วันสุดท้ายของชีวิต...

วันอังคารบ่าย ...อากาศร้อนอบอ้าว.....ช่วงนี้มีนักศึกษาพยาบาล ปี 2 จากวพ. อด. มาฝึกงานที่สถานีอนามัย ...เป็นรุ่นที่ 2 ( 7 คน) ผู้เขียนทำหน้าที่เป็นอาจารย์พี่เลี้ยง...ดูแลนักศึกษาเรื่องการเยี่ยมบ้าน และกิจกรรมการให้การพยาบาลในสถานบริการ (งานรักษาพยาบาล)

ขออนุญาตหัวหน้าสถานีอนามัย พานักศึกษาออกไปเปิด Case เยี่ยมบ้าน Case ที่ 2 หลังจาก ทำ Conferance case กรณีศึกษาของกลุ่มเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ...(ฝากเวรตรวจผู้ป่วยช่วงบ่ายให้หัวหน้าดูแล ..อิ..อิ)

หลังจากเปิด Case เยี่ยมบ้าน ได้ 4 ครอบครัว คิดถึงผู้ป่วย HHC รายเก่า ที่มีบ้านอยู่ทุ่งนาแถวนั้น (ห่างจากสถานีอนามัย 2 กม.)  จึงแวะเยี่ยมผู้ป่วย ซึ่งได้ยินข่าวว่าหกล้มและไปโรงพยาบาลอีกครั้ง ...

• case นี้ป่วยเป็นโรคเบาหวานมาตั้งแต่ปี 2540 รับการรักษาต่อเนื่องที่โรงพยาบาล มาตลอด

• ปี 2549 มีแผลที่เท้า ได้รับการตัดนิ้ว มาทำแผลต่อเนื่องที่สถานีอนามัยจนแผลหาย (ผู้เขียนพบผู้ป่วยครั้งแรกในช่วงนี้)

• ปี 2550 มีอาการตามัว มองไม่ชัด ได้รับการตรวจจอประสาทตา พบตามัวจากเบาหวาน หมอนัดรอผ่าตัด (ผู้ป่วยบอก)

• ปี 2550 กลางปีมีภาวะบวมที่ขาทั้ง 2 ข้าง ได้รับการตรวจ เป็น ภาวะไตวายเรื้อรังจากเบาหวาน และเป็นฝีในตับ

• ก.ย. 2550 - มกราคม 2551 สถานีอนามัยได้รับการส่งต่อ Case HHC  จากโรงพยาบาล และผู้ป่วยได้รับการเยี่ยมบ้าน 3 ครั้ง ส่งเสริมการดูแลสุขภาพตนเอง ตรวจร่างกาย ติดตามควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด และให้กำลังใจ

เมื่อไปถึงบ้านผู้ป่วย... บริเวณบ้านเป็นอยู่กลางทุ่งนา ข้างบ้านล้อมรอบด้วยต้นไผ่ ลมทุ่งพัดเย็นมาเอื่อย ๆ ...ญาติ ๆ ต่างมาให้กำลังใจมากมาย พ่อ แม่ พี่ ๆ น้อง ๆ และลูกสาว อยู่พร้อมหน้า (ปกติผู้ป่วยอาศัยอยู่กับบุตรชาย 2 คน ) มีพี่สาวที่ป่วยเป็นเบาหวานเช่นกัน มาปลูกบ้านเป็นเพื่อนอยุ่ใกล้ ๆ  ผู้ป่วยนอนอยู่บนกระท่อมหน้าบ้าน มีบุตรสาวดูแลอยู่ใกล้ ๆ ประเมินสภาพร่างกายทั่วไป ...

ผู้ป่วยหญิงวัยกลางคน รู้ตัวดี ถามตอบรู้เรื่อง มีภาวะบวมทั่วตัว กดบุ๋ม+4  มีแผลหนังถลอกที่น่องซ้าย มีน้ำสีแดงจางซึมตลอด ญาติใช้กระดาษทิชชูซับไว้ รองพื้นด้วยถุงพลาสติก คลำชีพจรชัดเจน แต่เบา ท้องผู้ป่วยบวมโตมากกว่าเดิม (เหมือนคนท้อง 9 เดือน) ซึ่งแสดงถึงมีภาวะท้องมาน ผู้เขียนแนะนำให้ญาติพาผู้ป่วยไปโรงพยาบาล ผู้ป่วยบอกว่าไม่ไปหรอก...อยากอยู่ที่บ้านมากกว่า ในระหว่างที่พูดผู้ป่วยก็หาวเป็นระยะ ซึ่งแสดงถึงภาวะสมองขาดออกซิเจน .....เมื่อเป็นการตัดสินใจของผู้ป่วยเอง และญาติก็เห็นดีด้วย ผู้เขียนจึงนึกถึงการพยาบาลหรือการดูแลผู้ป่วยในภาวะใกล้ตาย ...

• ดูแลสภาพร่างกายให้สุขสบายที่สุด

• ดูแลสภาพจิตใจให้ผ่อนคลาย มีความสงบ และ

• ดูแล...จิตวิญญาณ ..ความต้องการ ตามความเชื่อ ทัศนคติ ให้ผู้ป่วยจากไปอย่างสงบและตายอย่างมีคุณค่า สมศักดิ์ศรี

การพยาบาลที่ให้ที่บ้าน

• จัดท่าผู้ป่วยให้นอนหัวสูง โดยใช้หมอนหลาย ๆ ใบ  ผู้ป่วยหายใจได้สะดวกขึ้น สามารถพูดคุยกับผู้เขียนได้ดี

• ใช้หมอนรองที่ขาทั้ง 2 ข้าง บรรเทาความเจ็บปวด และให้น่องข้างที่มีแผลไม่กดทับ (ผู้เขียนให้ผู้ช่วย ฯ ที่มาด้วยกันไปเตรียมอุปกรณ์ทำแผลมาจากสถานีอนามัย)

• เปลี่ยนและทำความสะอาดแผลด้วยน้ำเกลือ (0.9% NSS) ปิดแผลด้วยก๊อส และเปลี่ยนให้เมื่อแผลเปียก (มีบุตรสาวผู้ป่วยมาช่วย และสอนให้ทำแผลให้แม่)

• พูดคุย ประเมินสภาพจิตใจ ความห่วงกังวลที่มี ให้ผู้ป่วยได้ระบาย และพูดคุยกับบุตรสาว (ปกติบุตรสาวจะอยู่กับสามีที่ต่างจังหวัด) ผู้ป่วยบอกขอบคุณที่คุณหมอมาเยี่ยมทำให้ได้มีโอกาสพูดคุยในเรื่องที่อยากพูด

• แล้วผู้เขียนก็ถามว่า  ตอนนี้อยากทำอะไรมากที่สุด ...อยากเต้นหมอลำซิ่งกับคุณหมอ จั๊ก.. 3 เพลง (ผู้ป่วยหัวเราะเบา ๆ ) และตอนแลง (ตอนเย็น-ค่ำ) อยากให้นางแตน (ผู้ช่วย ฯ ที่มาด้วยกัน ซึ่งเป็นญาติคนนึงของผู้ป่วย) มาเล่นไพ่เป็นหมู่แน ...(มาเล่นไพ่เป็นเพื่อนด้วย)

• ผู้เขียนแนะนำให้ผู้ป่วย.......สูดลมหายใจเข้ายาว ๆ ...แล้วค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ .......

• ตอนนี้เจ็บปวดที่ไหนบ้าง ...ไม่เจ็บ..ไม่ปวดอะไรเลย

•  ....ห่วงกังวลอะไรอีกหรือเปล่า ..ก็มีบ้างแต่ก็ลดลง  อยากเห็นหน้าหลาน...          

  จากนั้นจึงจัดให้ผู้ป่วยได้พักผ่อน  สักครู่ผู้เขียนจึงลาผู้ป่วยและญาติกลับ บอกจะมาเยี่ยมใหม่ในวันพรุ่งนี้ ...            

คืนนั้นผู้เขียนนอนไม่หลับทั้งคืน จิตใต้สำนึกยังห่วงกังวล อยู่กับผู้ป่วย (จิตไม่ปล่อยวาง...)

รุ่งเช้า...ญาติมาแจ้งว่า...ผู้ป่วยเสียชีวิตแล้วเมื่อคืน ตอน 3 ทุ่ม ...หลังจากที่ได้เห็นหน้าหลาน ที่มาจากต่างจังหวัด... 

ตอนเที่ยงจึงไปจุดธูปให้และบอกว่ามาเยี่ยมแล้วนะ ...ตามสัญญา    

ถึงตอนนี้ ขณะที่เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่กล่าวมา...ศพผู้ป่วยได้เผาเรียบร้อยแล้ว ขอดวงวิญญาณคุณเพ็ญศรี...สู่สุขคติด้วยเถิด

จากการได้ดูแลผู้ป่วย Case นี้ น่าจะเป็นแรงบันดาลใจ ให้ผู้เขียน...ในการดูแลผู้ป่วยเบาหวาน และความดันโลหิตสูงทั้งหลาย ไม่ให้เกิดภาวะแทรกซ้อนเร็วเกินไป ...

กัมมุนาวัตตีโลโก ..." สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม."

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านจนจบค่ะ ... 

[ขจิต ฝอยทอง]

ฮือๆๆๆ อ้าว ห้ามเศร้าหรือ ดีใจที่มีพี่เลี้ยงเก่งๆๆนะเนี่ย มาให้กำลังใจหน่อยเนอะ

[เต้าเจี้ยว ต.ที่2 ทีมเลขา 3 ต.]

เล่าเรื่องได้ดีค่ะ ขอให้แรงบันดาลใจของพี่หมวยโชติช่วงชัชวาล เรื่องชมรมเบาหวาน work ถึงไหนแล้วค่ะ การคัดกรองที่เชียงพิณเป็นยังไงบ้างค่ะ เล่าให้ฟังด้วยนะคะ

[สีตะวัน]

• สวัสดีค่ะ
• อาจารย์ขจิต สุดหล่อ...รึเปล่า!
• ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ
• เขียนแล้วไม่มีคนอ่าน ...
• ก็ฝ่อ..!!! เหมือนกันนะ ...อิ..อิ..อิ

.......................,............-า................

สวัสดีค่ะอาจารย์เต้าเจี้ยว

• ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ
• คัดกรองเบาหวานเดือนนี้สอ. เชียงพิณได้ขึ้นบอร์ดค่ะ....
• ขึ้นบอร์ด...ผลงานตก ...555.
• เพราะปรับเป้าหมายเป็น  35 ปีขึ้นไปผลงาน 60 % เลยลงมาเป็น 43 % 
• เดือนหน้าคงต้องเร่งมือแล้วหละ...
• ฝากบอกพี่ติ๊ก ..ขอยืมเครื่องเจาะน้ำตาลได้ไหม เอ่ย !
• อ้อ !!  โครงการ Metabolic Syndrom ผ่านแล้วนะคะ เมื่อไหร่ อาจารย์จะว่างน๊อ   ....!!!

 

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

พี่ตามมาเยี่ยมค่ะ

เห็นงานที่ทำหน้าจะไปสอบ APN นะคะ

[สีตะวัน]

• คิดไว้เหมือนกันค่ะ
• แต่ยังไม่ลงสู่การปฏิบัติ
• เพราะ จบ Fam
• APN มีแต่สาขาชุมชนค่ะ
• ได้ยินว่าต้องเรียนชุมชนเพิ่ม
• ...เลยยังหวานเย็นอยู่...อิ  อิ  อิ
• ต้องขอคำแนะนำจากท่านพี่นะคะ ...
• ขอบคุณค่ะ

[DSS "work with disability" ( หนิง )]

อิอิ  ตามมาดู มาชมและมาเชียร์อนาคต APN จ้ะหมวยเพื่อนรัก

[สีตะวัน]

• ขอบคุณค่ะเพื่อนหนิงคนสวย
• ยังไม่มีความฝันเลยนะ...
• ตื่นซะก่อน ..อิ อิ