ยิ่งใหญ่ ยิ่งเล็ก

ความอ่อนน้อมถ่อมตน มารยาท

QOUTE ก่อนว่า main concept ของเรื่องออกมาจาก คอลัมน์ ออกอากาศ ของคุณ จอมขวัญ หลาวเพ็ชร์ ในเนชั่น สุดสัปดาห์ ปีที่ 16 ฉบับที่ 817 25 มกราคม 2551  

ผมชอบจังเลย เรื่องความอ่อนน้อม ถ่อมตน ของคนที่ได้ชื่อว่า "เป็นผู้หลัก ผู้ใหญ่"  เท่าที่ทำงานบริการมานะครับ คนที่ "ใหญ่ไม่จริง" จะแสดงท่า แสดงอำนาจมากมายก่ายกอง เสียงดัง ชี้มือชี้ไม้ ส่งเสียงโหวกเหวก บางคนกลัวไม่รู้ว่าตัวเองใหญ่ขนาดไหน ต้องคอยเช้ค rating จากคนอื่นว่า รู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร  ..... ขณะที่ คนที่ "ใหญ่จริง" จะทำตัวธรรมดา ๆ มาก 

คนที่เป็นคนใหญ่ คนโต แต่อ่อนน้อมถ่อมตน จะได้ศรัทธา ได้ใจ ได้ความเคารพนับถือจาก คนส่วนใหญ่ ขณะที่ คนใหญ่ คนโต ที่ทำตัวไม่เป็น "สนลู่ลม" นั้น ถึงจะได้ความเคารพนับถือ แต่ก็เป็นเพียงประเดี๋ยวประด๋าว พออำนาจวาสนา บารมีหมด ก็ไม่มีใครสนใจ เป็นเรื่องของหัวโขน ... หัวโขนที่ได้มาชั่วคราว แล้วก็ต้องถอดคืน

ในวงราชการ ปรากฏการณ์ทำนองนี้จะพบบ่อยมาก เจอจนเบื่อ ... บอกไม่ถูก

จำได้ว่า มีคำเปรียบเทียบ เรื่อง ความอ่อนน้อม ถ่อมตน กับ รวงข้าว ยิ่งโค้ง ผลิตผลยิ่งมาก

รวงข้าวที่ไม่ค่อยมีเมล็ดก็จะชูชัน แต่มีแต่ความว่างเปล่า ....

 

...