การเสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ.ในวันนี้ โดยผมได้รับเชิญจากทางกองการเจ้าหน้าที่ ให้ไปร่วมเสวนาด้วย และทราบว่ามี อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี และผม จะเป็นทีมวิทยากรร่วมเสวนากัน โดยมีกลุ่มเป้าหมายประมาณ 60 คน ซึ่งเป็นบุคลากรสายสนับสนุนใน มอ. งานนี้หากพิเคราะห์ให้ดีก็จะเห็นลาง ๆ ว่าผมแปลกแยกที่สุด เพราะไม่ได้เป็นคนใน มอ.เพียงคนเดียว แต่ก็เอาเถอะคิดในเชิงบวกว่า ไปในฐานะศิษย์เก่าเสีย ก็ลดความประหม่าลงได้บ้าง แต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่ (รู้ตัวดี...ว่าเขิน) กลับมาแล้วก็ตั้งใจว่าจะต้องทำ AAR เสียหน่อย เพราะเป็นประโยชน์มากและจะเป็นประโยชน์ต่อไปภายหน้าอย่างยิ่ง วันนี้ (เย็น ๆ) สบายใจและพอมีเวลาก็จะเก็บประเด็นอื่น ๆ ที่ได้จากเวที เขียนในบันทึกต่อ ๆ ไปครับ (เข้าเรื่องเลยดีกว่า...)
ตั้งใจไว้ก่อนไปอย่างไรบ้าง
+
ตั้งใจไว้ว่า จะได้เจอ F2F แบบจัง ๆ กับพี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี
และอ.ดร.จันทวรรณ และพี่เมตตา “ว่าตัวเป็น ๆ ที่เห็นกับตา จะเยี่ยงใด...ฮา”
หลังจากที่ได้ติดต่อกันแบบ B2B, E-mail และ โทรศัพท์กันมาบ้างแล้ว
ในแต่ละวิธี และแต่ละคน
+ ตั้งใจจะ
“ไม่ประหม่า” โดยเด็ดขาด เพราะไม่คุ้นเคยกับใครมาก่อนเลย (แบบ F2F)
ทั้งทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย จะมีเพียงแต่กับ อ.ดร.จันทวรรณ
ก็เคยพบเพียงครั้งเดียว และประเดี่ยวเดียว ที่งาน KM Forum II พร้อม ๆ
กับ อ.ดร ธวัชชัย
+
ตั้งใจจะไปฟัง อ.ดร.จันทวรรณ บรรยายการพัฒนาและการใช้ระบบ Blog
GotoKnow.org เพราะตั้งแต่ใช้มา ยังไม่เคยฟังการบรรยายที่ไหนเลย
นอกจากคู่มือที่อาจารย์เขียนแนะนำไว้ใน Blog นั่นเอง
+
ตั้งใจว่าจะได้ ลปรร.กับทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย ในการใช้ Blog
เป็นเครื่องมืออันทรงพลังในการจัดการความรู้สู่การพัฒนาตนเอง งานประจำ
และเกื้อหนุนสังคมร่วมกันด้วย
+
ตั้งใจจะได้ทำความรู้จัก และขยายเครือข่าย “คนเขียน Blog” ที่เป็น
“คนคอเดียวกัน” อย่างเป็นกันเอง
ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ คืออะไร
(มั่ง)
+ ตั้งใจไว้
แต่ไม่นึกว่าจะได้ถึงขนาดนี้ คือความเป็นกันเอง พูดคุยกันอย่างสนิทสนม
เหมือนไม่ใช่คนที่เห็นหน้ากันครั้งแรก ทั้งจาก อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย
อาจารย์หมอปารมี พี่เมตตา และทีมงานจากงานการเจ้าหน้าที่ (น้อง ๆ 2 คน
ที่ให้การต้อนรับ ขออภัยที่ไม่ได้ถามชื่อไว้
ยังไงแนะนำตัวมาด้วยนะครับ) มีแถมอีกต่างหาก คือได้รู้จักพี่วิภัทร และ
พี่โอ๋-อโณทัย ทุกคนที่ผมได้เริ่มรู้จักก็เป็นการแนะนำจาก
อ.ดร.จันทวรรณ ความรู้สึกที่จะแปลกแยกหายไปหมด ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเวที
ความประหม่าเลยรีบวิ่งหนีผมไปรออยู่ในรถ
(ก่อนจะชวนกันกลับบ้านพร้อมกันหลังเสร็จการเสวนาฯ ในช่วงเที่ยง)
+
ได้รับวารสารสายใยพยาธิ (เน้นว่าอ่าน... พะ-ยา-ทิ) ปีที่ 2 ฉบับ 1 และ
2 จากอาจารย์หมอปารมี อ่านแล้ว (ดูภาพด้วย)
เห็นภาพความรักสามัคคีของสายใยพยาธิ จริง ๆ (น่าอิจฉาครับ)
+
ได้รับประทานอาหารเที่ยงพร้อม ๆ กันกับทีมนำ
และบนโต๊ะอาหารนี้มีประเด็นอันทรงคุณค่าเยอะไปหมด ก่อนแยกจากกัน
ผมเห็นอาจารย์หมอปารมี อ.ดร.จันทวรรณ พี่โอ๋ พี่เม่ย และพี่เมตตา
ช่วยกันเก็บกล่องและขยะ ผมเป็นผู้ชาย (คนเดียว)
ก็เลยเลือกกวาดประเด็นที่ตกกลับบ้าน จนโต๊ะนั้นสะอาดในทันที
+ “ดำจังแก”
ดำกว่าในภาพที่เห็นใน Blog พี่คนหนึ่ง (ไม่ขอเอ๋ยชื่อนะ) ทักทายผม
แต่ผมเกิดความภูมิใจ เพราะบ่งบอกว่าไม่ใช่ลูกผสม
แต่เป็นพันธ์พื้นเมืองที่ทนโรค (ฮา...ฮา)
+
แอบเช็คและทบทวน ratting “ชายขอบ” ก็ประเมินโดยข้อมูลเชิงคุณภาพ
พอใช้ได้อยู่ (ยิ้มนิดหน่อย) อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนเข้าไปฟังเพลง
“คนตัวดำ” อยู่หลาย ๆ คน
+
มีคนเข้าร่วมประชุมเสวนาประมาณ 80 คน
เกินกว่าที่รับทราบในตอนแรกว่ามีประมาณ 60 คน
ยังไม่ได้ดั่งใจ เช่น อะไร ยังไง (ว่ามา...)
|
"ชายขอบ", "อาจารย์หมอปารมี", "พี่เม่ย", "อ.ดร.จันทวรรณ" |
+ การร่วม
ลปรร.จากกลุ่มเป้าหมายในที่ประชุม ยังน้อยไปมาก
แต่หากพิจารณาจากการจัดห้องประชุม ก็จะเกิดได้น้อย
เพราะจัดแบบการฟังบรรยาย ทำให้บรรยากาศก็จะกลายเป็นการมาฟังบรรยายไป
แต่ก็ยอมรับในข้อจำกัดของห้องประชุม และผู้จัดอย่าได้น้อยใจนะครับ
หากจะกระตุ้นให้เกิดการตั้งคำถามก็ใช้วิธีเขียนใส่กระดาษแทนก็ได้
แต่ก็ไม่ทันคิดในตอนนั้น เลยไม่ได้เสนอออกไป (ลืมครับ) จะทำอะไรต่อไปอีก
(ล๊ะ) |
+
น่าจะได้ขยายเครือข่าย (KM Network) โดยใช้ Blog เป็นสื่อกลาง ในการ
ลปรร.ด้วยการเพิ่มมาตรการสร้างแรงจูงใจเชิงบวก ในชุมชน มอ. +
เครือข่ายรอบ ๆ รอบรั้ว มอ. (พี่เมตตา คิดต่อนะ...พี่วิภัทร
ก็ดูจะพยายามอยู่อย่างยิ่งยวด)
+
สำหรับผมก็จะดำรงความเป็น “คนชายขอบ” ที่ “ไม่ตกขอบ” ต่อไป (เห็น
Ratting ดีอยู่) เพื่อ มอ.แหล่งเรียนรู้ และสอนให้ผมรู้จักการ “ให้”
ต่อไปครับ ก็โดยการบันทึกต่อใน GotoKnow.org และ ร่วม ลปรร.กับ
+
หากสถาบันแห่งนี้ (มอ.) มีอะไรจะให้ช่วยเหลือ ก็พร้อมและอุทิศได้เสมอ
ในฐานะศิษย์เก่า ครับ!
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ชายขอบ ใน ไตรภาคีร่วมพัฒนาสุขภาพชุมชน
ดีจัง .. มีคุณค่า .. ตามมาอ่านและส่งกำลังใจ เชียร์ ให้ฮึกเหิมทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ต่อไปครับ