กางมุ้ง...ก่อนสอน
ตอนเด็กๆ เคยถามพ่อว่า?????????..................................................................................................................
ที่บ้านเรา ตอนเยาว์วัย ไร้มุ้งลวด
ตะเกียงขวด น้ำมันก๊าด โชยกลิ่นฉุน
นอนไม่ดี แขนพาดมุ้ง ยุงแทงพรุน
แต่อบอุ่น มีแม่พ่อ เคียงข้างกาย
ทุกค่ำคืน มีปัญหา ประสาเด็ก
ด้วยยังเล็ก วัยอยากรู้ อยากขนขวาย
ถามพ่อว่า เมื่อตอนเย็น เห็นคุณยาย
ถูกพริกป้าย ติดโดนตา เลยพางง
พริกเข้าตา ไหงเอาน้ำ มาราดเท้า
ยายไม่เอา ยาหยอดตา หรือยายหลง
แต่น่าแปลก ยายดูดี คลายเจ็บลง
คิดว่าคง มีมนต์ ดลให้คลาย
พ่อว่าเป็น กุศโลบาย ย้ายจุดเจ็บ
เลยต้องเก็บ จำจดไว้ ไม่ห่างหาย
ลองหลายครั้ง หลายหน แสบแทบตาย
หนสุดท้าย ถึงบางอ้อ พ่อหลอกลิง
พริกเข้าตา เลยเอาไม้ ตีหลังเท้า
ตาแวววาว หายเจ็บเป็น ปลิดทิ้ง
ตาหายแล้ว แต่ตีน มันเจ็บจริง
อดเล่นวิ่ง เป็นเดือน ขอเตือน....เอย
รพี กวีข้างถนน
ความเห็น (26)
- ส่งเมล์มาเลย
- อิอิๆๆ
- การลงภาพทำดังนี้ครับ
- ไปที่ไฟล์อัลบัม
- กดนำไฟล์ขึ้น
- browse หารูปจากเครื่อง
- ใส่ชื่อภาพเป็นภาษาอังกฤษนะครับ
- กดบันทึก
- ไปที่บันทึกที่เขียนแล้ว
- เลือกแก้ไชบันทึก
- กดข้างล่าง
- แทรกรูปภาพ
- กดบันทึกลองดูนะครับ
- จะตามมาดูครับผม
- สู้ๆๆๆ
ขอบคุณครับอาจารย์ ผมเป็นคนบ้าเขียนครับเจอสิ่งรอบข้างแปลกๆ หรือมีอะไรขวางหูขวางตาก็จะบันทึกไว้แล้วเอามาเรียงร้อยถ้อยคำระบายความในใจ และปีที่แล้วผมเขียนกลอนมากกว่า สามร้อยหกสิบห้าบทครับ ทำให้ลดการทะเลาะเบาะแว้งไปได้ 95% ลดอาการเครียดไปได้ 85%ที่สำคัญลดค่ายใช้จ่ายในการเดินห้างได้ 99% ครับ แหะๆเข้าเรื่องต่อครับ ซึ่งภาษาที่ใช้บางครั้งก็แรงไปมั่ง เรท-อาร์มั่ง(แต่อยู่ในกรอบในกติกาครับ) และยินดีน้อมรับคำติชมได้ทุกเรื่องครับ
คงมีโอกาสได้ไปขอบคุณถึงถิ่นนะครับ
รพี
คุณรพีคนเก่งคะ
คุณนี่ช่างมีทำนองในชีวิต
ช่างคิด ช่างเขียน น่าทึ่ง
เก็บมาเล่า มาบอก ให้ตรองตรึง
ขอบคุณ และซาบซึ้ง ที่น้ำใจ
เก็บมาร้อย มาเรียง เป็นกลอนสวย
เรียบเรียงด้วย ภาษา ที่เฉิดฉาย
บทกวี ของรพี ไม่มีวันตาย
และสุดท้าย ขอรพี มีแต่รวยๆๆๆๆ
อุอุ...แอบแซวเจ้า
ขอบคุณครับ ก็ไปตามประสาคนบ้าเขียนครับ
รพี
- ดีใจที่ชอบเขียนครับ
- ลองไปคุยกับคุณกวิน
- น้องจิ พ่อครูบา อาจารย์พิสูจน์
- พี่ครูอ้อยนะครับ
- ทุกๆๆท่านแต่งกลอนเก่งมากๆๆ
เพิ่งตามอ.ขจิตมาอ่าน มันส์ดีครับ
น้องผมครับน้องผม
เก่งน้อยก่วาพี่นิดหน่อย ใช่ไหมน้องออต น้องขจิต
ว่าแต่นาย.... อย่าบ้าบล็อคติดบล็อคจนไม่ทำการทำงานละ
ขอบคุณครับคุณ ออต เขียนตามจังหวะอารมณ์ครับอย่าเพิ่งเบื่อก่อนนะครับ
หวัดดีครับ พี่เปลี่ยน ถึงเมืองลาวละยังคร้าบบบ
ตอนนี้อยู่ในช่วง พักร้อนๆหนาวๆ สองสามวันครับ เสียค่าเน็ตมาเกือบปีก็มีช่วงนี้แหละครับที่ใช้คุ้ม โชคดีที่ได้มาเป็นสมาชิก gotoknow
รักษาสุขภาพด้วยนะครับขอบคุณครับ
รพี
พริกเข้าตา เลยเอาไม้ ตีหลังเท้า
ตาแวววาว หายเจ็บเป็น ปลิดทิ้ง
ตาหายแล้ว แต่ตีน มันเจ็บจริง
อดเล่นวิ่ง เป็นเดือน ขอเตือน....เอย
รพี กวีข้างถนน
ขอเลียนแบบ..ค่ะ ย้ายจุดเจ็บ
เข้าท่า
อ่านกลอนเพลินๆดีครับ ผมไม่มีความสามารถเรื่องนี้เลย แต่ชอบอ่าน เหมือนตอนเด็กท่อง "ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่" มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่ลืม
คำคล้องจองที่นำมาร้อยกัน เป็นความสามารถของผู้แต่ง หากทำให้เห็นภาพ เสนาะทั้งเสียงและสอดคล้องความหมาย เป้นการเสริมการเรียนรู้ที่ดี
"...ทุกค่ำคืน มีปัญหา ประสาเด็ก
ด้วยยังเล็ก วัยอยากรู้ อยากขนขวาย
ถามพ่อว่า เมื่อตอนเย็น เห็นคุณยาย
ถูกพริกป้าย ติดโดนตา เลยพางง
พริกเข้าตา ไหงเอาน้ำ มาราดเท้า
ไมไม่เอา ยาหยอดตา หรือยายหลง
แต่น่าแปลก ยายดูดี คลายเจ็บลง
คิดว่าคง มีมนต์ ดลให้คลาย..."
ชอบครับ..
- สวัสดีครับขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนกลอนให้ข้อคิดมากๆครับผม
สวัสดีครับคุณจริยา
ยินดีคับที่มาเยือน ผมเขียนไปตามความรู้สึกครับ
ขอบคุณจากใจจริงครับ
รพี
สวัสดีครับคุณจตุพร
ดีใจครับที่คุณชอบ
ขอบคุณที่มาเยือนครับและหวังว่าคงได้ต้อนรับคุณอีก
รพี
สวัสดีครับคุณกวิน
ดีใจครับที่แวะมาเยือน ผมชื่นชอบผลงานของคุณมากครับ
ขอบคุณครับ
รพี
กลอนบทนี้ ได้ความรู้สึกมาเลยค่ะ
ขออนุญาตคัดลอกไปให้เด็กนักเรียนที่โรงเรียนอ่านนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
คุณปัทมาครับ
ยินดีที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการเรียนรู้ของเด็กๆครับ
ยินดีมากครับ
รพี
ดึงเอาความรู้สึกในวัยเด็ก ที่ดิฉันลืมเลือนไปนานกลับมาให้ได้ยิ้มได้สุข
ขอบคุณนะคะคุณกวี(ตกลงเป็นคนภาคไหนคะ)
คุณน้องใหม่ครับ
ดีใจที่คุณมีความสุขครับ (ผมว่าตอนนี้คุณน่าจะทราบแล้วนะครับว่าผมอยู่ภาคไหน)หลังจากที่ได้คุยกับน้องบีแล้ว
ยินดีที่มาเยือนครับ
รพี
คำง่ายๆเข้าใจง่ายๆ แต่เขียนไม่ง่ายเลยค่า...
ข้าน้อยขอคาราวะ อาจารย์รพีล่วงหน้า หวังว่าคงรับเป็นศิษย์นะคะ
หายไปนานเลยนะคะอาจารย์รพี เมื่อไหร่จะเขียนมาให้อ่านอีกคะ รออยู่นะคะขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่านบทกลอนด้วยคนค่ะ
คิดถึงความหลังอีกแล้ว.....คนแก่ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ทำให้ระลึกถึง...มุ้ง
คุณหนูนาครับ
ผมเป็นแค่มือสมัครเล่นแบบครูพักลักจำครับ
แต่ก็ดีใจและขอบพระคุณที่คุณให้เกียรติครับ
ขอบคุณครับ
รพี
คุณน้องใหม่ครับ
ก็คงจะกลับมาเขียนได้บ้างละครับช่วงนี้
ขอบพระคุณที่เป็นกำลังให้ครับ
รพี