ไอหมอกเย็นเป็นละอองเหนือท้องทุ่ง แสงใกล้รุ่งจับฟ้าปลายหน้าหนาว สงบนิ่งนั่งมองละอองดาว วูบวับวาวก่อนดับหายลับไป
ไก่ขันรับรุ่งเช้าดุเหว่าร้อง ยังเหม่อมองดวงจันทร์จนวันใหม่ ใช่เพียงจันทร์บนฟ้าที่ลาไกล จันทร์ในใจที่ขัารักก็จากจร
หรือเธอหลงเริงไปกับใครเขา ลืมสัญญาสองเราแต่เก่าก่อน ลืมรสรักสิ้นหมดลืมบทกลอน ที่กล่อมนอนก่อนนิทรา....สุดอาลัย
กลิ่นกองฟางกรุ่นแกมกลิ่นแก้มสาว สองดวงใจดุจดวงดาวสว่างไสว ในความมืดกลับกระจ่างอยู่ข้างใน หลอมดวงใจรักครองสองชีวี
ข้างกองฟางอุ่นไอสายไยรัก นอนหนุนตักดูดาวตกอ้อมอกพี่ กรุ่นกลิ่นแก้มแกมกลิ่นฟางต่างรู้ดี รักที่มีมอบให้กันนั้นงดงาม
ดอกจานอวดสีส้มรับลมอุ่น ใต้แสงแห่งรุ่งอรุณเหลืองอร่าม ลมพัดพลิ้วดอกใบแกว่งไกวตาม เหมือนทวงถามสัญญาวันลาไกล
ที่กองฟางข้างต้นจาน ณ กาลนี้ ยังคงมีความรักจักมอบให้ ต้องไออุ่นเลยลืมตานึกว่าใคร เอ็งไปนอนไกลไกลเลย...ไอ้มอม
|