ชีวิตที่เลือกและไม่ได้เลือก
ฉันมีโอกาสอยู่บ้าน พ่อ แม่ ในช่วงสั้นๆ เป็นเช้าที่ 5 ก.พ.และเราเตรียมตัวจะไปต่อ
ที่ ขอนแก่น
เช้านี้ เรานั่งทานอาหารกัน หลังจากที่แม่พาฉันไปเจาะเลือดในร้อยเอ็ด เรียบร้อย
แล้ว พ่อ หายไปในสวน และกลับมาพร้อม กับ กระถางเล็กๆ มีดอกไม้สีม่วงจิดๆ กระจายใน
กระถางน้อยๆนี้
พ่อ ไม่พูดอะไร เอามาวางบนโต๊ะอาหาร ให้แม่ประหลาดใจ ฉันกระเซ้า พ่อ ว่า
“ แม่คะ นี่ไง ใกล้วันวาเลนไทม์ แล้ว พ่อ เอากระถางดอกไม้สีสวยมาให้แม่
ล่วงหน้าหลายวันเลย พ่อ รักแม่ มากเลยนะเนี่ย ดอกไม้สวยจังคะพ่อ “
แม่หัวเราะ พ่อได้แต่ยิ้มแบบเก๊กๆ ทำไม่รู้ ไม่ชี้
คุยเล่น สนุกสนานสักพัก ฉันก็ลา และขอหอมแก้ม พ่อ กับ แม่ แบบตอน
เด็กๆก่อนที่เราจะไปโรงเรียน - แต่นี่ ฉันจะเดินทาง ไปในทางที่ พ่อ และ แม่ ไม่ได้
สอน แต่ไปตามทางที่เลือก และไม่ได้เลือก
ความเห็น (3)
พี่หน่อยคะ
นี่ต่างหากคือเส้นทางที่เราเลือก
อาจเลือกต่อมาจากภพที่ผ่านมา
ขอให้เราได้เลือกในสิ่งที่ดี ๆ ให้แก่ชีวิต
มีหน่อยมีโอกาสได้เลือกก่อนใคร ๆ อีกหลายคน
และมีอีกหลาย ๆ คนที่ไม่มีโอกาสได้เลือก
"ทุกอย่างในชีวิตสวยงามเสมอ ขึ้นกับคนมองค่ะ"
เป็นกำลังใจนะคะ
ป.ล. (อิอิ) ได้รับกระเป๋าพร้อมกับการ์ดแล้วนะคะ ใส่ของจุกจิกแขวนไว้ที่ห้องทำงาน เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเองค่ะ ขอบคุณนะคะ
เราทำในสิ่งที่เราเลือก แม้ว่าพ่อแม่ไม่ได้เลือกให้ แต่เป็นงานสุจริต และเป็นประโยชน์แก่สังคม พ่อแม่ก็สนับสนุนอยู่หรอกครับน้องหน่อย
ไม่ได้แวะไปเยี่ยม ส่งใจมานะครับ