แล้วดอกรักก็เบ่งบาน..ในหัวใจ..
การผูกมิตรไว้เป็นสิ่งที่ดี..ข้อความนี้.เห็นจริงด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ..
การสอนเด็กสิ่งที่สำคัญอีกข้อนึงก็คือ..การผูกมิตร..แลกเปลี่ยนสื่อสารกับผู้ปกครองในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กทั้งสองทางด้วยก็ยิ่งเป็นการดี..ผู้เขียนกำลังหมายถึง..การที่เราได้มีโอกาสพูดคุย..ไปเยี่ยมบ้าน..หรือแม้แต่การส่งจดหมายส่งข่าว..ปรึกษาหารือร่วมกับผู้ปกครอง..ประโยชน์ทั้งหมด..ย่อมเกิดแก่ลูกศิษย์ตัวน้อยเป็นสำคัญ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ว่าคุณครูแอ๊วก็เลย..ใช้วิธีขอเบอร์โทรศัพท์ของผู้ปกครองไว้ทุกคน.และให้เบอร์โทรของคุณครูกับผู้ปกครองทุกคน..เพื่อที่ผู้ปกครองจะได้สามารถใช้การสื่อสารสอบถามเกี่ยวกับการบ้านหรือพัฒนาการของเด็กได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง(เวอร์ไปมั๊ยเนี่ย..อิอิ)..และเท่าที่พบเจอมาก..ก็ได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่ายจริงๆ...
ครั้งนึง..ผู้ปกครองเด็กที่ย้ายไป..ก็ให้โทรไปบอกลูกสาวให้ยอมเข้าห้องเรียนไปเรียนโดยที่ครูไม่ต้องกระชากลากถูกันเข้าไปในห้องเรียน..(ยังกะจะเอาตัวไปประหาร.).นั่นกรณีที่หนึ่ง
กรณีที่สอง...ผู้ปกครองต้องการคุยกับลูกว่าลืมสมุดอะไรบ้าง..คุณแม่จะเอาไปให้..ก็โทรผ่านคุณครู
กรณีที่สาม..เวลาที่ผู้ปกครองมารับลูกตอนเย็น..ตามหาลูกไม่เจอก็โทรมาหาครู..(คิดอะไรไม่ออก..บอกครู55)
และกรณี...ที่4....5.....6....
ส่วนข้อดีของการที่ครูมีเบอร์โทรศัพท์ของผู้ปกครอง เท่าที่พบมาก็คือ.
หนึ่ง..อันดับนี้สำคัญมากๆ....มีครั้งนึง..ลูกศิษย์ท้องเสีย..วิ่งเข้าห้องน้ำ.แล้วก็เข้าไม่ทัน..คุณครูก็ต้องใช้โทรศัพท์..โทรบอกผู้ปกครองมารับเด็กกลับ.เพราะกลัวเด็กจะไม่ไหว พร้อมชุดเปลี่ยน...(แฮ่..กลิ่นโชยเล็กน้อย..ถึงมากสุด สิ่งที่ต้องพกคือ.ยาดม..ช่วยชีวิตโดยแท้..)
สอง..บางทีครอบครัวเด็กมีปัญหา..แย่งตัวกัน...บางทีพ่อจะลักตัวเด็กไป..ครูก็ต้องโทรศัพท์สอบถามกับคุณแม่.ให้แน่ใจว่า..ไม่ใช่การชิงตัวประกัน..เฮ้อ.(ยังกะหนังฮอลลีวู้ดเลยนะเนี่ย!!)
สาม..บางทีเด็กขาดเรียน..ครูก็ได้โทรไปไถ่ถามทุกข์สุข..ติดตามเด็ก..(ยังกะ..ตัวแทนขายประกันชีวิต..จริงจิ๊ง)
สี่..เวลาเด็กย้ายก็โทร..ไปเซย์ เฮลโล..กระชับสัมพันธ์..(อันนี้นึกไม่ออกค่ะ..แหะแหะ)
และ..5.....6.....7
บางทีผู้ปกครองก็สื่อสารมาทางจดหมาย..ส่วนใหญ่จะขอบคุณมาทางจดหมายในการบ้าน..ที่ช่วยดูแลเด็ก..
บางทีก็เขียนซะครูอึ้งเลย..ว่าเพราะบารมีคุณครูแอ๊ว..พูดอะไรเค้า..ก็เชื่อฟังหมด..
โอ้..ขนาดนั้นเลยเหรอเรา...ชมซะดูขลังเลย555
แต่ทั้งหมดนี้..ก็เป็นส่วนเติมเต็ม..ที่เรา..ในฐานะครูและผู้ปกครองน่าที่จะร่วมมือกันสานต่อ..พัฒนาการของลูก(ศิษย์)ตัวน้อย..ให้เค้าได้พัฒนาอย่างเต็มศักยภาพ
บางที...ผู้ปกครองเค้าก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไง..พอวันปีใหม่ทีก็หอบของมา..ซึ่งจริงๆแล้ว..ไม่จำเป็นเลย..เพราะเป็นหน้าที่ของครูอยู่แล้ว..
การที่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ปกครอง..ก็เหมือนกับเราได้เพื่อนเพิ่มขึ้นๆ..บางทีเราก็ได้กัลยาณมิตรที่ดี.เพิ่มขึ้นอีกด้วย..
เดี๋ยวนี้..บางทีผู้เขียนยังถูกพี่สาวกะผู้ปกครองเด็กแซวว่า..สงสัยสมัคร สว.จะได้แน่นอนเลยเนอะ..ครูแอ๊วเนี่ย..แหม..ก็พูดเกินไป...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
จนถึงวันนี้..ในฐานะผู้สอน..ครูแอ๊วมีความสุขใจที่ได้รู้จักผู้ปกครองเด็กมากมาย..ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในวิถีที่แตกต่าง....ได้คุยสารทุกข์สุขดิบกับคนแก่คนเฒ่า..ได้เป็นที่ปรึกษาเรื่องการเรียนของเด็ก และที่สำคัญได้เป็นกำลังใจให้กับคุณป้าคุณย่าคุณยายในเรื่องบางเรื่องที่ไม่มีคนรับฟัง...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
....และ..ที่สำคัญ...มารู้สึกตัวอีกที..ญาติโกโหติกาก็เต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด...ไปที่ไหน..ไม่มีทางหลงทาง..ไม่มีอดข้าวแน่นอน..และที่สำคัญอีกแล้ว...ตอนนี้ครูแอ๊วรู้สึกว่า..ดอกรัก..มันกำลังผลิบานในหัวใจของเราทั้งสองฝ่ายจริงๆนา...
-----------------------ทั้งนี้..ทั้งนั้น..ขอขอบคุณทุกๆมิตรภาพ.ที่ทำให้โลกนี้.อบอุ่นและ..งดงาม...--------------------------------
ความเห็น (20)
สว.ถ้าไม่สมัครปีนี้อีกไม่กีปีเค้าก็จะยกให้เอง (สูงวัยไง 555!) เคยอ่านมาเค้าบอกถ้าอยากให้ใครยิ้มให้เราก็ต้องยิ้มให้เค้าก่อน เช่นเดียวกันถ้าเรามีมิตรจิตมิตรใจให้ใครเราก็จะได้สิ่งเดียวกันตอบแทนกลับมา และแล้วโลกก็จะมีแต่ความสุข เฮ้อ! ดีจริงๆความรู้สึกนี้
แอะ..แอ้..โกรธ...พูดงี้ได้ไงเนี่ย..สว..สูงวัย
จริงแท้และแน่นอน..ผู้ให้ความรักย่อมได้รับความรักตอบ.(.ไม่วันใดก็วันหนึ่ง)ใช่มั๊ยจ๊ะ..
ดีจังเนอะ..แล้วแวะมาอีกน้า..
สวัสดีค่ะคุณครูแอ๊วที่รัก..(หวานซ้า..)
เรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่างจริงๆ ขอเบอร์โทรผู้ปกครองไว้
- โทรตามคุณแม่ คุณพ่อเวลาลูกเขาอึ (ไม่ตามไม่ได้ เหม็นทั้งห้อง)
- โทรหาคุณแม่เวลาคุณพ่อจะมาพาตัวไป(เพราะคุณยายมาสั่งไว้ถ้าคุณพ่อมารับห้ามให้ไป)
- คุณแม่โทรมาให้คุยและปลอบโยนลูก(ที่ย้ายไปแล้ว)
- นักเรียนที่เลื่อนชั้นไปแล้วผู้ปกครองยังโทรมาครูตุ๊กเพื่อสั่งการฝากถึงครูประจำชั้นคนปัจจุบัน
- นักเรียนที่เลื่อนชั้นไปแล้วมาขอให้โทรกลับบ้านให้หน่อย(ทำไมไม่ใช้ครูประจำชั้นตัวเองล่ะ)
- เด็ดสุดผู้ปกครองโทรหาครูตุ๊กแกแต่ใช้บริการให้ครูตุ๊กแกออกค่าโทรศัพท์ให้(บริการออกให้นะ)
- และอื่นๆอีกมากมาย เดี๋ยวจะยาวกว่านี้ ..555
แต่ก็มีความสุขกับการทำงาน เพราะนอกเหนือจากหน้าที่...คือน้ำใจ
ชนแก้วให้กับมิตรภาพที่งดงามของเรา คิดถึงนะคะ
สวัสดีคะ คุณครูแอ๊ว
มิตรภาพงดงามเสมอนะคะ
---^.^---
อ่านบันทึกนี้เป็นบันทึกแรกในเช้าวันนี้ พลอยให้หัวใจได้แช่มชื่นกับเรื่องดี ๆ ที่ผ่านพบในเช้าชื่นของชีวิต
ผมชื่นชมวิถีการทำงานในแบบนี้มาก สะท้อนให้เห็นความเอาใจใส่ของครูที่มีต่อเด็ก ๆ และเชื่อมโยงไปสู่ผู้ปกครอง ราวกับเข้าออกบ้านของลูกศิษย์อย่างสนิทแน่น
ผมเชื่อเหลือเกินว่า วิถีที่เกิดขึ้น หากไม่ใช่ "ใจ" ทุกอย่างคงขาดเขินมากโข แต่เพราะใจนั่นเองจึงทำให้ระบบนี้กลายเป็น "มิตรภาพ" ระหว่างครู - นักเรียน หรือแม้แต่ผู้ปกครอง
เพราะเช่นนี้แหละ ครูแอ๊วจึงกลายเป็นขวัญใจเด็ก....มีเด็กมาบอกรัก มีเด็กที่จากไปเข้าเรียนที่ใหม่แล้วยังหวนคิดถึงครูแอ๊วอย่างไม่รู้จบ ....
สวัสดีค่ะ..คุณครูตุ๊ก...ขวัญใจเดะๆ
เอ..เรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง..หรือเราจะเป็นเนื้อคู่กันนะเนี่ย..555
แต่ดีนะคะ..ครูแอ๊วยังไม่เจอกรณีเด็ดเหมือนครูตุ๊ก..แหมผู้ปกครองก็ทำไปได้นะคะ..ตามไปอ่านเรื่องที่ให้ติดตามแล้วค่ะ..แต่งได้ดีจังค่ะ..
ดีจัง..มีคนอุดมการณ์เดียวกัน..ชีวิตก็คล้ายๆกันไว้คุยสารทุกข์สุขดิบอย่างนี้..ไปนานๆ..ชีวิตก็รื่นรมย์ขึ้นจริงๆ..
ต้องขอบคุณโกทูโน...ที่ทำให้เราได้รู้จักกัน..เป็นมิตรภาพที่น่าประทับใจจัง
ขอบคุณครูตุ๊กนะคะ..ที่แวะเยี่ยมเยียนให้กำลังใจกันเสมอ..ครูแอ๊วก็เป็นกำลังใจให้ครูตุ๊ก..มีความสุขมากๆนะคะ..
สู้ต่อไป..ทาเคชิ..อิอิ..
สวัสดี..และยินดีรู้จักค่ะ.คุณ.
พิมพ์ดีด
ดีใจค่ะ..ที่ได้รู้จักเพื่อนพ้องน้องพี่..อีกหนึ่งคน.
มิตรภาพ..เป็นความงดงาม..และความอบอุ่นเสมอค่ะ..
อย่างในโกทูโนนี้ก็..อบอวลไปด้วยมิตรภาพที่งดงามและเบ่งบานในหัวใจ..ของบล็อกเกอร์ทุกคนค่ะ..
มีความสุขในทุกๆวันนะคะ..
ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีอีกครั้งค่ะ..คุณพนัส..
แผ่นดิน
แหม..ชมกันซะตัวลอยเชียวค่ะ..อ่านบทความของคุณพนัส..แล้วก็ชื่นใจเช่นกันค่ะ..หายากนะคะ..คนที่ทุ่มเทกำลังกายกำลังใจให้กับลูกศิษย์และสถาบันขนาดนี้..ยอมสละเวลาให้กับการทำงานได้ขนาดนี้เนี่ย..บางทีก็ได้ย้อนกลับมาดูตัวเองเหมือนกันค่ะ..(อายตัวเองจัง..)
ก็ยังเป็นมนุษย์ปุถุชนอยู่ก็ไม่ได้ใจดีตลอดยิ่สิบสี่ชั่วโมง..นะคะ..แต่ทุกอย่างจะเป็นไปตามเหตุและผล..ถึงจะเป้นเด็กแค่เด็กปอหนึ่ง..แต่ก็ต้องฝึกระเบียบและเอาจริงเรื่องวินัยเหมือนกัน..มันเป็นพื้นฐานของนิสัยต่อไปภายหน้า....ตอนเด็กๆเคยรู้สึกว่า..เรารักและศรัทธา..ครูคนไหน..เราก็เลยมาลองคิดหาเหตุผลว่าเพราะอะไร..ที่จะทำให้เด็กทั้งรักทั้งเกรง..ก็คือการใช้เหตุผลในการสอนเด็ก..และมีใจที่เมตตานั่นเอง..
หวังว่าตอนนี้.คุณพนัสคงมีเวลาว่างมากขึ้นสำหรับ2 หนุ่มน้อยแล้วใช่มั๊ยคะ..เวลาลงตัวแล้วนะคะ..
เอาใจช่วยนะคะ..มีความสุขกับครอบครัวมากกกกๆๆๆๆๆนะคะ..
ขอบคุณมากค่ะ..
.
น้องครูแอ๊วขา (หวานไปไหม๊เนีย)
- อยากได้ครูแอ๊วเป็นครูของลูกชายจังเล้ย!!!!!
- 5555 สำหรับ สว.ของพี่ คงไม่ใช่สูงวัย แต่เป็น "สับสนวุ่นวาย" มากกว่า 555555
- อ่านความเห็น ความคิด ของคุณครูแอ๊ว ทีไร เห็นพลังของ "ใจ" และ "ความรู้สึก" ที่ดีๆ ที่ผลักดันการทำงานทุกทีไป
- ขอบคุณนะคะ
หวัดดี..คุณครูแอ๊ว..
- ชอบใจที่ใช้โทรศัพท์ได้คุ้มทุน..มีส่วนสรรค์สร้างสังคมนะเนี่ยะ เพระบางคนจะหวงเบอร์ส่วนตัวมาก
- ที่สำคัญผลของสิ่งนี้ คือดอกรักที่บานเต็มหัวใจ แถมแบ่งปันมาให้ชาว blog อีกด้วย
- ว่างๆ ก็เอาเรื่องมาเล่าอีกนะ
แวะมาอีกรอบ...
เห็นด้วยครับ ส่วนหนึ่งของชีวิตการเป็นนักเรียนก็ล้วนได้รับแบบอย่างที่ดีจากครูที่เรารักและศรัทธา...
ตอนประถม 5 - 6 ผมประทับใจครูคนใหม่ที่มาสอนมาก ครูเป็นครูผู้หญิง วันแรกท่านร้องเพลง "ที่นี่ไม่มีครู.." ทำเอาผมนิ่งงันไปพักใหญ่ ครูเล่าให้ฟังว่า ในเมืองไทยยังมีโรงเรียนที่เดือดร้อนและไม่มีครูกว่านี้อีกมาก ครูท่านนั้นเป็นชาวจังหวัดน่าน....
จากนั้นมาผมก็รู้ตัวบ้างว่า แท้จริงนั้น ผมเดือดร้อนก็จริง แต่ในโลกนี้ มีคนลำบากมากกว่าผมหลายร้อยพันเท่า ถ้ามีโอกาสจึงอยากที่จะทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง
แต่พอมาเรียนมัธยมในจังหวัด ด้วยความเป็นเด็กบ้านนอก จึงไม่มีใครสนใจและดูแลเราอยางที่ควรจะเป็น ครูบางท่านให้ความสำคัญกับกลุ่มเรียนดีอย่างเห็นได้ชัด และนั่นคือแรงผลักที่ทำให้ผมรู้สึกอยากทำอะไรเพื่อคนอื่นที่ด้อยโอกาสกว่าตนเอง...
จากนั้นมา ...ผมก็เริ่มมีตัวตนในเชิงคนทำกิจกรรมในโรงเรียนอย่างเงียบ ๆ .... และมามีตัวตนชัดเจนในมหาวิทยาลัยจนบัดนี้
....
สวัสดีค่ะ..พี่
ครูอ๊อด
ถูกใจจังค่ะ..สว.(สับสนวุ่นวาย)..คงไม่สงวนลิขสิทธิ์นะคะ..งั้นช่วงนี้แอ๊วก็เป็นสว..อยู่ค่ะ..ตอนนี้..55
ขอโทษนะคะ..ที่ตอบช้าไปหน่อย..ก็เพราะมัวแต่ติดภารกิจสว.อยู่ค่ะ..555
สวัสดีค่ะ..อาจารย์
อัญชลี อุชชิน
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันนะคะ..
อาจารย์ชมซะเกือบลอยเลยค่ะ..อิอิ..
ขอบคุณมากๆค่ะ..อาจารย์..มีความสุขกับการทำงานนะคะ
หวัดดีอีกครั้งจ้า..เจ้าป้า
tuk-a-toon
จะบอกว่า..เด็กๆกะผู้ปกครองเนี่ย..รู้เบอร์ครูแอ๊วทุกคนแหละ..ส่วนใหญ่คนที่โทรเข้าก็เหล่านี้แหละจ้ะ..ไม่หวงหรอกจ้ะ..เบอร์น่ะ.แต่อย่างอื่นอาจจะหวงอยู่นะ..55
เนี่ย..วันนี้ดอกรักก็บานเต็มห้อง.เลย..เด็กๆพวกนี้..ไม่รู้อะไรเข้าสิงติดครูจัง..ติดครูจริง..(ไว้เล่าหลังไมค์แล้วกันนะจ๊ะ..อิอิ)
สวัสดี(อีกครั้ง)ค่ะ..คุณพนัส.. แผ่นดิน
ได้รู้ที่ไปที่มาแล้ว..ดีจังค่ะ..มิน่า..ยังคิดอยู่เลยค่ะ..ว่าอะไรที่เป็นพลังให้คุณพนัส..ทุ่มเทให้กับการทำงานเพื่อนักศึกษาขนาดนี้..ทึ่งมากๆค่ะ..
ดีนะคะ..หาคนดีๆทำงานเพื่อสังคม..อย่างนี้ยากเต็มที.ดีใจแทนประเทศชาติเลยค่ะ..ขอปลื้มด้วยคนนะคะ..
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ..
- ตามมาดูดอกรักที่เบ่งบาน
- หลังจากเดินทางไปทั่วแล้ว
- ดีใจที่มีวิธีการดีๆจัดการกับเด็กๆๆ
- ชอบการสอนของอาจารย์
- สบายดีนะครับ
เป็นยังไงบ้างคะ..อาจารย์ขจิต..เดินทางตลอดเลย..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..
ขอบคุณค่ะ..สำหรับกำลังใจและมิตรภาพที่ดีที่มีให้กันอย่างสมำเสมอ..
เนี่ย..ถ้ามีการโหวต..ขวัญใจชาวบล็อก..ล่ะก็..สงสัยงานนี้อาจารย์ขจิตรับไปชิล์ดๆเลยค่ะ..ดูแลมิตรสหายได้สมำเสมอดีมากๆ..
ขอบคุณจริงๆค่ะ..
ครูตุ๊กแกเองค่ะ
แวะมาส่งความรักค่ะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ.ดอกไม้สวยจังค่ะ.ครูตุ๊ก...แฮบปี้..แฮบปี้...วันวาเลนไทน์นะคะ..
สุขสดชื่น..หน้าอ่อน..หัวใจเด็ก..อย่างนี้ตลอดไปค่ะ..555