จากใจครูสู่เด็กป.6
พรุ่งนี้เป็นวันที่เด็กป.6 จะต้องออกไปสู่สถานศึกษาใหม่
ที่สูงขึ้นไปอย่างเต็มตัว เด็กจะต้องรู้จักการเอาตัวรอดและจะต้องรู้จัก
พึ่งพาตัวเองให้มากๆ เพราะที่ผ่านมานั้นทางโรงเรียนแห่งนี้
ได้มอบสิ่งต่างๆ ที่เขาต้องการในกิจกรรมการเรียนรู้เช่น สมุด หนังสือ ปากกา
ดินสอ ยางลบ เสื้อนักเรียน กางเกง รองเท้า กระเป๋า
ซึ่งเด็กนักเรียนแห่งนี้ไม่ต้องซื้อหาเลยทางโรงเรียนจัดหาให้ตลอด
นักเรียนได้รับแจกอยู่ตลอดตั้งแต่อยู่อนุบาลจนถึงประถมศึกษาปีที่ 6(เด็กนักเรียนฐานะยากจน)
การที่เด็กนั้นได้แต่รับโดยที่ไม่เคยที่จะแสวงหาด้วยตัวเอง
มีแต่รับอย่างเดียว จนอาจจะทำให้เด็กเกิดการเคยชินก็ได้
ผมอดห่วงไม่ได้เลย กลัวเด็กกลุ่มนี้จะไปแล้วทนกับสภาพในหนทาง
ข้างหน้าไม่ไหว ที่ผ่านมาเห็นรุ่นพี่ที่จบออกไปเรียนที่อื่นในระดับสูงกว่านี้แล้วไม่รอด
กลับมาอยู่บ้านไม่เรียนหนังสือต่อ (เป็นห่วงอนาคตเด็ก)
แล้วกลัวเด็กนักเรียนผู้ชายจะเอาเป็นแบบอย่าง อดคิด อดกลัวไม่ได้จริงๆ
แต่ก็จะเอาใจช่วย
เราก็ควรจะคิดในแง่ดีไว้ก่อนละกันเราต้องมั่นใจในตัวเด็ก
นักเรียนของเรา แต่เด็กผู้หญิงไม่ค่อยเป็นห่วงเป็นห่วงแต่เด็กนักเรียนชาย
เท่านั้นเราในฐานที่เป็นครูคนหนึ่งเราก็จะต้องดูแลเขาต่อไปแม้จะอยู่นอกเขตบริเวณโรงเรียนก็ตาม
ความเห็น (5)
ชีวตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป
แวะมาเป็นกำลังใจให้คุณครูผู้ทุ่มเทให้กับเด็กๆค่ะ
สวัสดีครับครูสาโรจน์
พักนี้ขยันเพิ่มบันทึกนะครับ
อิๆๆๆ
ครับขอบคุณทุกๆท่านครับ
สวัสดีค่ะ
แวะมาให้กำลังใจค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ