AAR: เสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ. จากคน “ชายขอบ”

     การเสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ.ในวันนี้ โดยผมได้รับเชิญจากทางกองการเจ้าหน้าที่ ให้ไปร่วมเสวนาด้วย และทราบว่ามี อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี และผม จะเป็นทีมวิทยากรร่วมเสวนากัน โดยมีกลุ่มเป้าหมายประมาณ 60 คน ซึ่งเป็นบุคลากรสายสนับสนุนใน มอ. งานนี้หากพิเคราะห์ให้ดีก็จะเห็นลาง ๆ ว่าผมแปลกแยกที่สุด เพราะไม่ได้เป็นคนใน มอ.เพียงคนเดียว แต่ก็เอาเถอะคิดในเชิงบวกว่า ไปในฐานะศิษย์เก่าเสีย ก็ลดความประหม่าลงได้บ้าง แต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่ (รู้ตัวดี...ว่าเขิน) กลับมาแล้วก็ตั้งใจว่าจะต้องทำ AAR เสียหน่อย เพราะเป็นประโยชน์มากและจะเป็นประโยชน์ต่อไปภายหน้าอย่างยิ่ง วันนี้ (เย็น ๆ) สบายใจและพอมีเวลาก็จะเก็บประเด็นอื่น ๆ ที่ได้จากเวที เขียนในบันทึกต่อ ๆ ไปครับ (เข้าเรื่องเลยดีกว่า...)

     ตั้งใจไว้ก่อนไปอย่างไรบ้าง
          + ตั้งใจไว้ว่า จะได้เจอ F2F แบบจัง ๆ กับพี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี และอ.ดร.จันทวรรณ และพี่เมตตา “ว่าตัวเป็น ๆ ที่เห็นกับตา จะเยี่ยงใด...ฮา” หลังจากที่ได้ติดต่อกันแบบ B2B, E-mail และ โทรศัพท์กันมาบ้างแล้ว ในแต่ละวิธี และแต่ละคน
          + ตั้งใจจะ “ไม่ประหม่า” โดยเด็ดขาด เพราะไม่คุ้นเคยกับใครมาก่อนเลย (แบบ F2F) ทั้งทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย จะมีเพียงแต่กับ อ.ดร.จันทวรรณ ก็เคยพบเพียงครั้งเดียว และประเดี่ยวเดียว ที่งาน KM Forum II พร้อม ๆ กับ อ.ดร ธวัชชัย
          + ตั้งใจจะไปฟัง อ.ดร.จันทวรรณ บรรยายการพัฒนาและการใช้ระบบ Blog GotoKnow.org เพราะตั้งแต่ใช้มา ยังไม่เคยฟังการบรรยายที่ไหนเลย นอกจากคู่มือที่อาจารย์เขียนแนะนำไว้ใน Blog นั่นเอง
          + ตั้งใจว่าจะได้ ลปรร.กับทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย ในการใช้ Blog เป็นเครื่องมืออันทรงพลังในการจัดการความรู้สู่การพัฒนาตนเอง งานประจำ และเกื้อหนุนสังคมร่วมกันด้วย
          + ตั้งใจจะได้ทำความรู้จัก และขยายเครือข่าย “คนเขียน Blog” ที่เป็น “คนคอเดียวกัน” อย่างเป็นกันเอง

     ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ คืออะไร (มั่ง)
          + ตั้งใจไว้ แต่ไม่นึกว่าจะได้ถึงขนาดนี้ คือความเป็นกันเอง พูดคุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนไม่ใช่คนที่เห็นหน้ากันครั้งแรก ทั้งจาก อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี พี่เมตตา และทีมงานจากงานการเจ้าหน้าที่ (น้อง ๆ 2 คน ที่ให้การต้อนรับ ขออภัยที่ไม่ได้ถามชื่อไว้ ยังไงแนะนำตัวมาด้วยนะครับ) มีแถมอีกต่างหาก คือได้รู้จักพี่วิภัทร และ พี่โอ๋-อโณทัย ทุกคนที่ผมได้เริ่มรู้จักก็เป็นการแนะนำจาก อ.ดร.จันทวรรณ ความรู้สึกที่จะแปลกแยกหายไปหมด ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเวที ความประหม่าเลยรีบวิ่งหนีผมไปรออยู่ในรถ (ก่อนจะชวนกันกลับบ้านพร้อมกันหลังเสร็จการเสวนาฯ ในช่วงเที่ยง)
          + ได้รับวารสารสายใยพยาธิ (เน้นว่าอ่าน... พะ-ยา-ทิ) ปีที่ 2 ฉบับ 1 และ 2 จากอาจารย์หมอปารมี อ่านแล้ว (ดูภาพด้วย) เห็นภาพความรักสามัคคีของสายใยพยาธิ จริง ๆ (น่าอิจฉาครับ)
          + ได้รับประทานอาหารเที่ยงพร้อม ๆ กันกับทีมนำ และบนโต๊ะอาหารนี้มีประเด็นอันทรงคุณค่าเยอะไปหมด ก่อนแยกจากกัน ผมเห็นอาจารย์หมอปารมี อ.ดร.จันทวรรณ พี่โอ๋ พี่เม่ย และพี่เมตตา ช่วยกันเก็บกล่องและขยะ ผมเป็นผู้ชาย (คนเดียว) ก็เลยเลือกกวาดประเด็นที่ตกกลับบ้าน จนโต๊ะนั้นสะอาดในทันที
          + “ดำจังแก” ดำกว่าในภาพที่เห็นใน Blog พี่คนหนึ่ง (ไม่ขอเอ๋ยชื่อนะ) ทักทายผม แต่ผมเกิดความภูมิใจ เพราะบ่งบอกว่าไม่ใช่ลูกผสม แต่เป็นพันธ์พื้นเมืองที่ทนโรค (ฮา...ฮา)
          + แอบเช็คและทบทวน ratting “ชายขอบ” ก็ประเมินโดยข้อมูลเชิงคุณภาพ พอใช้ได้อยู่ (ยิ้มนิดหน่อย) อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนเข้าไปฟังเพลง “คนตัวดำ” อยู่หลาย ๆ คน
          + มีคนเข้าร่วมประชุมเสวนาประมาณ 80 คน เกินกว่าที่รับทราบในตอนแรกว่ามีประมาณ 60 คน 

     ยังไม่ได้ดั่งใจ เช่น อะไร ยังไง (ว่ามา...)

          + น่าจะได้ขยายเครือข่าย (KM Network) โดยใช้ Blog เป็นสื่อกลาง ในการ ลปรร.ด้วยการเพิ่มมาตรการสร้างแรงจูงใจเชิงบวก ในชุมชน มอ. + เครือข่ายรอบ ๆ รอบรั้ว มอ. (พี่เมตตา คิดต่อนะ...พี่วิภัทร ก็ดูจะพยายามอยู่อย่างยิ่งยวด)
          + สำหรับผมก็จะดำรงความเป็น “คนชายขอบ” ที่ “ไม่ตกขอบ” ต่อไป (เห็น Ratting ดีอยู่) เพื่อ มอ.แหล่งเรียนรู้ และสอนให้ผมรู้จักการ “ให้” ต่อไปครับ ก็โดยการบันทึกต่อใน GotoKnow.org และ ร่วม ลปรร.กับ
          + หากสถาบันแห่งนี้ (มอ.) มีอะไรจะให้ช่วยเหลือ ก็พร้อมและอุทิศได้เสมอ ในฐานะศิษย์เก่า ครับ!