สิ่งที่ได้จากการมาดูงานของกรมสรรพามิต
ทิ้งไปนานหลังจากไม่ได้เข้มาเขียนบันทึก ลองหาเหตุผลแก้ตัวที่เข้าท่าดีกว่า
- เพราะช่วงนี้งานมันยุ่ง
- ไม่รู้จะเขียนอะไรดี
- สับสนว่าจะทำอะไรต่อไป
- อยากพักเงียบๆ สักระยะ
ทั้งสี่อันเป็นเหตุผลที่ผมคิดและใช้อ้างตอบตัวเองเรื่อยๆ มา
จริงๆ แล้วยังงงๆ กับตำแหน่งที่ตัวเองอยู่ไม่น้อย ว่าเรากำลังทำอะไรกันแน่ในช่วงนี้
งานและโครงงานที่มีอยู่หลายอย่าง จะว่าไปมันไม่ค่อยเข้าแก็บงานผู้ป่วยในสักเท่าไหร่ แถมงานเสริมที่ได้มาก็เป็นผู้ป่วยนอกซะส่วนใหญ่หรือเกี่ยวกับงานอื่นๆ ไปซะมาก จนรู้สึกว่าตัวเองรับงานมาจนทำงานประจำได้ไม่ดีไม๊
จากการที่กรมสรรพสามิตมาชมงานที่สถาบันทำให้ผมได้ตาสว่างอีกครั้งหลังจากสับสนมานาน การได้ฟังพี่บุญช่วยพูดถึงปัญหาเรื่องคนไม่กล้ายอมรับผิดแต่พี่ใช้เวลาห้าปีผ่านมันมาได้ ช่วยปลุกกำลังใจผมกลับมาอีกครั้ง ขอบคุณพี่บุญช่วยมากๆ ครับ
ตอนนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำงานของหน่วยงานตัวเองให้ดีก่อนแล้วงานอื่นค่อยๆ ตามมา
เริ่มจากงานบริการจ่ายยาผู้ป่วยในและนอก ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการกระจายยาในสถาบัน
หากข้อนี้ยังทำได้ไม่ดี ผมคงไปข้ออื่นลำบาก
ตรงนี้ผมจะค่อยๆ อาศัยความร่วมมือจากทุกคนในหน่วยงานช่วยกันสร้างและพัฒนางานให้ดีขึ้นๆ ไป
โครงงานพัฒนาคุณภาพและ KM สิ่งสำคัญคือการเปิดใจ
กล้าพูดว่าเราทำผิด เพื่อที่จะได้ปรับปรุงงานต่อไป ซึ่งการสร้างวัฒนธรรมตรงนี้ได้ท่าจะยากมากๆ
แต่จำเป็นต้องทำให้เกิดให้ได้
การยอมรับตนเองว่าเป็นอย่างไร มีทุนอะไรบ้างในตัวเรา เราอยากทำอะไร
เปิดใจฟังคนรอบข้าง ให้รู้ว่าคนรอบตัวเราเขามีทุนอะไรบ้าง เขาอยากทำอะไร
พวกเรามาลองสักทีดีไหมมาทำอะไรที่เป็นความสุข
ขอบคุณพี่ๆ จากกรมสรรพสามิตที่มาดูงานทำให้ผมได้มองย้อนตัวเองอีกครั้ง โดยเฉพาะพี่ที่ไปดูงานที่ ห้องผ่าตัดที่มาพูดเรื่อง Morning Talk ที่จัดทำมานานแล้วแต่มันล้มไปเพราะว่า
บรรยากาศที่ทำนั้นน้องๆ เขาไม่อยากเข้าร่วมซึ่งเริ่มจาก การแบ่งพรรคแบ่งพวกข้าราชการ,เจ้าพนักงานหรือลูกจ้างชั่วคราว การดูถูกความคิด, การติติง หรือ การที่ไปสั่งงาน ถามงานตามความเคยชิน(ของคนเป็นหัวหน้า) ทำให้คนไม่อยากเข้าไป
การที่พี่กล้าพูด กล้าเปิดเผยทำให้ผมได้เรียนรู้ชัดเจนขึ้นว่า ความผิดพลาดเป็นครูของเราจริงๆ และมันดูน่าสนุกไม่น้อยเมื่อเราเห็นปัญหาชัดเจนแบบนี้แล้ว
หวังว่าพี่จะได้แก้ไขปรับปรุงให้ผมเองก็จะพยายามทำเหมือนกัน
ความเห็น (3)
ผมเองก็พยายามอยู่มากสำหรับการกระตุ้นให้ทุกคนหันหน้ามาคุยกันและก้าวไปในวิถีเดียวกัน สำหรับคนในทีมงานนั้นเราได้เปิดใจและฝ่าอุปสรรคใด ๆ มาร่วมปีแล้ว ซึ่งก็แทบไม่น่าเชื่อว่า ...ก้าวมาได้ค่อนข้างไกล
ทั้งหมดนั้นเพราะว่าการเปิดใจ...รับฟังกันและกัน บนพื้นฐานที่เชื่อว่าแต่ละคนมีศักยภาพและมีองค์ความรู้ในสิ่งที่ทำ .. (ผมย้ำกับทีมงานว่า..ทุกคนมีศักยภาพ) ...
...
ทุกวันนี้มีหน่วยงานมาดูงานกับเราบ่อยมาก นั่นคือความภูมิใจที่เราได้แสดงศักยภาพอันเกิดจากความร่วมมือและเปิดใจร่วมทำงานกันมาอย่างหนักหน่วง... และล่าสุดนี้ก็จะมีทีมใหญ่ร่วมเกือบ ๆ 200 คนมาดูงาน รวมถึงการได้รับเชิญให้ไปเป็นวิทยากรจัดการความรู้ให้กับต่างสถาบัน ซึ่งเราก็จะไปกันเป็น "ทีม.."
สิ่งเหล่านี้เป็นการทำเป็นทีม.. และนำศักยภาพของแตละคนออกมาสู่การเป็นทีมเวิร์คนั่นเอง ครับ
สวัสดีคะ
-แวะเข้ามาอ่านและสมัครเข้าแพลนเน๊ตคะ
- ยอมรับว่าท่านสมาร์ทมาก ยอมรับว่าเราผิดตรงไหนหรือพลาดเพื่อปรับปรุง อย่างนี้สิ ถึงเรียกว่า"ลูกผู้ชายตัวจริง"
หมอมาให้กำลังใจค่ะ