เสน่ห์ตลาดสายหยุด..ตลาดชุมชน

เสน่ห์ตลาดสายหยุด..ตลาดเก่า..ของไม่เก่า..ตลาดชุมชน

วันนี้เราอยากจะบันทึกเกี่ยวกับตลาดสดไว้สักหน่อย...เป็นตลาดสดบ้านสักงอย...อ.หล่มสัก ..จังหวัดเพชรบูรณ์

ความจริงชีวิตการทำงานราชการที่หล่มสักเราย่างเข้าปีที่ 8 แล้ว แต่ก็พึ่งเคยไปตลาดสด(เก่า) ที่นี่ เพราะที่ผ่านมา ไปแต่ตลาดเทศบาลหล่มสัก (ใหม่) เพราะไม่รู้จัก และคิดว่าดีแล้ว.

เหตุที่รู้จักและต้องใช้ความพยายามมากกว่าเดิมในการตื่นเช้าเพื่อไปตลาดเก่านี้..เพราะไกลกว่าตลาดใหม่..และขายเฉพาะตอนเช้า...วันหนึ่งสักปีกว่าๆ...เราเจอะกับประธานอสม. คนเดิม (พี่สมนึก) ที่ปั้มน้ำมันหลังจากที่ต่างคนต่างไปตลาดมาแล้ว มาแวะเติมน้ำมันรถมอเตอร์ไซด์ พี่สมนึกมองๆในตะกล้าหน้ารถที่เราเอากับข้าวและผักต่างๆใส่มาจนเต็มล้นสูงมาด้านบนจนปิดไฟหนเรถ..ร้องทักเราว่า.. หมอๆ วันหลังไปซื้อกับข้าวที่ตลาดบ้านผมซิ..ของเยอะนะ..ของชาวบ้านก็เยอะ..

ผ่านมาปีกว่าๆ..เราเริ่มเบื่อกับการซื้อกับข้าวและอาหารที่เดิม..แทบจะหลับตาเดินถูกทุกซอกทุกมุม..อะไรอยู่ตรงไหน ถึงแม้จะไม่ได้ทำกับข้าวทุกวัน..แต่ก็รู้ว่าจะซื้อของประเภทไหนต้องซื้อเวลาเท่าไหร่.เจ้าไหน..ตั้งแต่หมากพลู (ซื้อไปฝากคุณแม่ที่บ้าน) เครื่องเขียนแบบเรียน งานฝีมือ กับข้าวหมา ขนมครก กับข้าวคนเมื่อเช้าทำเอง เมื่อเย็นทำเอง สำเร็จตอนเช้า สำเร็จตอนเย็น..ขนมจีนกลางวัน เย็น..ทุกประเภท..ก็มานึกถึงคำพูดพี่สมนึกที่ร้องชวนเมื่อปีกว่าๆ..ที่ผ่านมา .จำได้ว่าคือตลาดสักงอย..

เราเริ่มเดินทางไปครั้งแรกประมาณ2-3  เดือนก่อนการบันทึกนี้..สภาพที่เห็นครั้งแรกคือสิ่งก่อสร้างอาคารจั่วทรงสูงเหมือนตลาดเก่าๆทั่วๆไป.หลังคาสังกะสี ด้านข้างเปิดทุกด้านมีแต่หลังคาคลุมเท่านั้น (อยากรู้ว่าใครออกแบบคนแรก.ๆของประเทศไทยที่สามารถทำให้ตลาดสดโบราณ..หน้าตาเหมือนกันทุกที่ ต้องบอกว่าหลักแหลมจริงๆ ใช้ประโยชน์ได้ทั้งการระบายลม ความกว้างขวาง ทรงสูงๆประหยัดไม่ต้องลงทุนอะไรมาก.) ตอนแรกๆที่ๆป เราพบว่า----หลายเรื่องที่แตกต่างจากตลาดคนเมืองคือ แม่ค้าที่ขายของจำนวนไม่มาก คนละนิดละน้อย...เหมือนมีอะไรก็เอามาขาย..รูปร่างคนขาย.ชาวบ้านแท้ๆ สวนใหญ่จะวัยกลางคนขึ้นไปถึงสูงอายุ เพราะดูแล้วว่างๆก็ขาย มีอะไรก็เอามาขาย บางคนทำเองพวกแกงพื้นๆ ของชาวบ้าน ขนมไทยอะไรทำนองนั้น  จุดเด่นคืออัธยาศัยไมตรีคนขาย น้ำเสียงการเรียกให้ชวนดูชมของที่ขาย (ทั้งที่มีไม่มากเป็นเสน่ห์ตลาดสดจริงๆ)

เราจะเจอะของแปลกๆ(สำหรับเราเอง คนที่นี่คงไม่แปลก) เช้าวันนี้..เราไปตลาดถามว่าเรียกว่าอะไรคะ..เอาไปทำยังไงเวลาปรุงคนขาย (ไม่อยากเรียกว่าแม่ค้าดูแล้วไม่เหมือนทำการค้าเลย) ก็จะอธิบายเป็นฉากๆๆๆ (ตลาดใหม่ๆที่แม่ค้าคนเมืองจะไม่มีตรงนี้)

เราจะซื้อกล้วยที่นี่ได้มากมายเพราะมีชาวบ้านเอามามาก..(คนเมืองไม่ค่อยปลูกกล้วย..เราว่าดัชนีความพอเพียงอันหนึ่งคือปลูกกล้วย) วันนี้เราเจอะกล้วยสีแปลกๆ เหลือนวลๆเข้มๆ ลูกไม่ใหญ่..เราถามว่ากล้วยอะไร.คะ

“.กล้วยหอมกะนวลจ๊ะ” เสียงตอบมาพร้อมๆกกับบีดลูกกล้วยจากหวีเล็กๆลูกหนึ่งฉีกเปลือกพอเหลือที่จับเอามาส่งให้เราบอกว่าลองชิม...หอมหวาน “”ไม่ค่อยมี.มีแค่นี้

ไม่ทันต้องปฏิเสธ เพราะกล้วยปลอกนิดหน่อยลูกนั้นพอให้จับเปลือกสะดวก ก็มาหยุดตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว..เราทดลองชิม อร่อยสมคำคุยคนขาย..และซื้อมาในราคาหวีละ 15 บาท เรานึกในใจว่านี่เสน่ห์ตลาดสดที่ต้องมีลักษณะตลาดเก่าเคยเป็นตลาดมาก่อนพอความเจริญเข้ามามักจะมีตลาดแห่งใหม่ๆ ที่ขายกันทั้งวัน สะดวกในการซื้อหาทั้งวันทำให้ตลาดสายหยุด (ขายเฉพาะเช้า) ลดความนิยมไปบ้าง ”แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีเห็นในตลาดเมืองแน่นอน.พราะแค่เลือกได้ก็เก่งแล้ว

จากนั้นเดินออกมานอกตลาดจะกลับ..เห็นหญิงวัยกลางคนต้นๆ ยิ้มให้ เรียกเราว่าถั่วร้านมั๊ยจ๊ะ..เรามองไปกับพื้นที่ปูด้วยกระสอบปุ๋ย มีถั่วแปลบกองอยู่  ถั่วฟักยาวมัด บางมัดปนกับถั่วร้าน..เรานั่งลมหยิบกำถั่ว ดู คนขายบอกว่า ถั่วร้านไม่ได้ปลูกขึ้นมาเอง ไม่ได้ฉีดยา..บอกราคาว่า 3 กำ 10 บาท เราช่วยซื้อ 1 กำก็เลยให้ 5 บาท และมองไปเห็นมะเขือ 1 กอง ประมาณ 10 ลูกมีทั้งพันธุ์กรอบและอ่อน ...5 บาทจ๊ะเสียงคนขายและบอกเราว่าไม่มียา มันขึ้นที่บ้านเอง..เราดูก็รู้เพราะว่ามีกองเดียวลูกไม่สวย..ตกลงซื้อ 10 บาท ได้ถั่วมา 2 ชนิด มะเขือ 2 ชนิด...เสน่ห์ตลาดสายหยุด””นี่ประทับใจจริง...

[พอใจ]

ไปเที่ยวตลาดด้วย/สนุกจัง/อิ่ม(ใจ)เลย

พอใจ

[เนปาลี]

• ธุค่ะ..

เขาว่ากันว่า..สีสันของท้องถิ่น คือภาพตลาดยามเช้า/ค่ำ น่ะค่ะ  ^^  น่าจะจริงนะคะ