เรื่องเล่าจากการเดินทาง

เมื่อช่วงกลางเดือนที่ผ่านมาดิฉันได้มีโอกาสเดินทางไปดูงานที่ประเทศจีน ซึ่งก่อนเดินทางดิฉันมีความคิดและจินตนาการเกี่ยวกับประเทศจีนต่างๆนานาตามสิ่งที่ได้รับรู้และเรียนรู้มา ทั้งจากการเล่าขานเกี่ยวกับประเทศจีนจากผู้รู้และญาติผู้ใหญ่ที่ย้ายถิ่นฐานมาจากประเทศจีน รวมถึงประสบการณ์ที่พบเจอมาเมื่อประมาณ 4 ปีก่อนโดยเฉพาะเรื่อง สุขา ที่จะต้องเรียกได้ว่าต้องทำใจกันนิดหน่อยก่อนเข้าไปทำธุระส่วนตัว แต่เมื่อดิฉันกลับไปอีกครั้งดิฉันรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่รู้สึกตะลึงและประทับใจมาก เจ้าหน้าที่ทางจีนคุยเสียงดังให้ฟังเลยว่าเค้าประชุมส้วมโลกกันแล้ว เจ้าห้องสุขาที่กลัวๆกันนะไม่มีอีกแล้ว เมื่อมาถึงที่เซี่ยงไฮ้ได้เห็นบ้านช่อง อาคารสูงๆดีไซน์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ยิ่งในช่วงเวลากลางคืนแสงไฟส่องสว่างไปทั้งเมือง  แต่ไม่ค่อยจะช่วยกันประหยัดทรัพยากรกันเลย จากการสอบถามผู้รู้ให้ข้อมูลว่ารัฐบาลจะสนับสนุนการเปิดไฟให้สว่างทั่วเมืองโดยรับภาระค่าใช้จ่ายดังกล่าวให้ แต่ถึงแม้ว่าทั้งเมืองจะมีแต่อาคารสูงๆมากมายแต่ก็ยังพยายามที่จะปลูกต้นไม้ให้ดูเขียวๆตลอดทุกเส้นทาง แต่เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงไปมากก็ไม่ใช่ว่าดีเสมอไป ในเมื่อบวกก็ต้องมีลบ เนื่องจากไม่ค่อยได้เห็นจักรยานสักเท่าไร มีแต่รถยนต์ที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้เอกลักษณ์ วิถีชีวิตการเดินทางโดยใช้จักรยานของคนจีนเริ่มโดนกลืนไปกับความเจริญ ยิ่งในช่วงนี้ราคาน้ำมันยิ่งแพงๆอยู่ด้วย น่าจะช่วยกันประหยัดหน่อย อ้อเกือบลืมไปมีสถานที่ประทับใจกับเทคโนโลยีของจีน เมื่อถึงสนามบินแล้วนั่งรถไฟแม่เหล็ก วิ่งเร็วมาก 431 กม./ชม. และอีกที่เป็นหอคอยไข่มุก เป็นสถานีส่งคลื่นไฟฟ้าของสถานีโทรทัศน์เซี่ยงไฮ้สูงถึง 468 เมตร พูดถึงแล้วเขาก็มีเทคโนโลยีหลายๆอย่างที่นำหน้าเราไปมากแต่ในเรื่องการนำเทคโนโลยีมาใช้สนับสนุนการสื่อสารหรือศึกษา คิดว่ายังมีไม่มากเท่าเรา จะหาที่ใช้ Internet หรือ Internet Cafe ก็หายากมาก ส่วน Wireless ไม่ต้องพูดถึง ไม่ใครตอบได้ เจ้าหน้าที่บอกว่าเมืองจีนจะมีเทคโนโลยีดีๆ เพื่อหาทรัพย์แต่จะไม่มีเทคโนโลยีดีๆเพื่อบริการคะ วันนี้แค่นี้ก่อนนะค่ะ แล้ววันหลังจะไปต่อกันที่ปักกิ่งคะ