แด่คุณครู

อ่านเจอบทนี้ความน่าสนใจ มีแง่คิด จึงนำมาบันทึกที่นี้เพื่ออ่านร่วมกันครับ

แด่คุณครู

 >>คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้นซะแล้ว
 >>ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย
 >>
 >>คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลย แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้
 >>เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนนึงชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์
 >>
 >>ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึงและสังเกตุว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ
 >>กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่
 >>ว่าเสื้อผ้าของเขาสกปรกและเค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ
 >>
 >>และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วยถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจของเท็ดดี้
 >>ด้วยหมึกสีแดง กากบาทไปหนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษ
 >>
 >>ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน
 >>คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย
 >>และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้าย
 >>
 >>แต่ทันใดนั้นเมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ
 >>เมื่อพบว่า ครูชั้น ป.1 ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า
 >>“น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย มารยาทดี
 >>เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว”
 >>
 >>คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า “เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก
 >>เพื่อนๆชอบกันทุกคน แต่กำลังมีปัญหาเพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนัก
 >>และชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ”
 >>
 >>คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.3 เขียนว่า
 >>
 >>
 >>”เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไปเขาพยายามเต็มที่แล้วแต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก
 >>ความสนใจเขาเท่าไหร่ และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งพลกระทบต่อเขาแน่ๆ
 >>ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ”
 >>
 >>คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า
 >>
 >>”เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อนและ
 >>หลับในห้องเรียน
 >>
 >>ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอายในการกระทำของตนเองมาก
 >>
 >>
 >>ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให
 >>้ ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้ณแต่ของเท็ดดี้
 >>ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ
 >>ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว
 >>
 >>ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่น ๆ
 >>เด็กบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น
 >>และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ
 >>แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ
 >>เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด สวมมันไว้ที่ข้อมือ
 >>และฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย
 >>
 >>เท็ดดี้ สต๊อดดารด์อยู่เย็นให้นานพอที่จะพูดว่า “ครูทอมป์สันครับ
 >>วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ”
 >>
 >>หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้านครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง
 >>วันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการเขียนและเลิกสอนเลขคณิต
 >>คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษ
 >>เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
 >>ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น
 >>ภายในสิ้นปีนั้น เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง
 >>และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน
 >>เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น” ศิษย์โปรด” ของครู
 >>
 >>หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู จดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้
 >>บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุด
 >>ที่เขาเคยมีหกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก
 >>บอกว่าเขาเรียนจบม.ปลายแล้ว ได้ที่สามในทั้งระดับ
 >>และคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต
 >>
 >>สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก
 >>บอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ
 >>และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง (เหรียญทอง)
 >>
 >>
 >>
 >>และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่าคุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและเป็นครูคนโปรดของเขาใน
 >>
 >>ชีวิตเขา
 >>
 >>
 >>จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มาครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขา
 >>ได้รับปริญญาตรีแล้ว เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด
 >>จดหมายนั้นอธิบายว่าคุณครูยังเป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี
 >>แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่า นพ. ทีโอดอร์
 >>เอฟ สต๊อดดารด์
 >>
 >>เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก
 >>เท็ดดี้บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึงและก็จะแต่งงานกัน
 >>
 >>
 >>เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อนและเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน
 >>จะตกลงมานั่งในที่นั่งสำหรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่
 >>
 >>แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น
 >>คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก
 >>
 >>
 >>และต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีดตอนที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุด
 >>ท้ายด้วยกัน ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย
 >>และคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า
 >>”ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม
 >>
 >>ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญและแสดงให้ผมเห็นว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลง
 >>สิ่งต่างๆ ได้”
 >>
 >>ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า “หมอเท็ดจ๊ะ
 >>เธอเข้าใจผิดแล้วแหละ
 >>เธอต่างหากที่สอนครูว่าครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้
 >>ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบได้รู้จักเธอนั่นแหละ”
 >>
 >>
 >>เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่วันนี้...........ส่งต่อเรื่องนี้ไปให้
 >>คนอื่นได้อ่านด้วยและโปรดจำว่า ไม่ว่าคุณจะไปไหน หรือทำอะไร
 >>คุณจะมีโอกาสที่จะสัมผัสและ/หรือเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นเสมอ
 >>ขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นในทางทีดีด้วยครับ

แหล่งข้อมูล :: http://www.geocities.com/nincoo