การเทศน์มหาชาติ กัณฑ์ชูชก
ตอนนี้ ผู้เขียนกำลังจัดการกับสมบัติบ้าในห้อง เพื่อให้เป็นระเบียบเรียบร้อยอีกคราว หลังจากยุ่งเหยิงเล็กน้อย ปานกลาง ที่สุด และสุดๆ มาหลายปีแล้ว... โชคดีไปเจอเศษกระดาษชิ้นหนึ่งซึ่งหลงตามผู้เขียนมาจากเชียงใหม่ จึงนำมาบันทึกไว้เล่นๆ ก่อนจะทิ้งไป....
ตอนอยู่เชียงใหม่ ผู้เขียนถูกขอร้องแกมบังคับว่า ให้ไปช่วยสาธิตการเทศน์มหาชาติฉบับปักษ์ใต้ให้บรรดานิสิตได้ฟังในวิชา เทศกาลและพิธีกรรมที่ มจร. วัดสวนดอก ... ผู้เขียนไม่เคยเทศน์ มหาชาติ เพียงแต่เคยได้เห็นและฟังพระเถระเล่ามาบ้างเท่านั้น แต่เมื่อขัดไม่่ได้ก็ต้องเตรียมตัวไปตามที่ท่านบัญชามา...
คุณธรรม อย่างหนึ่งของชูชกก็คือ การประหยัด มัธยัสถ์ อดออม... ผู้เขียนไปค้นๆ ก็เจอมาหนึ่งบทกลอนเกี่ยวกับเรื่องนี้ (จำหนังสือไม่ได้) จึงจดไว้ แล้วก็เอามาซ้อมหัดเทศน์ ....
- ขันน้ำหยดน้อยๆ หยดบ่อยๆ น้ำก็หมด
- ราชกิจแม้ผิดน้อย ผิดบ่อยๆ ก็เสื่อมยศ
- บุญกรรมถึงทำน้อย ทำบ่อยๆ ก็ปรากฎ
- ห้วงน้ำไหลน้อยๆ ไหลบ่อยๆ น้ำยังลด
- เหมือนทรัพย์จับจ่ายน้อย จ่ายบ่อยๆ ทรัพย์ก็หมด
- อย่ามักง่ายการจ่ายเงิน จ่ายเงินเกินจะกำศรด
- จะรู้ดีว่าเงินมีค่า เมื่อน้ำตาเราไหลหยด
- รักตัวกลัวน้ำตาไหล เรื่องจับจ่ายให้เร่งงด.....
.....................
ชูชกอาชีพขอทาน เวลาขอทานก็ต้องร้องเพลงบอกทำนองปักษ์ใต้เพื่อให้พร... ผู้เขียนก็มิใช่นักเลงเพลงบอก ก็แต่งเองแล้วซ้อมอยู่ ๒-๓ วัน โดยมีน้องหลวงน้องเณรปักษ์ใต้บ้านเราภายในวัดช่วยฟังและแนะนำให้ตามสมควร...
- ผู้ชมผู้ฟัง อยู่ร่วมกันที่นี้
- ขอให้โชคดี โชคดีมีชัย
- หมดทุกข์หมดโศก หมดโรคหมดภัย
- โชคดีมีชัย ด้วยกันทุกคน
- อายุอย่างน้อย อยู่ร้อยกาลฝน
- ขอให้ทุกคน อายุมั่นขวัญยืน
- ผิวพรรณผ่องใส เปล่งปลั่งสดชื่น
- สวยงามระรื่น น่าชื่นน่าชม
- อย่าเจ็บอย่าไข้ ขอให้สุขสม
- สำราญรื่นรมณ์ สุขเกษมเปรมปรีย์
- ร่างกายเข้มแข็ง เรี่ยวแรงมากมี
- อยู่ดีกินดี ไม่อดไม่อยาก
- หมดหนี้หมดสิน หมดความลำบาก
- เงินทองมีมาก ขอให้รวย ให้รวย
- หนุ่มหล่อไม่หล่อ ให้ได้แฟนสวย สวย
-
สาวสวยไม่สวย ให้ได้แฟนรวย ทุกคน
- หนุ่มหล่อไม่หล่อ ให้ได้แฟนสวย สวย
- สาวสวยไม่สวย ให้ได้แฟนรวย ทุกคน....
.............
อันที่จริง มีกลอนอีกสองชุด ชุดหนึ่งว่าด้วยการเดินทางของชูชก อีกชุดว่าด้วยการชมตลาดของชูชก... ซึ่งสองชุดนี้เขียนไว้ในกระดาษอีกแผ่น ยังรู้สึกเสียดายที่ไม่มาด้วยกันกับแผ่นนี้....
จำได้ว่า เมื่อเทศน์เสร็จแล้ว ผู้เขียนรู้สึกปลื้มใจพอสมควร... เมื่อมาเจอกระดาษแผ่นนี้ คล้ายๆ กับเจอร่องรอยประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา...ประมาณนั้น
อีกอย่างหนึ่ง จากประสบการณ์ครั้งนี้ ตอบได้ว่า พิธีกรรม เรากำหนดเอง อย่างเช่น เทศนามหาชาติกัณฑ์ชูชกฉบับปักษ์ใต้เป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้ ผู้เขียนในฐานะคนปักษ์ใต้ และได้รับการเชื่อถือว่าพอมีความรู้อยู่บ้าง จึงต้องสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาเอง ทั้งๆ ที่ผู้เขียนก็ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้เลย...
ความเห็น (7)
นมัสการพระคุณเจ้า
- แวะเข้ามาตามอ่าน
- อ่านแล้วนึกภาพตอนพระคุณเจ้าเทศนามาถึงตอนเพลงบอก
- แล้วก็ให้ถูกใจ
- น่าจะทำให้ติดหูติดใจดี ถ้าพระคุณเจ้าร่ายเพลงบอกในจังหวะแร็พ
- ก็คำร่างในเพลงออกเสียงแบบแร็พได้นี่ค่ะ อิอิ
กราบ 3 ครั้งค่ะ
หมอเจ๊
-
5 5 5 5 5 5 . . .
จำได้ว่า ตอนเทศน์ กลุ่มผู้ฟัง ซึ่งเกือบทั้งหมดก็เป็นพระ-เณรที่เป็นนิสิต ขำกันสุดๆ เลย....
อันที่จริง เกรงใจพระเดชพระคุณท่านเจ้าอาวาสวัดฝายหิน มช. ท่านรับปากมาแล้ว ลูกน้องทำไม่ได้เสียชื่อท่านอีก...
เจริญพร
ขอนมัสการ พระคุณเจ้า
- จริง ๆ ไม่ได้ขอแลกเปลี่ยนเรื่อง การเทศน์มหาชาติ นะคะ
- แต่พอเข้า มาอ่าน ท่านบอกว่า กำลังยุ่งๆ กับสมบัติบ้า
- อันนี้ โดนใจ ของตัวเองมาก ๆ ค่ะ
- ประมาณว่า เสียดายของที่วางอยู่ข้าง ๆ อันนั้นก็ทิ้งไม่ได้ อันนี้ก็ต้องดูก่อน (มองว่ามีคุณค่าไปทุกเรื่อง) จึงทิ้งไม่ได้
- พยายามกับตนเองอยู่เหมือนกันว่า เราจะไม่เก็บของเหล่านี้แล้ว อ่านๆๆๆเก็บไว้ในสมอง ก็ทิ้งซะ
- แต่บางอย่าง ต้องมีอ้างอิง ทบทวน จึงไม่กล้าทิ้ง
- เฮ้อ...ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
หนังสือกองอยู่หน้าห้องเป็นคืนที่สามแล้ว ใช้ผ้าเช็ดแต่ละเล่ม จับบางเล่มก็หวนนึกถึงอดีต เปิดบางเล่มอ่านเล่นๆ ก็ผ่านไปอีกชั่วโมงหนึ่ง พอเบื่อๆ ขี้เกียจก็เลิก ค่อยเช็ดต่อพรุ่งนี้ (........)
เศษกระดาษที่ถ่ายมาตอนเขียนวิทยานิพนธ์ ที่เพื่อนๆ แจกตอนบรรยายในห้อง ที่ลูกศิษย์ส่งเป็นงานย่อยงานหลัก และใบเสร็จค่า... เป็นต้น แม้จะทิ้งไปเยอะแล้ว แต่บางชิ้นก็ยังเก็บไว้... คราวนี้ ทิ้งไปแล้ว ๔ ถัง แต่บางชิ้นยังเสียดาย ก็ต้องเก็บไว้อีก....
เคยเขียนเล่าเรื่องสมบัติบ้าทำนองนี้ กัลยาณมิตรใน G2K ท่านหนึ่งให้ความเห็นทำนองว่า่...
- สมบัตินะไม่ได้ บ้า !... แต่คนนั่นแหละ บ้า ! ....
เจริญพร
- ใช่ๆๆ ค่ะ ใช่
- คนนั่นแหล่ะ บ้า! จริงๆๆ
- อิอิ
- ตอนนี้ พยายามกำจัด "บ้า!" อยู่ค่ะ เพราะมาทบทวนดูแล้ว วางไว้ 5 ปี ก็แล้ว 10 ปีก็แล้ว ก็ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรคุ้มค่าเลย เริ่มจะทิ้งไปเกือบ 60% แล้วค่ะ
- แต่มีสิ่งหนึ่งที่คิดว่า พอช่วยได้ คือ ตอนนี้ จากที่เราทำงานด้านพัฒนาศักยภาพนักวิจัย โดยเฉพาะนักวิจัยใหม่ จัดทุกปี เอกสารแต่ละปีจะเยอะมาก ๆ
- สุดท้าย ตอนนี้ หนูทำเป็น "คุ๋มือ" เรียบร้อยแล้ว ค่อยโล่งอก เอกสารหลายๆ อย่างที่คิดว่าจะไว้ให้นักวิจัย ในยามจำเป็นก็ไม่ต้องแล้ว ก็ใช้คู่มือให้เป็นประโยชน์ค่ะ
- ก็ดีไปหลายอย่าง
- แต่งานอื่นๆ เข้ามา ก็ "บ้า! " อีกเช่นเคย เพียงแต่ "บ้า!" น้อยลง เจ้าค่ะ
- อิอิ
อ่านบทกลอนตุณชูชกแล้ว ผมว่าท่านคิดดีเรื่องการประหยัดอดออม น่าจะเอาเป็นแบบอย่าง ผมชอบมาก