มาที่ญี่ปุ่นคราวนี้ได้รู้ได้เห็นหลายสิ่งที่น่าสนใจทั้งนั้น

ลุงเอก

เอกชัย ศรีวิลาศ

มาที่ญี่ปุ่นคราวนี้ได้รู้ได้เห็นหลายสิ่งที่น่าสนใจทั้งนั้น

เมืองแห่งอนาคต

ประชากรเขามากกว่าเราเกือบเท่าตัวคือ ๑๒๐ ล้านคนถึงว่าเวลาข้ามถนนทีอย่างกับกองทัพมดอย่างหนูจิว่า

เดินไปมาเห็นคนเอาผ้าปิดปากไปทั่วแม้คนนั่งประชุมอยู่ใกล้ๆก็ยังปิด สอบถามได้ความว่าคนญี่ปุ่นเขารักลูกหลานทำอะไรเพื่อชาติ ยามบากจนจึงปลูกไม้ซีด้าหวังว่าจะให้ลูกหลานมีบ้านอยู่ (เปรียบบ้านเราไม่รู้พ่อแม่มันปลูกไว้เมื่อไรมันตัดซะเหี้ยนตอเลย ตัวมันก็ไม่มีใช้อย่าหวังว่าลูกหลานจะมีใช้โดยเฉพาะในภาคเหนือ หลายจังหวัดยังมีหน้าเอาไม้ใหญ่มาค้ำไว้หน้าบ้านน่าอายจริงๆ)

คราวนี้ปลูกมายาวนานประเทศกลับมาร่ำรวยช่วยไม่ได้ เลยไม่ต้องตัดมาใช้ไม้เลยเต็มประเทศ เลยใช้วิธีนำเข้ามา ไม้นี้มีดอกจึงปลิวว่อนกันทั่วเมือง คนจึงปืดหน้าปิดจมูก

ประการที่สองคนญี่ปุ่นทั้งสาวหนุ่มสูบบุหรี่กันทั่วเมืองเลยอาจเป็นเพราะอากาศหนาว หรือติดสังคมอเมริกันมาหรือเปล่าไม่รู้ได้ ทั้งเดินนั่งจะสูบบุหรี่แถมร้านรวงต่างๆก็สูบ เรียกว่าสูบได้ตามใจคือซามูไรแท้ ผู้หญิงน่ะตัวดีส่วนใหญ่เห็นสูบ

ผมไปไหนๆเห็นแต่ห้างโตกิวเต็มไปหมด เดินไปไหนๆมีทั่วไปทำให้ผมหลงมาแล้วแต่ละห้างขายของไม่เหมือนกันอยากให้มีในเมืองไทยจัง อยากเรียกว่าห้างประเทืองปัญญาครับ ที่ผมเข้าเป็นห้าง Tokyu Hands "Creative Life Store"

แปลกแต่จริงเขาเขียนจาก Floor Informationว่าห้างเขามีเจ็ดชั้นแต่ผมกลับนับได้ตั้ง 25 ชั้น เพราะแต่ละชั้นเขาลดระดับเป็นสเต็บๆไป ที่ว่าประเทืองปัญญา ก็เพราะว่า คุณมาซื้อของไม่คิดไม่ได้ เวลาซื้อของเขาจะขายเป็นชิ้นส่วนที่จะต้องนำไปประกอบกัน เป็นชิ้นเป็นอันเรียกว่าแนวช่างๆเลยหละ แฟนผมชอบมาก เช่นไม้มีทุกชนิด ทุกขนาด ทุกรูปแบบ เรียกว่าเราซื้อไปทำโต๊ะ เก้าอี้ ตู้เตียงได้เลยมีอุปกรณ์ให้ครบหมด แถมมีคู่มือให้ ไม่ใช่ Knockdown นะครับ ไอ้นั่นมันถอดประกอบแต่นี่ ท่านต้องออกแบบมาจากที่บ้านแล้วมาซื้อเอาไป แถมเขามีอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือให้ท่านยืนเขียนแบบ คำนวณให้เสร็จแล้วค่อยเดินไปหยิบของตามต้องการ นี่เฉพาะช่างไม้ครับ

เขามีทั้งเหล็ก อลูมิเนียม ทองแดง ทองเหลือ แหวน เฟือง หนัง กระดาษ โอ๊ยสารพันมีครบทุกอย่าง แฟนผมไปติดใจอุปกรณ์การลงรัก ปิดทอง มีทั้งของอุปกรณ์ขาย มีทั้งคู่มืออธิบาย น้ำยามีหมด เรียกว่าทำได้ด้วยตนเอง อุปกรณ์ทำรองเท้าก็มี จะซ่อมหนัง ซ่อมพื้นและส้นรองเท้ามีหมด นี่แหละห้างแบบสร้างสมองภูมิปัญญา ของเรามีแต่ห้างเงินนำปัญญาตาม ซื้อก่อนแล้วไปคิดที่หลังว่าจะเอาไปทำอะไร และจะเอาเงินที่ไหนใช้หนี้ด้วยครับ

ว่าไปแล้วของที่นี่ก็ออกจะแพง ของจีนก็เริ่มตีตลาดคนญี่ปุ่นติดอเมริกันจนภาษาเพ๊ยน เช่นดูข่าวที่เกิดอุบัติวเหตุ เขาบอกว่า แอคซิเดนโตะ ร้อนก็ฮอตโตะ เรียกว่าสมาสสองภาษาไปเลย เขาไม่กลัวเพี๊ยนปล่อยให้คนใช้ไป ต่อไปเปลี่ยนเอง ไม่ถึงกระทั่งเอาไปบัญญัติไว้ในราชบัณฑิตสถานของญี่ปุ่น เช่นแอ๊บแบ๊ว ในภาษาไทย

ญี่ปุ่นเขามีการวางแผนพัฒนาทรัพยากรมนุษย์หลังสงคราม เปลี่ยนวิธีคิดปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตคน วางแผนหนึ่งร้อยปี คนญี่ปุ่นจะรักชาติรักประเทศมากเขาบอกว่าวัดวาอารามญี่ปุ่นนั้น ระฆังไม่มีหายหมด อย่าเข้าใจผิดว่ามีคนขโมยแบบวัดบ้านเรา เขาเสียสละแก้วแหวน เงินทอง ทองเหลืองให้ประเทศเพื่อการสงครามและการฟื้นฟูประเทศเขา บ้านเราก็รักจนน้ำลายเล็ดน้ำลายรั่ว กินจนมั่วไปหมด

น้องที่พาไปเที่ยวบอกที่ญี่ปุ่นถ้าของหล่นหายไปแจ้งมีคนเก็บได้เขาจะนำมาคืนของอยู่ครบพร้อมเงิน เรียกว่าสอนความซื่อสัตย์ของคน ภรรยาเขาเคยหล่นในรถเมล์ไปที่บริษัทเจอของที่เก็บไว้เป็นร้อยๆชิ้นรอคนมารับ

ชนชั้นของคนญี่ปุ่น ถือว่ากลุ่มบุราคุมินนั้นต่ำสุด ดีขึ้นมาหน่อยคือพวกพ่อค้า ขึ้นมาอีกคือชาวนา สูงสุดคือซามูไร

บุราคุ หมายถึง ชุมชน หรือหมู่บ้าน โดยรวมแล้วจะหมายถึงคนที่อยู่ในชุมชน และชุมชน ที่ว่านี้เป็นชุมชนพิเศษ เพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนมากขึ้นจึงมีการเปรียบพวกบุราคุมินว่าเหมือนกับชนชั้นจัณฑาลของอินเดียนั่นเอง

หลายคนนึกไม่ถึงว่าจะมีการแบ่งชนชั้นเช่นนี้ในญี่ปุ่น คนกลุ่มนี้เป็นใครทำไมจึงถูกรังเกียจเช่นนี้ คนกลุ่มนี้ไม่ใช่ทาส ไม่ใช่คนที่มาจากต่างเผ่าพันธุ์ ไม่ใช่เรื่องเหยียดผิว แต่เป็นการแบ่งกลุ่มที่มีมานานตั้งแต่อดีตสมัยที่ยังมีการปกครองแบบศักดินา ทำให้มีการแบ่งชนชั้นตามการดำเนินชีวิตและการประกอบอาชีพของคนพวกนี้ ซึ่งอาชีพส่วนใหญ่คือ เพชฌฆาต สัปเหร่อ คนฆ่าสัตว์ เป็นต้น

สุดท้ายก่อนขึ้นเครื่องผมไปห้าง ETOILE อ่านไทยว่าไคโตะ ของมาดามไคโตะ เป็นห้างใหญ่แบบครื่องดิสเค้าสโตร์ มีหลายอาคารแต่ไม่ติดต่อกันไปแบบห้างบ้านเรา ไปมาสองอาคารเท่านั้นใช้เวลาครึ่งวัน

เขาว่าบางคนเดินได้ทั้งวันไม่ต้องทานข้าว เขาจะมีเมมเบอร์แบบแมคโคร์เพราะเขาขายส่ง แต่ของมีระดับและมีแบรนด์เนม คุณนายบ้านผมแกไปกับผมด้วยเลยสนุกสนานบานฤทัย ปกติคนไทยจะเข้าทางสถานทูตไทยมีโควต้าวันละห้าคน ของขายลดราคาห้าสิบเปอร์เซ็นต์ หรือขายสองในสามของราคา

เขียนใน GotoKnow โดย ลุงเอก
ใน ช่วยคิดช่วยทำ

คำสำคัญ (Tags): #ญี่ปุ่น

หมายเลขบันทึก: 176542เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 22:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:56 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (15)

JJ

เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 23:04 น. ()

สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ ท่านพี่ลุงเอก

ลุงเอก

เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 23:08 น. ()

ขอบคุณหลายๆครับ ท่านอาจารย์ JJ ขอปีใหม่ไทยนี้เป็นปีแห่งความสุขครับ

JJ

เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 23:10 น. ()

มารับพรจากท่านพี่อีกครั้งครับ

พลเดช วรฉัตร

เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 23:11 น. ()

สวัสดีครับ

ตามมาเที่ยวโตเกียวด้วยคนครับ

เป็นวิถีชีวิตที่น่าไปศึกษามากครับ

ผมเคยไปโอซากา ก็ตื่นตาตื่นใจดี แต่เท่าที่อ่าน โตเกียวคงตื่นเต้นมากกว่าจริงๆ ครับ

Nan & Ball Chongbunwatana

เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2008 23:56 น. ()

อ่านแล้วอยากไปเที่ยวโตเกียวบ้างค่ะ
ที่จริงเคยไปมาครั้งหนึ่ง แต่ตอนนั้นไปเจรจา FTAไทย-ญี่ปุ่นค่ะ จึงไม่ค่อยได้เที่ยวเลย
ยังดีที่หัวหน้าคณะเจรจาฯ ขับรถพาเด็กๆ ไปเที่ยววัดที่อยู่ใจกลางกรุงโตเกียว เลยเขตชิบูย่าไป ไม่ใช่วัดอาซากุสะนะคะ
จำไม่ได้เหมือนกันว่าชื่่อวัดอะไร จำได้ว่าเป็นวัดที่ใหญ่มากๆ ลุงเอกไปมาหรือเปล่าคะ
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ ลุงเอก

กมลวัลย์

เขียนเมื่อ 12 เมษายน 2008 00:05 น. ()

ร้านโตคิวแฮนด์ที่ว่านี่ดีนะคะ รู้จักให้คิดก่อนซื้อดีจริงๆ คนเราบางทีก็นิยมความสะดวกมากไปหน่อย เลยไม่เข้าใจว่าทำยากขนาดไหน ถ้าได้ลงมือทำเองแล้วถึงจะได้รู้ และรู้คุณค่าของตัวเอง สิ่งของ และผู้อื่นด้วยค่ะ

เรื่องคนสูบบุหรี่เยอะน่าจะเป็นเพราะเครียดด้วยหรือเปล่าคะ (เห็นคนที่สูบบุหรีเขาว่าได้สูบแล้วรีแลกซ์น่ะค่ะ) คนเขาเยอะมากน่ะคะ แค่ตื่นขึ้นมาพร้อมๆั กันออกเดินทางไปทำงานพร้อมๆกัน พลังงานความเครียดมหาศาลเลยค่ะ ^ ^

สวัสดีวันสงกรานต์นะคะ ขอให้คุณลุงเอกมีสุขภาพดี และมีความสุขมากๆ ค่ะ ^ ^