ฝึกอบรมได้อะไร

จริงๆมีความตั้งใจว่า หลังจากกลับจาก งานโครงการสรุปบทเรียนสิ่งแวดล้อมรุ่น 5 ที่ อช.น้ำหนาววันที่ 13-15 ก.พ. 49  จะมาเขียนเรื่องเล่า  แต่ก็ด้วย “เดี๋ยว” นี่ละที่ทำให้ไม่ได้ลงมือเสียที  ตอนแรกที่ได้รับจดหมายเชิญประชุม  ก็คิดว่าคงเหมือนกับการรายงานความก้าวหน้าโครงการเหมือนทุกครั้ง แต่สำหรับตัวเองนั้น กำเรื่องราวสถานการณ์ในพื้นที่สึนามิ อยากจะไปบอกเล่า และขอปรึกษากับพี่น้องรุ่น 5  เพราะตัวเองนั้นด้อยประสบการณ์ในการทำงานพัฒนานัก  อีกอย่างอยากเจอพี่น้องรุ่น 5 เพราะเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว  (โครงการที่ได้รับทุนจากกองทุนสิ่งแวดล้อมโลก รุ่นที่ 5) บ่อยครั้งที่ฉันถูกเชิญไปประชุมโน้น นี่ นั้น บ่อยๆ และก็บ่อยครั้งที่มักจะกำความไม่เข้าใจ ความสงสัยกลับมา  และพยายามนำความรู้ที่ได้มา (รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง) มาปรับใช้ในงาน  แต่ก็ไม่เกิดผลอะไรเพราะเราไม่ได้เข้าใจในเนื้อหานั้นเอง   พอมาวิเคราะห์ดูว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ  ก็น่าจะแยกได้ 2 ประเด็น  คือ 1) ตัวเราเอง  คือ  ความสนใจ  ความตั้งใจ  และสมาธิของเราไม่ดี  ไม่เข้าใจหรือสงสัยอะไร  เราไม่ถาม  แต่เรื่องการจดบันทึกฉันทำตลอด  แต่คงจดแบบไม่เข้าใจ  2) กระบวนการอบรม  วิธีการ หรือกระบวนการบางครั้งวิชาการมากเกินไปทำให้เข้าใจยาก  การสื่อสารของท่านวิทยากรก็สำคัญ  ทำอย่างไรที่จะให้ผู้เข้าร่วมอบรมเข้าใจ

แต่...มาที่น้ำหนาวครั้งนี้  มันเกินความคาดหวังที่ตั้งไว้  คือ  อาจารย์ธวัช  หมันเต๊ะ  จากสถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม  สามารถถ่ายทอด  และมีกระบวนการที่สามารถเข้าใจง่ายและปฏิบัติง่าย  เพียงแค่หยิบเรื่องเล็กๆ  หรือที่เราประทับใจมาเล่าสู่กันฟัง  เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และ  ทอดความรู้จากคนโดยผ่านเรื่องเล่านั้น  ส่วนกระบวนการกลุ่ม  เราจัดให้มีคุณอำนวย เป็นคนดำเนินการ  หรือคุมประเด็น  คุณลิขิต  เป็นคนจับประเด็น 
 ด่านแรกของการเรียนรู้  สุ จิ ปุ ลิ คือ ฟัง  คิด/วิเคราะห์  ถามเพื่อหาคำตอบ  เขียนบันทึก  สำคัญมากในการเข้าถึงเนื้อหาการฝึกอบรม  ซึ่งหลายคนมักจะขาดส่วนนี้ไป