กำลังนั่งประชุมปรับแผนยุทธศาสตร์ ที่สำนักงานอธิการบดี แล้วก็เพิ่งกลับมาจากร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์อำลาของนักศึกษาชาย ป.บัณฑิตครับที่หาดสะกอม เทพา สงขลา บึ่งรถกลับมาอย่างรวดเร็ว เพื่อให้ทันประชุม แต่ดันลืมเตรียมชุดไว้ เลยมาทั้งเสื้อยืดเลย แล้วก็ไม่ได้รัดเข็มขัด เพราะคิดว่าวันนี้อาจมีเรื่องคาดไม่ถึง (เลยไม่คาดมาก่อน ฮาฮาฮา)
นั่งฟังบั๊กก็ได้ยินข่าวดีแววๆ มา ว่า รักษาการคณบดีไม่ใช่ผม อัลฮัมดุลลิลลาห์ รอดแล้วตู อันนี้ฟังจากท่านรองอธิการบดีฝ่ายแผน ประธานที่ประชุมวันนี้เรียน ผอ.สถาบันอัสลาม (อ.ซาฟีอีย์ บารู) นี้แหละครับแนวทางที่ดีที่สุด ผมเห็นด้วยมากๆ
เริ่มการประชุมก็มีการถกกันระหว่างผู้บริหารมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการจัดสรรงบประมาณครับ ผมรับรองได้ว่า มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีวิธีการจัดสรรไม่เหมือนชาวบ้านแน่นอน
ฝากไว้เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วจะมาเติมต่อไปเรื่อยๆ เป็นระยะๆ
(กรรมการพิจารณางบครับ หน้าดุมัยครับ)
วันนี้ผมต้องนั่งห้องประชุมนี้ทั้งวันครับ เพราะต้ดงฟังทุกหน่วยงานนำเสนอแผนครับ ที่เห็นภาพชัดสำหรับผมคือ มหาวิทยาลัยของเรามีหน่วยงานเล็กๆ จำนวนมากที่ไม่มีสังกัดใหญ่ ทำให้เกือบทุกหน่วยงานจำเป็นต้องเสนอโครงการเอง แล้วดูจริงๆ สำนักๆ ก็มีคนไม่กี่คน มีงบก็ไม่เยอะ หากผู้ใหญ่คิดดีๆ ผมว่า การวางระบบบริหารใหม่เป็นเรื่องจำเป็นมากแล้วครับสำหรับมหาวิทยาลัย
(อ.กริยา หลังปูเต๊ะ กำลังนำเสนอแผนของสถาบันภาษานานาชาติ)
นอกจากนี้แต่ละหน่วยงานก็ขาดกระบวนการจัดการแผนอย่างชัดเจน ทำให้มีภาพของความสับสนจริงๆ ตัวอย่างง่ายๆ สาขาวิชาในระดับบัณฑิตศึกษา ปีนี้ฝ่ายแผนย้ายงบจากเดิมอยู่ในคณะต้นสังกัด แต่ตอนนี้งบทั้งหมดไปอยู่ที่บัณฑิตวิทยาลัย แล้วคณะจะติดตามอย่างไร ในเมื่อรอบที่แล้วตกลงว่า
งานบริหารจะให้คณะติดตมดูแล สรุปแผนกับนโยบายขัดกันอย่างเห็นได้ชัด
(ผู้รอนำเสนอในภาคเช้าครับ บิ๊กๆ ทั้งนั้น)
(กรรมการพิจารณาโครงการครับ กลุ่มนี้กำลังรื่นเริง)
หลังพักรับประทานอาหารเที่ยง ผมได้มุขแซวทีมแผนครับ ว่า ผมคงจำเป็นต้องฟ้องกระทรวงแรงงานแล้วครับ เพราะกองแผนใช้แรงงานกรรมการอย่างทุรุน ไม่มีสวัสดีการให้ เพราะตั้งแต่นั่งประชุมมายังไม่ได้รับกาแฟสักแก้วเลยครับ ฮาฮาฮา (กำลังลงแดง)
เมื่อคืนงานเลี้ยงของนักศึกษารุ่นกำลังจะจบ บรรยากาศดีมากครับ เสียดายที่กลายเป็นอาจารย์ๆ ไปทรมานนักศึกษาเสียก่อน เนื่องจากระหว่างที่นักศึกษาเตรียมอาหารค่ำ หัวหน้าสาขาวิชาก็เลยประชุมสาขาวิชานอกสถานที่เสียเลย ปรากฏการประชุมเลยเวลาไปเยอะครับ ผมก็เข้าใจว่านักศึกษาคงจะทานข้าวไปก่อนแล้ว ปรากฏว่าที่ไหนได้นักศึกษานั่งรออาจารย์มาทานพร้อมกัน งานนี้คิดว่าน่าจะมีหลายคนกำลังจะเป็นลมหิวข้าว
หลังจากทานข้าวกันเรียบร้อยก็นั่งคุยเล่นๆ กันเป็นกลุ่ม ผมนั่งคุยอยู่กลุ่มหนึ่ง ก็เหลียวไปดูมีอีกหลายคนนั่งอยู่ในมุมมืดริมชายหาด เลยเข้าไปคุย ปรากฏเสียงคงดังมาก เลยทำให้อีกหลายกลุ่มมาร่วมคุยในมุมมืดนี้ ก็คุยกันหลายเรื่องครับ ส่วนใหญ่คุยนำเสนอความภูมิใจที่ได้มาเรียนที่นี้ ซึ่งผมว่านี้แหละครับคำตอบที่เราพยายามสร้างกันในเรื่องคุณภาพครับ
เมื่อคืนผมโดนบังคับให้พูดมากครับ เพราะส่วนใหญ่นักศึกษาตั้งคำถามแล้วให้ผมโม้ให้ฟัง (ต้องบอกว่าโม้จริงๆ โม้ใหญ่เลยเมื่อคืน) ดูเวลาไปดูเวลามาตีหนึ่งแล้วนี้หว่า เลยขอตัวไปนอน เพราะเกรงใจอิลฮามกับเตาฟิกทีมาด้วย (แฮะ แฮะ นี้ขนาดเกรงใจนะครับ)
ออ.รอบนี้อิลฮามชอบทะเลมากครับ ส่วนเตาฟิกกลัวครับไม่กล้าลงไปเล่น มีใจกล้าเป็นระยะๆ แต่กฌยังไม่โดนน้ำทะเลเลยครับ
เมื่อคืนผมเห็นความตั้งใจของนักศึกษาอย่างหนึ่งที่น่าภูมิมากครับ (ต้องบอกว่า มาก) เพราะหลายคนสะท้อนภาพของครูในโรงเรียนของตน แล้วสามารถบอกความแตกต่างได้ว่า เขาในฐานะที่เรียนจบ ป.บัณฑิตวิชาชีพครูแล้วมีความแตกต่างอย่างไร และต่างจากบัณฑิตจากสถาบันอื่นอย่างไร
ดังนั้นพอผมนำเสนอเกี่ยวกับโครงการวิจัยสื่อที่จะเกิดขึ้นในปีหน้า ปรากฏนักศึกษาอยากเข้ามีส่วนร่วมครับ อันนี้บ่งบอกความสำเร็จของงานวิจัยและการผลิตบัณฑิตของสาขาวิชาได้เป็นอย่างดีครับ (อัลฮัมดุลิลลาห์)
(คณบดีกำลังนำเสนอแผนคณะศิลปศาสตร์ฯ ครับกระผม)
งานบริหารจะให้คณะติดตมดูแล สรุปแผนกับนโยบายขัดกันอย่างเห็นได้ชัด
