เช้าวันนี้สำนักงานได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพจัดงาน “สภากาแฟ” ของส่วนราชการในจังหวัดหนองคาย โดยมีท่านผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธาน
“...อาหารมื้อที่อร่อยที่สุด...คือมื้อที่ได้กินฟรี...” ท่านประธานกล่าวติดตลกในตอนท้าย...
งานเริ่มแต่เช้ามืด...ราบรื่น เรียบร้อยดี ทุกคนที่มาร่วมงานนอกจากจะได้รับกาแฟ ปาท่องโก๋ร้อน ๆ ยังอิ่มเอมกับซาลาเปา ข้าวต้ม น้ำเต้าหู้ ฯลฯ
จนบรรยากาศเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรภาพและไมตรีจิตรที่จะสร้างสรรค์งานร่วมกันเพื่อพี่น้องเกษตรกรในวันต่อไป
เบื้องหลังความสำเร็จ เราเตรียมงานกันตั้งแต่เมื่อวาน และเก็บของกันจนถึงบ่าย ท่านเกษตรจังหวัดวางมือจากการเซ็นชื่อในรายงานการช่วยเหลือผู้ประสบภัยธรรมชาติกว่า 3,000 ชื่อมาให้กำลังใจเป็นระยะ กางเต็นท์เสร็จ ก็กลัวลมพัด..ต้องเก็บคืน ตอนเช้าค่อยกางใหม่ เก้าอี้ โต๊ะ สถานที่จอดรถ สารพัดอย่างที่เราร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด..
อีกกลุ่มที่ยุ่งไม่แพ้กันคือแผนกอาหารและเครื่องดื่ม ที่ต้องวางแผน เตรียมการ ประมาณการ ลำเลียง จัดโต๊ะ ฯลฯ
ปกติถ้าเราจะทำกับข้าวกินกันเองที่บ้าน ก็คงเป็นเรื่องง่าย ๆที่แม่บ้าน หรือพ่อบ้านสามารถทำให้คนในครอบครัวได้กินเป็นประจำ หรือถ้าไม่สะดวกนัก ก็อาจแวะตลาดเลือกซื้อกับข้าวสำเร็จรูป หรือไม่ก็อาหารตามสั่ง อาหารจานด่วนได้เช่นกัน
ส่วนเรื่องสถานที่กินข้าว ก็เป็นเรื่องสบาย ๆ หน้าบ้าน หลังบ้าน ห้องอาหาร ในครัว หรือแม้แต่ใต้ต้นไม้ สนามหญ้า หรือว่าบนเตียงนอนดี...
แต่ถ้าต้องเตรียมเลี้ยงแขกที่มาร่วมงาน ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่ เราคงไม่สามารถซื้อ “กับข้าวถุง” มาแจกโต๊ะละถุงสองถุงเหมือนกินปกติได้
และที่สำคัญกว่านั้น คือ
..งานใหญ่...ทำคนเดียวไม่ได้...
แล้วใครจะช่วยเราบ้างละ....
สถานที่....ฝ่ายผู้ชายช่วยกัน..
อาหาร...สาว ๆในสำนักงานช่วยกัน..
เต็นท์....ยืมจากสำนักงานปฏิรูปที่ดินจังหวัด..
โต๊ะ..เก้าอี้...เช่าเหมาลำก็ได้...
ฝายดูแลแขก...ได้สาว ๆจากตรวจบัญชีสหกรณ์จังหวัดและอื่น ๆ..
และฝ่ายอื่น ๆ ได้รับความร่วมมือจากคนอื่น ๆ
ฯลฯ
ที่ทุกคนวิ่งวุ่นกันตั้งแต่เมื่อวานเพราะเรามี “เป้าหมาย” ร่วมกันที่จะเป็นเจ้าภาพที่ดีที่สุด รังสรรค์งานให้ออกมาดีที่สุด...
“เป้าหมาย” นอกจากในรูปกลุ่ม องค์กรแล้ว “เป้าหมาย” ในระดับตัวบุคคลก็จำเป็นไม่แพ้กัน เพราะการมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ย่อมไม่ต่างกับการทำกับข้าวกินเป็นมื้อ ๆ บางครั้งถึงกับได้ยินเสียงบ่นกันบ่อย ๆ ว่า “ไม่รู้จะกินอะไร..เบื่อ..อาหารซ้ำ ๆ”
แต่เมื่อมีเป้าหมายที่จะจัดงานใหญ่ การทำกับข้าวก็เปลี่ยนไป การจัดสถานที่กินข้าวก็ต้องเปลี่ยนตาม การประสานงาน ความร่วมมือก็เป็นสิ่งจำเป็น
เมื่อมีการประสานงาน เจ้าภาพ ที่ต้องการให้งานออกมาดีที่สุด ยิ่งต้องดึงเอาศักยภาพของทีมที่จะมาช่วยงานออกมาให้มากที่สุด
บางงาน (ซึ่งไม่เกี่ยวกับงานเมื่อเช้านี้..) เจ้าภาพห่วงงานมากเกินไป จนเผลอไปว่ากล่าวคนที่มาช่วยจนไม่อยากช่วยไปเลยก็มี
ในระดับตัวบุคคลก็เช่นกัน ถ้าคิดจะทำงานใหญ่ คนนั้นจะต้องมีเป้าหมาย..และมีทีมงานที่จะคอยช่วยเหลือ...
ทีมงานในที่นี้ไม่ใช่ใครอื่น...แต่หมายถึงยักษ์ที่หลับอยู่ในตัวคุณ....
พลังแฝงที่จะคอยช่วยเหลือคุณใน 2 กรณี คือ
1. เมื่อเกิดภาวะวิกฤต เช่น เมื่อมีของกระเด็นเข้าตา คุณจะหลับตาป้องกันอันตรายทันที
2. เมื่อคุณมีเป้าหมายชัดเจน เช่น คุณจะต้องไปส่งหนังสือให้ครบทั้ง 17 อำเภอ คุณจะพบว่าคุณสามารถขับรถได้นานกว่าปกติ ทนหิวทนเหนื่อยได้มากกว่าปกติ
สรุป
Ø งานเล็กไม่เปลี่ยนชีวิต ทำเองได้
Ø งานใหญ่ เปลี่ยนชีวิต ต้องมีคนช่วย
และ สำคัญคือ
Ø เมื่อศิษย์พร้อม...ครูถึงจะปรากฏ...(คุณต้องมีเป้าหมายชัดเจนก่อน )
คนที่คอยช่วยเหลือคุณชอบคนที่อารมณ์ดี ใจเย็น...
...ถ้าคุณเป็นคนดี ใจเย็น และมีเป้าหมาย ยักษ์หลับก็จะลุกขึ้นมาช่วยคุณอย่างถวายหัว ไม่มีเหน็ดเหนื่อย...ไม่หิว...ไม่ง่วง..ความสำเร็จเหมือนงาน “สภากาแฟ” เมื่อเช้าก็อยู่ไม่ไกล..
สวัสดีค่ะคุณเกษตร(อยู่)จังหวัด
เปิดมาอ่านไปก็ทำให้คิดถึงปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้จังเลยค่ะ
เห็นด้วยอย่างยิ่ง เรื่องยักษ์มาช่วยถ้ามีความตั้งใจและมีเป้าหมาย เข้าใจเปรียบเทียบนะคะ เห็นภาพ....
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณอาปรีดา
น้องจิแวะมาชิมอาหาร คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับคุณเกษตร(อยู่)จังหวัด
พาเจ้าสองล้อมาพักเหนื่อยทานน้ำเต้าหู้เย็น ๆก่อนครับ
สวัสดีครับป้ามณีแดง คนสวย แซ่เฮ
ชอบครับที่บอกว่าเป้าหมายชัด ลีลาไปสู่เป้าหมายดีถูกทาง ผลลัพธ์ย่อมดีไปด้วย
ช่วงนี้ขึ้นชั้นสอง ก็วิ่งขึ้นทีละ 2 ขั้น เห็นไหม ได้ 2 ขั้นทุกวัน ไม่ต้องรอเป็น ปี ๆ 555 แต่ตอนลงกลัวตก ต้องลงทีละขั้น
และคนใจดีคนหนึ่งก็พูดว่า "เราอยู่ได้เพราะผู้อื่น"
และ "เราอยู่เพื่อผู้อื่น" ได้
ขอบคุณที่ช่วยเปิมเสริม ครับ
สำบายดีค่ะ
* จัดงานใหญ่นี่เอง
* มิน่ารถราติดเครื่องไปหมด
* ดีใจนำเด้อ...ที่ยักษ์ตื่น...และมีคนช่วยงาน
สวัสดีค่ะ
คนที่คอยช่วยเหลือคุณชอบคนที่อารมณ์ดี ใจเย็น...
ชอบทำงานกับคนอารมณ์ดีและใจเย็นค่ะ งานไปได้อย่างสวยงามราบรื่น แต่เรื่องจริงมีอยู่ว่า ตัวเองต้องทำงานกับคนอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจตัวเอง ต้องร้องเพลง " สบาย สบาย " วันละหลายๆ รอบ..อิอิ
ผ่านไปผ่านมากะบ่ บอกเนาะ
ดีใจ...ที่ยักษ์ตื่น...จริงด้วยครับ และก็ดีใจที่มีคนช่วยงานด้วย หวังว่ากว่ายักษ์จะง่วง..คงได้อะไรบางอย่าง
ว่าแต่....ของฝากครับ...ของฝาก ยังไม่ลืมครับ 555
แต่ก่อนผมก็ใจร้อนครับ...เมื่อคุยกับตัวเองเสร็จรู้ว่าตัวเองใจร้อน..ก็เลยหาวิธีการให้ใจเย็นครับ เพื่อที่ คนที่คอยช่วยเหลือจะได้อยากช่วยเรานาน ๆ
เพลง " สบาย สบาย " เพราะดีครับ ร้องวันละหลายๆ รอบดี..ต้องยืมคำพูดคนข้างบน อยู่กันหลายคน..ต้องแบกหิน กินฟัก หนักแน่น ใจเย็น..