เพลงที่ผมฟังในปัจจุบันอยู่ใน format แบบ mp3 ทั้งสิ้นครับ แต่ไม่ใช่เพลงทั้งหมดเป็นเพลงเถื่อนนะครับ เพลงไม่น้อยที่ผมแปลงเป็น mp3 จากแผ่น CD ที่ผมสะสมมาครับ
ก่อนหน้านี้ผมสะสมแผ่น CD ไว้มากทีเดียว แล้วตอนผมไปเรียนต่อผมก็ให้คุณพ่อส่ง CD ทั้งหมดไปให้ แล้วตอนจบกลับมานั้นก็ไม่ได้เอากลับมาด้วยแต่ให้ ดร.อโณชา ไว้ฟัง ตัวผมเองแปลง CD เหล่านั้นเป็น mp3 กลับมา จะได้ไม่ต้องจ่ายค่าส่งกลับมากมายนัก
วันนี้ผมบังเอิญเปิด mp3 เหล่านั้นไปเจอเพลงของคุณศุ บุญเลี้ยง เลยได้ฟังอย่างมีความสุขมาก คิดถึงความหลังเก่าๆ แล้วทำให้นึกไปได้ว่าคุณศุนี่มีอิทธิพลกับความคิดของคนรุ่นผมไม่น้อยทีเดียว
ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยสมัยที่สาวที่สวยที่สุดคือสาวที่ไม่แต่งหน้าเลย สมัยที่จะมองความงามต้องหลับตามอง (ถึงจะซาบซึ้ง ไม่ใช่เพราะทนมองไม่ไหว) สมัยที่จะฟังให้ชัดต้องปิดหูฟัง (เพื่อฟังให้ลึกซึ้ง ไม่ใช่ว่าฟังไม่ได้) เป็นสมัยที่รอยยิ้มมีค่ากว่าของขวัญ เพราะรอยยิ้มคือส่วนที่สวยที่สุดในร่างกายของผู้หญิง
เป็นสมัยที่การเรียนในมหาวิทยาลัยคือการแสวงหาโอกาสของชีวิต ไม่ใช่โอกาสในการสร้างรายได้เพื่อเหยียบย่ำคนอื่น และสมัยที่เพลงอย่างของคุณศุขายดีกว่าเพลงที่ส่งเสริมให้วัยรุ่นมีเพศสัมพันธ์กัน
ผมว่าผมโชคดีไม่น้อยทีเดียว เพราะมีคนไม่น้อยที่อายุเท่าผมแต่ไม่ได้อยู่ในสมัยเดียวกับผมครับ
สวัสดีค่ะอ.ธวัธชัย
ดิฉันก็ชอบเพลงคุณ ศุ บุญเลี้ยงมาก ขออนุญาต เป็นคนสมัยเดียวกับอาจารย์ได้ไหม (อายุไม่เกี่ยวเนาะ)
คุณจำรัส เศวตาภรณ์ ล่ะคะ อาจารย์มีเพลงของท่านไหม เพลงบรรเลง ก็ทำให้ใจสงบดีจังค่ะ
เห็นบางค่ายเขียนว่าจะไม่รับผิดชอบ ถ้าเอาข้อมูลเข้าคอมฯ มันหมายว่าไงไม่รู้ เขาลือกันว่าเอาแผ่นไปเปิดร้านกาแฟก็โดนเล่นงาน :-O
คุณตันติราพันธ์ครับ ผมก็มีเพลงของคุณจำรัสครับ แสดงว่าเรารุ่นเดียวกันแน่นอนครับ
คุณวีร์ครับ เรื่องกฎหมายลิขสิทธิ์ของเพลงนี้ผมเชื่อว่าในที่สุดแล้วความต้องการของผู้ฟังจะต้องชนะครับ เราอยู่ในยุคของการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยี ผมเชื่อว่าในที่สุดแล้วการ "ขายเพลง" เสมือนว่าเป็นวัตถุที่จับต้องได้นั้นจะต้องเปลี่ยนไปครับ ศิลปินจะอยู่ได้ด้วยกำลังสนับสนุนจากผู้ฟังจริงๆ ครับ คนที่เสียผลประโยชน์ในตอนนี้คือค่ายเพลงที่จะต้องมีการเปลี่ยน business model อย่างมากครับ
ถ้าผมทำธุรกิจค่ายเพลง ผมจะเร่งมองหา business model ใหม่ๆ มากกว่าการพยายามยึดกับ model เก่าครับ
ทำให้นึกถึงยุคหนึ่งที่ใครจะเอาเพลงของใครไปเปิดในวิทยุก็ต้องจ่ายเงินให้เจ้าของเพลง แต่ปัจจุบันนี้เจ้าของเพลงต้องมาจ่ายเงินให้แก่ผู้จัดรายการวิทยุแทน
การ download ก็เช่นเดียวกันครับ ในปัจจุบันนี้ค่ายเพลงพยายามฟ้องร้องกับผู้ที่ download เพลงเหล่านั้น แต่อีกไม่นานผมเชื่อว่าค่ายเพลงจะต้องพยายาม promote ให้ไป download กันครับ เผลอๆ มีการแจกของขวัญรางวัลสำหรับใครที่ download ด้วยครับ
ที่จริงแล้ว ค่ายเพลงในประเทศไทยไม่จำเป็นต้องรอเลียนแบบ business model จากต่างประเทศเลย เพราะด้วยวัฒนธรรมที่ต่างกันเช่นนี้ ผมเชื่อว่าเราสามารถมี business model ที่เป็นเฉพาะสำหรับประเทศไทยได้ครับ
สวัสดีค่ะอาจรย์
สวัสดีครับ อาจารย์ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
มองดูดวงตะวันยิ้มแฉ่ง |
ลองระบายสีแดงสวยสด |
ป้ายสีฟ้าให้ฟ้าแต้มสีเขียวให้ป่า |
สีรุ้งบางเวลาเพราะวาดเกินกว่าเจ็ดสี |
ยิ่งวาดยิ่งเห็นยิ่งเห็นยิ่งฝัน |
ยิ่งฝันยิ่งสวยยิ่งสวยกว่า |
รักในสิ่งที่เห็นวาดเล่นในสิ่งที่ฝัน |
แต้มสีแต้มฝันแต้มด้วยพู่กันและใจ |
งามยิ่งดูยิ่งงามในความรู้สึก |
งามที่ลึกมีสีของฟ้าเจืออยู่ |
เขียวให้เขียวร่มไม้ร้ายใจร้ายโค่นป่า |
ฟ้าสีฟ้า ถามว่าคนสีอะไร |
ฟังเพลงได้ที่ http://www.music.oldsonghome.com/listen.php?song_id=634
ขอบคุณครับ อาจารย์ :)
ผมเกิดมาในยุคคาราบาว (ไม่แดงนะ ตอนนั้นยังไม่แดง)
แต่ก็มีโอกาสได้ฟังเพลงพี่จุ้ย อยู่บ่อยๆ
เพลงของพี่เขาจะเย็นๆ สบายๆ
แต่แฝงไว้ด้วยเนื้อหาและสาระ
^___^
ผมก็ชอบครับ...
เพลงสบาย ๆ ความหมายง่าย ๆ แต่แสดงให้เราเห็น ทำให้เราได้คิด เหมือนสะกิดให้เราได้คิดตามครับ...
ขอบคุณครับ...
ผมชอบพี่จุ้ย เหมือนกัน
ขอบฟังนี้คิดถึงบ้านครับ
ถึงผมไม้ใช่คนไต้บ้านผมไม่มีทะเล
แต่คิดถึงบ้านทุกครั้งเมื่อฟังเพลงนี้
เพลงคิดถึงบ้าน http://www.ijigg.com/songs/V2ABGG7GPD
จริงค่ะ ที่ฟังเพลงพี่จุ้ยแล้วมีความสุข เป็นความสุขทางใจ ฟังแล้วนึกถึงวันเก่าๆ วันที่ยังอยู่ในวัยช่างฝัน มองอะไรก็สวยงาม พอตอนนี้ได้ฟังเพลงพี่จุ้ย เลยนึกถึงวันเก่าๆ วัยที่ทุกสิ่งก็สวยงาม (คิดถึงพี่จุ้ยมากนะคะ ถึงพี่จุ้ยจะเริ่มอ้วน เริ่มออกจะดูสูงวัยบ้างก็ยังรักเหมือนเดิมค่ะ)
ชอบพี่จุ้ยเหมือนกันครับ
ครั้งที่มา มอ. ยังดีใจไม่หายที่ได้ไปดู ยังจำมุก "หน้าด้านซ้ายหล่อกว่าหน้าด้านขวา" ได้ขึ้นใจ
ได้ตามไปดูที่สวนสาธารณะ ก็ประทับใจ
กิจกรรมล่าสุดของกะทิกะลา คือ แต่งเพลงให้ชายหาดติดดาวครับ ลองไปอ่านรายละเอียดใน Blog ผมนะครับ
อีกเรื่องที่เหมาะกับคนมีลูกอ่อน ต้องเพลง อิ่มอุ่น ครับ ฟังแล้วคงรู้ว่าพี่จุ้ยเขาอยากบอกอะไรนะครับ
ปล. คนที่ร้องเพลงอิ่มอุ่น แบบเป็นผู้หญิง คือ นักเขียนชื่อ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสายครับ
ครับ ศุ บุญเลี้ยง ศิลปินคุณภาพอีกคนหนึ่งที่น่ายกย่องครับ ผมก้อชอบงานเพลงของพี่จุ้ยอีกคนหนึ่งเหมือนกันร้องแล้วไม่มีวันเชยครับ เป็นเพลงเย็นๆ ฟังสบายๆ
ดีใจจังมีคนชอบพี่จุ้ยเหมือนกันด้วย หนูก็ชอบพี่จุ้ยค่ะ ยิ่งช่วงนี้กำลังคลั่ง อิอิ คงเป็น
เพราะชีวิตมันขาดแรงบันดาลใจอย่างแรง แล้วเฉลียง กับพี่จุ้ยก็เข้ามาในหัว ตอนนี้ก็เลย
เสพติดอย่างรุนแรง...
หนูดีใจมากที่ได้เป็นคนหนึ่งที่ได้รู้จักพี่จุ้ยและเพลงแนวนี้ ซึ่งถ้าถามเพื่อนในวัยเดียวกัน
กับหนูหลายคนคงไม่รู้จักเป็นแน่ เพราะรุ่นนี้เกิดทันแต่โตไม่ทัน ช่วงวัยรุ่นของหนูมันมีแต่
เพลงรัก สร้างสรรค์น้อย จะยกตัวอย่างก็เกรงใจ อิจฉาพี่ๆนะนี่ที่พี่จุ้ยไปเล่นคอนเสิร์ตให้
ฟังกันถึงมหาลัย ไม่น่าเกิดช้าเลยเรา หนูว่าคนที่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นในช่วงสมัยนั้นดีจัง...
ขอยกคำพูดของอาจารย์มาเลย
"ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยสมัยที่สาวที่สวยที่สุดคือสาวที่ไม่แต่งหน้าเลย สมัยที่จะมองความงามต้องหลับตามอง (ถึงจะซาบซึ้ง ไม่ใช่เพราะทนมองไม่ไหว) สมัยที่จะฟังให้ชัดต้องปิดหูฟัง (เพื่อฟังให้ลึกซึ้ง ไม่ใช่ว่าฟังไม่ได้) เป็นสมัยที่รอยยิ้มมีค่ากว่าของขวัญ เพราะรอยยิ้มคือส่วนที่สวยที่สุดในร่างกายของผู้หญิง"
เดี๋ยวนี้ต้องหน้าตาดี วัตถุนิยม ทำไมมันเป็นอย่างนี้ได้ล่ะเนี่ย.....
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่จุ้ยเขาอยู่แถวหน้า มช. ทราบแต่ว่าพี่แกไปอยู่เชียงใหม่ ไม่งั้นคงได้
ป๊ะกันสักครั้ง เพราะหนูก็ไปเรียนที่เชียงใหม่มาเหมือนกัน แต่เป็น ม.แม่โจ้
ปล.ข้อความยาวจัง....
พี่จุ้ยเคยเปิดร้านนมอิ่มอุ่นแถวข้างมช หลายปีมาแล้วค่ะ แต่รู้สึกตอนนี้ย้ายกลับไปกท แล้ว
น่าดีใจจังที่ยังมีน้องๆรุ่นหลังๆ รู้จักพี่เค้าด้วยเหมือนกัน
ช่วยหาเพลงที่เนื้อร้องแบบนี้ให้หน่อยครับ
เธอเคยบอกว่าเธอไม่มีแม้ใครสักคนหนึ่ง
คงคิดว่าอย่างน้อยยังมีฉันไง
ขอชื่อเพลง และ mp3 ด้วยครับใครมีช่วยส่งให้หน่อยครับ