....วันนี้ ขณะจัดเรียงหนังสือพิมพ์ให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย ได้อ่านเจอข่าวการทุจริต O-Net ของนักเรียน 2-3 ราย ในช่วงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ 2551 อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งคณะกรรมการสอบฯ ตัดสินให้ปรับตกทุกวิชา และให้งดการยื่นสมัครเข้ามหาวิทยาลัยเป็นเวลา 3 ปี อ่านข่าวแล้วรู้สึกใจหาย สงสาร เห็นใจเด็กและพ่อ-แม่ของเด็ก ด้วยเหตุผลสำคัญ คือ 1) เด็กเหล่านี้มักจะเป็นเด็กเก่ง ที่มีความมุ่งมั่นสูง เขาคงรู้สึกว่าชีวิตอยู่ในหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ ระหว่าง "การได้เข้าเรียนในคณะที่ต้องการ" กับ "พลาดในคณะที่ต้องการ" ดังนั้น เมื่อมีสิ่งล่อใจ เช่น เทคโนโลยีใหม่(มือถือ) จึงตัดสินใจนำมาใช้ในกระบวนการทุจริตทันที หรือทันทีที่มีผู้เสนอ ก็จะขานรับ...ท่านเชื่อหรือไม่ ถ้าเป็นเด็กอ่อน เด็กเกเร จะไม่มีความคิดเหล่านี้หรอก เพราะยังไง ๆ ตนเองก็คงสอบไม่ติดอยู่แล้ว(ในการเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย) 2) เด็กเหล่านี้ "เป็นเด็กเลวโดยสันดานหรือ" คำตอบ ก็ไม่น่าจะใช่ จากการลองสุ่มสัมภาษณ์คณาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่ดำรงตำแหน่ง ผศ. รศ. หรือ ศ. หลายคน เคยจดสูตรเข้าไปในห้องสอบ ด้วยกลัวจะเสียคะแนนหากจำสูตรไม่ได้ ไม่ใช่คนที่เลวโดยสันดาน ดังนั้น ที่หลายคนบอกว่า "หากวันนี้ทุจริตการเรียน สักวันหนึ่งคงจะทุจริตระดับชาติ ก็ไม่น่าจะใช่ และ 3) เราต้องยอมรับความจริงว่า ประเทศเรา โดยนักการศึกษาอย่างเรา ๆ หรือนักการศึกษาชั้นนำของประเทศ "เราไม่สามารถสร้างมหาวิทยาลัยให้มีชื่อเสียง หรือ มีคุณภาพใกล้เคียงกันได้" ทำให้คนจำนวนมาก หรือนักเรียนเก่งจำนวนมากยังยึดติดกับ "ชื่อของมหาวิทยาลัยจำนวนหนึ่ง"(ถ้าเขาไม่ยึดติดและมีความคิดว่าเรียนที่ไหนก็ได้ ท่านเชื่อหรือไม่ เด็กเหล่านั้นจะไม่ทุจริตหรอก) ในประเด็นที่สามนี้ ต้องโทษผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ ทุกคน ที่ไร้ความสามารถในการพัฒนาคุณภาพมหาวิทยาลัยให้มีคุณภาพใกล้เคียงกัน
.....ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ก็เพราะรู้สึกเห็นใจและไม่เห็นด้วยกับมาตรการลงโทษแบบฆ่าคนทั้งชีวิตของคณะกรรมการ “ถ้างดการยื่นสมัคร 3 ปี หมายความว่า เพื่อนรุ่นเดียวกันขึ้นเรียนชั้นปีที่ 4 เราจึงจะมีสิทธิ์เข้าเรียนชั้นปีที่ 1....รุนแรงและเด็ดขาดเกินไปหรือไม่” (แม้จะจำเป็นต้องเขียนเสือให้วัวกลัว เพื่อป้องกันปัญหาในอนาคต ที่พอจะเข้าใจได้)...ถ้าเป็นลูก หลานของผม ผมเชื่อว่า ผม ภรรยาผม ปู่ ย่า ตา ยาย คงจะรู้สึกตายทั้งเป็นเกือบทุกคน กับการที่ลูกหลานเราถูกลงโทษเช่นนี้(แม้เขาจะมีความผิดจริง)
...ทำอย่างไรจึงจะไม่เกิดปัญหานี้อีกในปีต่อ ๆ ไป...ผู้ใหญ่อย่างเราต้องหาทางแก้ไข อย่าปล่อยให้เด็ก ๆ ต้องรับชะตากรรมอีกเลย....
ขอบคุณมาก คุณขจิต