น้องแพร..ผู้ใจดี
เย็นวันที่ 12 เมษายน 51 ได้ไปเดินเล่นทางไปน้ำตกขุนต๋อม ทางไปไร่ของแม่ช่วงที่กำลังเอ้อระเหยลอยชายกระย่องกระแย่ง ชมนกชมไม้อยู่และคิดว่าจะหาข้อมูลอะไรน้อ ไปเขียนบันทึกใน g2k
มีคุณตาในหมู่บ้านคนหนึ่งกำลังจะเดินไปทางสวน ชื่อว่าตาสิงห์แก้ว ได้ทักทายและสวัสดีคุณตา ท่าทางคุณตาเดินมาเหมือนคนไม่ปกติ ท่าทางจะเจ็บหรือป่วยที่ไหนสักแห่ง ถามคุณตาว่าเป็นอะไร ตาเจ็บตรงไหนหรือ?.พอดี น้องแพร นศ.พยาบาลปีสุดท้ายของ มช.( นศ.เสาวลักษณ์ )ได้มาเดินเล่นกับน้องชาย ได้เข้ามาร่วมทักทาย คุณตาสิงห์แก้ว ถามคุณตาว่าตาเป็นอะไร? ตาเจ็บตรงไหน? ตามีอาการนี้มานานหรือยัง? น้องแพรถามคุณตาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย และได้แนะนำคุณตาไปรักษาตัวที่ รพ.ในเมือง หรือเดินทางสะดวกให้ไปที่ รพ.สวนดอกนะ จะแนะนำไปให้คุณหมอตรวจดูอาการ..น้องแพรได้ให้คำแนะนำคุณตาไปหลายอย่างๆโดยรวมแล้ว น้องแพรห่วงใยคุณตามาก
การเดินเล่นในวันนั้นได้พบความประทับใจ จากรุ่นน้องซึ่งมีน้ำใจงดงาม ที่ยังไม่หายไปจากสังคมบ้านเรา ..ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยๆแต่ประทับใจเหลือเกินค่ะ
น้องแพร
สวัสดีครับน้อง ..คำแสนดอย
สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะคุณคำแสนดอย
ขอบคุณนะค่ะที่นำเรื่องราวดี ๆ มาร่วมแบ่งปัน...เห็นได้ว่าน้องแพรมีใจรักในอาชีพของตนเองมากนะค่ะ...สมควรเอาแบบอย่างค่ะ...รักษาสุขภาพด้วยค่ะ...ขอบคุณค่ะ
"น้ำไหนใสเย็นหวาน บ่เมินนานกลิ่นรสจ๋าง
น้ำี้ใจ๋บ่อ้างว้าง อยู่ในกลางหว่างหทัย"
รพี