เรื่องนี้เป็นการบันทึกต่อเนื่อง จากกิจกรรมกลุ่ม 5 ในการสัมมนาฯ เพราะพี่เม่ยเป็น "ประธาน" ในการทำกิจกรรมกลุ่ม จึงเป็นผู้เล่าเรื่องคนสุดท้าย
พี่เม่ยเล่าว่า "ตอนแรกเลยก็วางตัวไม่ค่อยถูก คอยแต่ห่วงว่าน้องๆแต่ละทีมจะทำโน่นไม่ได้ ทำนี่ไม่เป็น ตัวเองก็ทำท่าว่าจะเข้าไปลงมือทำให้ไปเสียทั้งหมด แต่พอนึกได้ว่าหน้าที่ของพี่เลี้ยงคือช่วยสนับสนุน ไม่ใช่ลงมือทำเอง จึงบังคับตัวเองให้ “ถอยออกมาหนึ่งก้าว” เพื่อให้แต่ละทีมได้มีโอกาสแสดงความสามารถของตัวเองอย่างเต็มที่ แล้วก็พบว่า ทุกคนสามารถทำได้ดีเกินคาด ทำให้พี่เม่ยภูมิใจในตัวน้องๆมาก"
"โอกาส" ค่ะ.. ปัจจัยหนึ่งที่ช่วยให้แต่ละทีมประสบความสำเร็จก็คือ มีโอกาสได้แสดงความสามารถของตนเองอย่างเต็มที่ ได้คิดเองทำเองทุกขั้นตอนจนประสบความสำเร็จ บทสรุปของเรื่องเล่านี้ ทำให้พี่เม่ยบอกตัวเองว่า ถ้าเรามี "โอกาส" ที่จะได้ทำสิ่งที่มีประโยชน์ ก็อย่าปล่อยให้หลุดลอยไปกับการ"ปฏิเสธ" อย่ากลัวความยาก อย่ากลัวความลำบาก ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของเราเองหรอกค่ะ
เขียนถึงตอนนี้ก็ให้นึกถึงบันทึกของคุณ "ไมโตคอนเดรีย" แห่งแดนปลาดิบ ขออนุญาต ลิงค์ นะคะ ซึ่งตอนนี้มองเห็นความสำเร็จอยู่แค่เอื้อม ก็เพราะการไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปโดยแท้