ผมเข้าไปในบล็อก ของ Gotoknow แล้วต้องแปลกใจ เห็นมีบันทึกประสบการณ์ของผู้เขียในนั้นบางคนแล้วต้องแปลกใจว่า เอ๊ะ ทำไมเค้าถึงตั้งชื่อเรื่อง อย่างนั้น เช่น
แปลกจังปกติถ้าใครเขียนเรื่องอะไรก็จะตั้งชื่อให้สื่อความหมายกับเรื่องที่เขียน แต่นี่กับตั้งเป็นชื่อคน แถมมีตั้ง 65 ตอน เรื่องอะไรมันจะยาวปานนั้น แต่พอตามเข้าไปอ่านก็ถึงบางอ้อ ว่านี่เป็นไอเดียสุดบรรเจิดของ ผศ.รสสุคนธ์ มกรมณี ที่ตั้งชุมชน "บ้านประสบการณ์วิชาชีพเทคโนโลยีการศึกษา " เป็นสื่อกลางบันทึกความรู้ ความคิด และประสบการณ์ที่ได้รับจากการฝึกงานของนักศึกษาโปรแกรมวิชาเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
Amazing Idia จริงๆ ทำไมเรานึกไม่ถึงนะ นิสิตสาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา ของมหาวิทยาลัยนเรศวร ก็ส่งไปฝึกงานที่ กทม. เหมือนกัน เวลาที่เราไปนิเทศก์นิสิตฝึกงาน บางครั้งเราไปโดยไม่ได้บอกนิสิตล่วงหน้า พอเราก็จะขอดูบันทึกฝึกงาน นิสิตบางคนก็แจ้งว่า ไม่ได้นำติดตัวมาด้วย ทิ้งไว้ที่หอพักบ้าง อาจารย์ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร บางคนบันทึกไม่ได้เป็นปัจจุบันบ้าง บันทึกย้อนหลังบ้าง แต่ถ้าใช้วิธีบันทึกลงบนบล็อก เวลาที่บันทึกลงบนบล็อกจะเป็นตัวบันทึกไว้ชัดเจนไม่สามารถย้อนหลังได้ และอาจารย์นิเทศก็สามารถตรวจบันทึกได้ตลอดเวลา ตรวจจากโต๊ะทำงานได้เลย การ comment ก็สามารถส่งตรงถึงตัวผุ้บันทึกได้เลย และยังสามารถให้เพื่อนๆ เห็นการบันทึกของกันและกันได้เลย
เห็นทีต้องเสนอไอเดียนี้ให้กับหัวหน้าภาควิชาเทคโนฯ นำไปใช้กับนิสิตฝึกงานของมอนอในปีหน้าบ้าง
หนูก็ชอบการตั้งชื่อเรื่องที่แปลกๆๆด้วยค๊าอ.หนึ่งเป็นการตั้งแสดงไอเดี๊ย..ไอเดียที่บรรเจิดม๊าก..มากค่ะ(ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครค่ะ)จากเหมียวเทคโนฯภาคพิเศษ(เสาร์-อาทิตย์)ปี1 รุ่น10