ขอให้เป็นเช่น 2 วันนี้ตลอดไป

      ขึ้นชื่อบันทึกอย่างนี้  เชื่อว่าหลายคนคงสงสัยว่าผู้วิจัยหมายความว่าอะไร  ความจริงแล้วก็ไม่มีความหมายแฝงอะไรหรอกค่ะ  ความหมายก็อย่างที่เขียนมานี้  ที่บอกว่าอยากให้เป็นเช่น 2 วันนี้ตลอดไป  ก็เพราะว่า  ในวันเสาร์และวันอาทิตย์นี้ผู้วิจัยได้ไปลงพื้นที่ที่กลุ่มบ้านดอนไชย (เถิน)  และกลุ่มแม่พริก (แม่พริก)  ซึ่งได้รับการตอบรับจากคณะกรรมการของกลุ่มเป็นอย่างดี 

      เมื่อวานนี้ไปลงพื้นที่ที่บ้านดอนไชย  ไปสังเกตการณ์การออมประจำเดือนค่ะ  ได้เห็นความแข็งขันของคณะกรรมการทุกคน  จากการสอบถามประธาน  คือ  คุณกู้กิจ  ทำให้ได้ทราบว่ากลุ่มบ้านดอนไชยมีกรรมการทั้งสิ้น 12 คน  ปกติจะมาทำงานกันทุกคน  แต่วันนี้ขาดไปประมาณ 3 คน  เนื่องจากติดธุระ  และป่วย  แต่สิ่งที่ผู้วิจัยรู้สึกทึ่งมากก็คือ  กรรมการที่ไมสามารถมาได้ก็ได้ส่งตัวแทนมาทำงานแทน  อย่างน้าผู้ชายคนหนึ่ง (ขอโทษค่ะที่จำชื่อไม่ได้)  ติดธุระ  ก็ส่งลูกชายอายุ 10 กว่าปีมานั่งทำงานแทน  น้องเขาทำงานคล่องมาก  ได้ยินว่าปิดเทอมนี้พ่อแม่จะส่งมาฝึกงานที่ร้านค้าสวัสดิการชุมชนของกลุ่มค่ะ  จากการสังเกตของผู้วิจัย  พบว่า  คณะกรรมการของกลุ่มนี้มีหลายรุ่นค่ะ  ตั้งแต่เด็กจนถึงผู้สูงอายุค่ะ  แต่อายุเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น  ทุกคนดูจะมีความมุ่งมั่น  ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ 

       ปิดการออมประมาณ 4 โมงเย็นกว่าๆ  ประธานก็เรียกประชุมคณะกรรมการ  มีวาระการประชุมเรียบร้อย  แต่ไม่ยักกะใช้เวลานานเหมือนการประชุมเครือข่ายฯเลย  ก็ประชุมเสร็จ  หลังจากนั้นผู้วิจัยก็ได้รับโอกาสให้พูดถึงวัตถุประสงค์ของการมาในวันนี้บ้าง  ตอนแรกผู้วิจัยก็กังวลกลัวว่าเมื่อพูดไปแล้วคณะกรรมการจะไม่เข้าใจ  แต่ทุกคนก็ไม่ทำให้ผู้วิจัยผิดหวัง  เพราะ  ทุกคนตั้งใจฟัง  สอบถามเมื่อไม่เข้าใจ (สำหรับรายละเอียดต่างๆจะเล่าให้ฟังในวันหลังนะคะ)  เรานัดคุยกันอีกครั้งในวันพฤหัสบดีที่ 9 มีนาคม  2549  เวลา 18.00 น.  ณ ที่ทำการกลุ่ม  (เราจะคุยกันเรื่องอะไร  วันนี้ขอไม่บอกนะคะ แต่เป็นเรื่องที่ดีและน่าสนใจแน่นอน  ขอให้ผู้ที่สนใจคอยติดตามต่อไปนะคะ)

       หลังจากที่เมื่อวานนี้ไปที่กลุ่มบ้านดอนไชยมาแล้ว  วันนี้ผู้วิจัยได้เดินทางไปที่กลุ่มแม่พริกต่อ  โดยมีพี่นก  ยุพิน  และพี่นก ฐิติพร  จากกลุ่มบ้านดอนไชยเป็นผู้อำนวยความสะดวกในการไปรับที่โรงแรมและพาผู้วิจัยมาส่งในเมืองค่ะ  อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าผู้วิจัยมารบกวนพี่ทั้งสองนะคะ  เพราะ  เราได้คุยกันแล้ว  พี่ทั้งสองมีนัดกับกลุ่มแม่พริกอยู่แล้ว  เนื่องจากจะมาเป็นพี่เลี้ยงสอนในเรื่องการปิดบัญชีให้กับคณะกรรมการที่ทำเรื่องบัญชีของกลุ่มแม่พริกค่ะ  เมื่อมาถึงผู้วิจัยรู้สึกประทับใจมาก  เนื่องจาก  คณะกรรมการมากันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง  ทุกคนใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  ตลอดเวลาของการพูดคุยทุกคนจะตั้งใจฟัง  เมื่อไม่เข้าใจก็จะถาม  และช่วยกันคิด  หัวข้อของการพูดคุยในวันนี้คือ  ประธานได้หารือในเรื่องที่ทางเครือข่ายสอบถามมาว่าจะทดลองแยกไปบริหารจัดการอย่างกลุ่มบ้านดอนไชยและบ้านเหล่า (เถิน) หรือไม่  ซึ่งคำตอบ ณ เบื้องต้น  คือ  ทุกคนมีความสนใจและเห็นว่าควรจะทดลอง  แต่ทั้งนี้ขอให้ฝ่ายบัญชีจัดการปิดบัญชีให้เรียบร้อยก่อน  เพื่อที่จะเอาตัวเลขมาวิเคราะห์กันว่าจะมีทางเป็นไปได้หรือไม่ 

      จากนั้น  ผู้วิจัยก็ได้พุดคุยในเรื่องโครงการจัดการความรู้  การตอบสนองของคณะกรรมการก็เช่นเดียวกับกลุ่มเถินค่ะ  นี่คือ  สิ่งที่ทำให้ผู้วิจัยสบายใจที่สุด  แม้ว่าจะยังไม่ได้งานเป็นชิ้นเป็นอัน (ความจริงตอนที่ตัดสินใจมาก็ไม่ได้ตั้งเป้าหมายว่าจะต้องได้งานที่เป็นชิ้นเป็นอันอยู่แล้ว  เพียงแต่อยากมาทำความรู้จักให้มากขึ้น  และอธิบายให้เห็นภาพรวมอย่างกว้างๆค่ะ)  เรานัดกันอีกครั้งในวันจันทร์ที่ 13 มีนาคม  2549  เวลา 15.00น.  (ส่วนเราจะคุยกันเรื่องอะไร  ยังไม่ขอบอกค่ะ  เดี๋ยวจะไม่ตื่นเต้น)

      ตอนบ่ายพวกเราได้เดินทางมาในเมือง  โดยมีวัตถุประสงค์หลัก  คือ

      1.ส่งผู้วิจัยกลับที่พัก

      2.มาเยี่ยมคณะกรรมการกลุ่มบ้านดอนไชย ซึ่งมาผ่าตัดที่โรงพยาบาลลำปาง  พอมาถึงโรงพยาบาลก็พบชาวบ้านของเถินหลายคนที่มาเยี่ยมคนป่วยเช่นเดียวกัน  อยู่เยี่ยมประมาณครึ่งชัวโมงก็ขอตัวกลับค่ะ  เพราะ  ทุกคนยังมีภารกิจที่ต้องทำอีกหลายอย่าง

      ก่อนจบบันทึกนี้  ผู้วิจัยอยากบอก 2 สิ่งค่ะ  คือ

      1.ขอให้เป็นเช่น 2 วันนี้ตลอดไป (ทั้งในแง่การทำงานและบรรยากาศค่ะ)

      2.ก่อนไปพบกันที่ตราด  เชื่อว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงหรือการเคลื่อนไหวที่ดีๆของ 2 กลุ่มนี้แน่นอนค่ะ

      ในฐานะที่ผู้วิจัยได้รับมอบหมายจากทีมของเรา (ประกอบด้วย ผู้วิจัย  อาจารย์พิมพ์  และคุณสามารถ) ให้เป็นผู้ดูแลและเป็นพี่เลี้ยงให้ทั้ง 2 กลุ่มนี้  ขอรับรองว่าจะทำงานให้ดีที่สุดค่ะ