เมื่อเย็นนี้รู้สึกตื่นเต้นและดีใจอย่างมาก ที่ได้คุยกับใครบางคนทางโทรศัพท์หลังจากที่ได้เป็นแม่ลูกกันมาครบปีกว่า ยอมรับค่ะว่าสั่นนิดๆเวลาคุย ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ ก็ครูอ้อย คนสวยประจำ โกทูโน นี่แหละค่ะ ขวัญใจชาวบล็อกของเรานี่เอง
แม่อ้อย เสียงหวานชวนฟัง วิธีการพูดนุ่มนวล มีเสน่ห์ (ชมกันขนาดนี้ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะเขินหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ) สมแล้วค่ะที่ได้เป็นที่รักของทุกๆ คน
เรื่องที่คุยกันก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไป สอบถามสารทุกข์สุกดิบ เรื่องการเรียน การสอน เรื่องเด็กนักเรียน(แอบนินทาเด็กนักเรียน) แต่คุยกันได้พักเดียวครูมิมก็ต้องรีบวางสายเพราะรถเจ้ากรรมดันร้อง อยู่ข้างล่างเดือดร้อนให้ครูมิมต้องหากุญแจรถกันให้วุ่นวาย กว่าจะหาเจอชาวบ้านก็คงด่าไปหลายรอบ เพราะเสียงสัญญานกันขโมยรถครูมิมชวนให้หนวกหูไม่เบา
แม่อ้อยขา รู้ไหมลูกมิมดีใจสุดๆ ถ้ามีโอกาสเจอกันจะกอดแน่นๆ สักร้อยที
เอาไว้เจอกันที่กรุงเทพฯนะคะ
สมาชิกท่านใดเห็นด้วยกับครูมิมว่าครูอ้อยคนดีที่หนึ่งแห่งโกทูโน ยกมือสนับสนุนด่วนค่ะ
(ว่าแต่ว่าป่านนี้เจ้าตัวคงนอนหลับไปแล้ว คงไม่ได้อ่านบันทึกของครูมิมแน่ๆ เศร้าจังนะคะ)
แฮะๆๆ แม่อ้อยขา มิตรรักแฟนคลับของแม่อ้อยไปไหนหมดหนอ ถึงได้เงียบเหงาขนาดนี้
เรียนท่าน ผอ.ประจักษ์
ครูมิมอ่านแล้วก็รู้สึกงงๆ ค่ะ ไม่ทราบว่าท่าน ผอ. เป็นคนกำแพงเพชรหรือเปล่าค่ะแต่อ่านในประวัติ บอกว่า เป็น ผอ.ที่โรงเรียนบางลี่
ผอ.ช่วยไขข้อข้องใจด่วนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ เขียวมรกต
นึกว่าเข้ามายกมือสนับสนุนครูอ้อยคนดีที่หนึ่งเสียอีก ฮิฮิ
ที่สำนักงานเกษตรร้อนไหมค่ะ ที่เทคนิคร้อนมากค่ะ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครูมิม
แม่อ้อยน่ารักสุดๆ เดี๋ยววันที่ 19 นี้จะกอดให้หายคิดถึงเลย คิคิ แวะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ----->น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะ น้องจิ
อิจฉาน้องจิจริงๆ ที่จะได้กอดแม่อ้อย แต่ขอบอกว่าครูมิมจะได้กอดก่อน ฮิๆๆ วันที่ 18 ครูมิมจะไปแวะหาแม่อ้อยที่ กรุงเทพ แล้วจะฝากขนมไปให้น้องจิด้วยนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะลูกมิม
ห้าเป็นหก ตกเป็นร้อย ก็เคลื่อนหาย
พอดังเด่น เห็นนามชื่อ ลือเลื่องกาย
ก็จางหาย เคลื่อนเข้าเมฆ แห่งความดัง
ปลูกในฝัก แห่งรักนี้ ไม่ถูกฝัง
รักครูอ้อย น้อยแต่นาน กาลจีรัง
อย่าเหินห่าง เพราะว่าดัง กว่านานเอย
*****ด้วยความปรารถนาดี*****
จาก
ครูอ้อย แซ่เฮ
สวัสดียามเช้าค่ะ ลูกมิม.....มะขามอ่อน/ครูมิม
รู้หน้า ไม่รู้ใจ
รู้อักษร ยังอ่อนไหว
ไม่รู้อะไร จะดีกว่า
รู้หน้า ไม่รู้ใจ
สนใจ ไปทำไม
ในเมื่อ ใจรักกัน
แม่อ้อยขอมาคุยกับหนูที่นี่.....ละกันขอบคุณค่ะ
คิดเพียงว่า..เรื่องที่เกิดขึ้น
ยังไม่ได้แย่ที่สุด
หรือเรื่องที่ดี
ก็อย่าเพิ่งคิดว่าดีที่สุด
เพื่อความพยายามจะได้ไม่สิ้นสุดไปด้วย
กำลังใจเป็นสิ่งมีค่า
ไม่ว่าคนนั้นจะอยู่ไหนและเป็นใคร
ไม่สำคัญเลย
สำคัญตรงที่ใจ
ใจเราตรงกัน
เริ่มก่อสัมพันธ์ขึ้นทีละน้อย
ไม่น้อยเกิน ไม่มากเกิน
แล้วมันจะคงอยู่เมื่อเวลาผ่านไป
ตราบนานแสนนาน
..................................
สนใจ ไปทำไม
ในเมื่อ ใจรักกัน