบส่วนนี้ทำไมไม่มีในคณะศิลปศาสตร์ฯ ผมก็เลยต้องบอกว่า ลืมจริงๆ เอาไว้จะเพิ่มตอนหลังแล้วกัน ก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังงัยแล้ว
ปรากฏตอนที่คณบดีนำเสนอโครงการภายหลังจากนั้น ผมก็เลยนึกวิธีให้งบนั้นเพิ่มได้โดยไม่ต้องปรับแก้ภายหลังแล้วต้องชี้แจงอีกได้ โดยใช้โปรแกรม skype ไปบอกกรรมการท่านนั่นแหละว่า ช่วยเสนอคณบดีให้เติมหน่อย แค่ถามก็ได้ว่ามีการตั้งงบส่วนนี้หรือเปล่า แน่นอนครับตอนนั้นคณบดีไม่รู้ล่วงหน้า แต่เมื่อได้รับอนุเคราะห์จากท่านกรรมการเสนอให้ตั้งงบส่วนนี้ไว้ ผมก็อัตโนมัติครับ พยักหน้าเข้าไว้ ถามว่าทำไม? ก็เพื่อป้องกันไม่ได้คณบดีปฏิเสธและค้านคำถามดังกล่าวว แล้วก็อย่างที่คิดครับ คณบดีก็ยอมรับในที่ประชุมว่า คณะลืมกั้นงบส่วนนั้นไว้ โอ้โล่งอก
ทำแผนมหาวิทยาลัยรอบนี้ยังงัยๆ ผมก็รู้สึกตลกครับ ดันให้คนผู้น้อยอย่างผมและอีกหลายท่านเป็นคณะกรรมการกลั่นกรองโครงการ ในขณะที่ให้ผู้หลักผู้ใหญ่เป็นผู้นำเสนอโครงการ มันกลับตะละบัดอย่างไงก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นกลยุทธของรองอธิการบดีฝ่ายแผนหรือเปล่า เพราะเท่าที่เห็นคนที่รู้จักโครงการของแต่ละหน่วยงานดี คือ กรรมการกลั่นกรองแผน มากกว่าที่จะเป็นหัวหน้าหน่วยงานระดับสูง เช่นคณบดีหรือผอ.ต่างๆ ก็กรรมการกลุ่มนี้แหละครับคนทำแผน ฮิฮิฮิ จึงเห็นว่า สองหน่วยงานคือ อิสลามศึกษาและสถาบันภาษาฯ กรรมการการกลั่นกรองเป็นผู้นำเสนอเอง
แล้วก็พบว่า ในหลายโครงการ เจ้าของหน่วยงานอธิบายโครงการไม่ได้เลยว่า มาได้อย่างไร ทำไมเป็นอย่างนั้น อย่างผอ.สนอ. ท่านใช้วิธีการให้หัวหน้าหน่วยงานย่อยมาชี้แจงโครงการเอง ผลก็คือกินเวลาการประชุมไปเยอะมากครับ
การประชุมแผนอย่างนี้ก็มีดีอย่างหนึ่งครับ คือ ทำให้เห็นโครงการและงานของแต่ละหน่วยงานชัดเจนขึ้น ซึ่งผมว่าผู้บริหารจะได้เห็นปัญหาเชิงโครงสร้างของมหาวิทยาลัยครับว่า โครงสร้างและการบริหารงานมีปัญหาจริงๆ คือ มันเหมือนๆ กับว่า ต่างคนต่างทำ ต่างคนต่างเก่ง แต่จะมีประโยชน์อย่างไร เมื่อสิ่งที่เราต้องการคือ ผลอันเดียวกัน และจะมีลักษณะเคี้ยวอาหารแล้วอันไปกัดลิ้นตัวเองนั่นแหละครับ
ออ.ตอนเช้า ผมเริ่มสงสัยว่า ผมต้องพาอิลฮามไปซื้อชุดนักเรียนและรายงานตัวที่โรงเรียนวันไหน ถกกับภรรยามาหลายวันแล้วครับ สุดท้ายวันนี้ระหว่างนั่งประชุมเลยใช้โปรแกรม skype อีกรอบถามไปที่ อ.อาลัม ท่านก็ตอบว่าไม่รู้ แต่ก็ไม่นานท่านก็ตอบคำตอบได้ทุกคำถามเหมือนกัน ฮิฮิฮิ ขอบคุณครับ แล้วผมก็ได้เบอร์โทรโรงเรียนมาจากท่าน โทรไปเช็คอีกรอบ ได้คำตอบว่า พรุ่งนี้ครับ แล้วก็เป็นความลงตัวที่พรุ่งนี้กลายเป็นวันหยุดของมหาวิทยาลัย อันเนื่องจากวันแรงงาน จากเดิมที่กำหนดว่าจะประชุมอีกวันหนึ่งก็ยกเลิก ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำไงเหมือนกัน
ที่ผมต้องลุ้นมาก คือ อิลฮามกลัวโรงเรียนมากครับ เมื่อปีที่แล้วผมให้ไปอยู่ศูนย์เลี้ยงเด็กข้างบ้าน ปรากฏว่า ได้แค่สองวันครับ หลังจากนั้นไม่ยอมไปอีกเลย แล้วเมื่อสองเดือนก่อนไปสมัครโรงเรียนอนุบาล แค่เห็นว่าอันนี้แหละโรงเรียน อิลฮามไม่ยอมลงจากรถเลยครับ
ตอนนี้อิลฮามวางเงื่อนไขใหม่ครับ น่ารักมากกกกกกกก ลูกสาวผม บอกว่า จะไปโรงเรียนก็ได้ แต่ต้องให้น้องของเขาไปด้วย ใครอีกละก็เตาฟิกงัย ทีแรกผมและภรรยาพยายามจะบอกว่า ก็น้องยังเล็กอยู่จะไปด้วยยังงัยล่ะ อิลฮามก็เลยตอบว่า ถ้าเตาฟิกไม่ไป เขาก็ไม่ไป วานซืนเลยได้มุขใหม่ตอบอิลฮาม คือ ยอมให้น้องไปโรงเรียนเหมือนกัน แต่ไปคนละโรงเรียน ผมบอกไปว่า จะให้เตาฟิกไปโรงเรียนมะดอ (ศูนย์เด็กข้างบ้านนี้แหละครับ มีฉายาว่า โรงเรียนมะดอ แฮะแฮะ ครูดุมาก อย่าว่าแต่อิลฮามกลัวเลยครับ ขนาดผมเวลาคุยกับครู ผมยังกลัวเลย) สองวันมานี้อิลฮามเลยมีท่าดีจะยอมไปเรียนมากขึ้น ผมกำลังวิเคราะห์ว่า นอกจากอิลฮามจะกลัวโรงเรียนเนื่องจากมีประสบการณ์ที่เจอครูดุและพูดเสียงดัง ตอนไปศูนย์เด็กแล้ว แก่คงอิจฉาน้องด้วยมั๊งครับที่ยังได้อยู่กับแม่อีก ฮิฮิฮิ
ก็เอาเป็นว่า ลุ้นกันพรุ่งนี้แล้วกันครับว่า อิลฮามจะยอมลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียนหรือเปล่า
กลับมาถึงบ้านตอนเย็น ภรรยาบอกว่าได้ยินข่าวจากโทรทัศน์ว่ามีระเบิดขึ้นที่เขาตูม แต่ไม่รู้ที่บ้านอะไร ก็อืออือไป ไม่ได้คิดอะไร เพราะรอบนี้ยังไม่ได้ยินเสียงระเบิดเลย ปรากฏตอนเย็นพ่อโทรมา เลยนึกขึ้นได้ว่าเพราะข่าวระเบิดที่เขาตูมแน่นอน พ่อเลยเป็นห่วง ซึ่งก็จริงครับ รู้สึกผิดอีกแล้วครับที่ไม่ได้โทรไปรายงานเหตุการณ์ก่อนว่า ลูกๆ หลานๆ ปลอดภัย ปล่อยให้ท่านเป็นห่วงอยู่ได้ ก็จริงๆ รอบนี้ผมไม่ได้รับรู้เหตุการณ์แบบใกล้ชิดงัยครับ เลยไม่รู้สึกว่าพิเศษกว่าวันอื่นอย่างไร แต่ก็ได้ยินคำเตือนมาเกือบอาทิตย์แล้วครับว่า มีคนแปลกหน้ามาแวะๆ เวียนๆ ในตำบลนี้ แล้วก็มีการเตือนให้ระมัดระวังตัวเป็นพิเศษในช่วงนี้ เออ ไม่รู้เหมือนกันว่า ตำรวจท่านได้รับทราบคำเตือนนี้หรือเปล่า?
ทำใจครับ ต้องทำใจ ถึงตอนนี้ไม่มีใครกล้าบอกว่า เหตุการณ์จะสงบได้ภายในสามปี มีแต่คนกล้าบอกว่า เหตุการณ์จะสงบได้จริงต้องอีกหลายชั่วคน แล้วยิ่งอ.ซากีย์ พิทักษ์คุมพลนำเสนอผลการวิจัยว่า เหตุการณ์ดังกล่าวนี้เป็นการเพาะเมล็ดความรุนแรงในเยาวชนด้วยแล้ว ยิ่งน่ากังวลครับ ออ.อันนี้ผมฟังมาจากอ.ชัยวัฒน์ สถาอนันท์ที่คุยในวันที่ไปสัมมนาที่สงขลานะครับ ซึ่งงานสัมมนาที่อาจารย์ซากีย์จะนำเสนอผลจริงก็วันนี้แหละที่กทม. ซึ่งเท่าที่ฟังอ.ชัยวัฒน์ พูดถึงผลการวิจัยดังกล่าว ผมมีหลายมุมมองที่เห็นต่างจากท่าน ตั้งใจจะเอามาเขียนในบันทึกเหมือนกัน แต่ยังไม่มีเวลา ฮิฮิฮิ ค้างประเด็นที่จะเขียนไว้หลายเรื่องแล้วครับ
ออ. อีกเรื่องหนึ่ง คือ วันนี้เป็นวันที่งานผมอีกเรื่องหนึ่งได้เริ่มเดินหน้าต่อ จริงๆ ที่ไม่ก้าวหน้าก็เพราะความที่ยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับรักษาการคณบดี ซึ่งเมื่อวานมีมติที่ประชุมกรรมการบริหารมาแล้ว ซึ่งเป็นคำตอบที่น่าพอใจมากสำหรับผม ผมจึงเดินงานโครงการวิจัยชิ้นใหม่ของผมได้ทันที โครงการนี้ยังไม่ได้เซ็นต์สัญญาครับ แต่ผ่านกรรมการมาสองรอบแล้ว แค่ผมปรับปรุงโครงการก็คงเซนต์สัญญาได้เลย แต่ผมเก็บไว้เฉยๆ เพราะไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า ถ้าต้องรับดูแลคณะในภาพรวมทั้งหมด เมื่อผ่านวิกฤตนั้นได้ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรที่ต้องกังวลอีกแล้ว เดินหน้าสถานเดียว (อัลฮัมดุลลิลลาห์)
ผมดีใจที่คณะกรรมการบริหารมีคำตอบอย่างนั้นครับ แต่ไม่ทราบเพียงว่าเหตุผลเดียวกับผมหรือเปล่าเท่านั้นเอง หลังคำตอบนี้ประกาศออกมา มีหลายคนถามผมว่า ทำไมมาเป็นอย่างนั้นอีก อันนี้ผมตอบได้เลยว่า ไม่รู้แต่พอใจกับคำตอบนี้มาก มันเรื่องอะไรจะให้ผมไปทำหน้าที่นั้น เพียงแต่ที่ผมกลัวคือ คราวนี้คณะฯ จะอยู่ในสภาพที่เคยเกิดขึ้นเหมือนครั้งที่ผ่านมาหรือเปล่า ครั้งนั้นคณบดีลางานสองหรือสามเดือน ปรากฏเรา (ผู้บริหารระดับล่างลงมา) ตกข่าวในทุกกรณี แล้วก็การทำงานของเราตอนนั้น ไม่มีผู้บริหารระดับสูงรับลูกต่อให้เราเลย สิ่งที่เราทำได้ตอนนั้นคือประคอง ซึ่งรอบนี้ผมยังไม่ฟันธงครับว่า จะเป็นอย่างไร เพราะบุคลิกของคนที่มารับหน้าที่นี้ต่างจากรอบที่แล้ว
สุดท้ายของบันทึกนี้ คือ อยากจะแจ้งให้ทุกท่านทราบว่า มีหนังสือดีที่จะทำให้ท่านได้รับรู้เกี่ยวกับอิสลามได้ดีขึ้นเล่มหนึ่งครับ ผ่านกระบวนการตีพิมพ์เรียบร้อยแล้ว โดยมี อ.มัสลัน มะหะมะ รองอธิการบดีฝ่ายบริหารเป็นบรรณาธิการ หนังสือนี้น่าอ่านมากครับ ใครที่คิดว่ารู้จักอิสลามดีแล้ว เรียนมาเยอะแล้ว ลองอ่านดูหน่อยะครับ แล้วบางทีอาจมีอะไรที่มากกว่าที่คุณรู้ก็ได้ ส่วนใครที่ยังไม่ค่อยจะรู้จักอิสลาม หรือรู้แค่ว่าอิสลามนะอันตรายนักล่ะ หนังสือเล่มนี้จะจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับท่าน (ขออภัย ผมลืมชื่อหนังสือไปเสียแล้ว แต่คิดว่า เดี๋ยว อ.อาลัมคงจะช่วยประชาสัมพันธ์บอกต่อกันอยู่แล้วครับ)
ความเห็น (7)
- เรื่องระเบิดอ่านแล้วน่าเป็นห่วงค่ะ
- งานนี้ไม่ทราบจะลุ้นน้องอิลฮามดี หรือจะลุ้นระเบิดดี
- ขออัลเลาะห์คุ้มครองค่ะ
- ลืมค่ะ อยากได้หนังสือไปฝากคุณแม่ค่ะ
- นึกชื่อเรื่องได้ รบกวนบอกนิดนะคะ และซื้อได้ที่ไหนค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครับ morisawa
เรื่องระเบิดไม่ค่อยน่าห่วงครับ ปลงได้เลย ถ้าจะโดนก็โดน ไม่โดนก็อัลฮัมดุลิลลาห์
ส่วนเรื่องหนังสือจะรับไปสอบถามรายละเอียดให้ครับ
ที่ผมเห็นเป็นเล่มก็เมื่อวานเองครับ แต่คิดว่า น่าจะมีที่สถาบันอัสสลาม ได้ความคืบหน้าอย่างไรจะนำมาเสนอครับ แต่ที่อ่านเบื้องต้น ผมว่าน่าสนใจมากครับ เหมาะสำหรับทุกคนทั้งที่สนใจอิสลามในทุกมุมมอง
อิจฉาคนมีวันหยุดจัง..
สำหรับตัวเจ้าหญิง ไม่มีวันหยุด(ที่คนอื่นเค้าหยุดกัน) แถมไม่มีโอที ^^'
..................
น่าเห็นใจจริงๆ ครับ4. เจ้าหญิงป่วนสีตีนูรฟาร่าหฺ (أُخْتٌ صَغِيْرَةٌ )
เมื่อวานผมคุยกับรองอธิการบดีฝ่ายแผนฯ ว่า พรุ่งนี้ผมต้องหยุดนะครับ เพราะผมจัดเป็นคนใช้แรงงานประเภทหนึ่ง ฮาฮา
ขอบคุณครับอาจารย์5. นายประจักษ์
ที่แวะมาเยี่ยมเยียน
ขออนุญาตนำที่ค้างหนี้ไว้ว่าจะเอาหนังสือที่อ.มัสลันเป็นบรรณาธิการมานำเสนอครับ ตอนนี้ได้เก็บปกมาให้แล้วครับ
(แถมนายแบบถือปกมาให้ด้วย)