เรื่องราววันนี้

ชีวิตนักษาคนหนึ่ง ที่ต้องทำทุกอย่างเพื่ออนาคตที่สดใส

     วันนี้ผู้เขียนมีเรียน บ่ายสองค่ะ  ก่ะจะตื่นสายหน่อย ก็ต้องตื่นตั้งแต่ตีหนึ่งเพื่อไปทำงานกับคุณแม่ค่ะ วันนี้โชคดีหน่อยยอดขายดีกว่าปกติ ทำให้คุณแม่อนุญาตให้กลับบ้านก่อน  ผู้เขียนจึงได้กลับมาถึงบ้านก็ประมาณ  หกโมงเช้า แต่ก้ยังต้องทำงานอีกค่ะ เรียกได้ว่าเป็นงานประชีวิตเลยทีเดียว นั่นก็คือ ซักเสื้อผ้า ทำกับข้าว และสุดท้าย ต้องจัดเก็บของใช้ที่บ้านให้เข้าทางค่ะ  เพื่อคุณแม่กลับมาจะได้พักผ่อนเลยค่ะ  ไม่ต้องมาเสียเวลาทำงานพวกนี้อีกค่ะ

      เสร็จจากทำงานบ้านเรียบร้อยแล้ว  ผู้เขียนจึงได้ไปอาบน้ำ รีดชุดนักศึกษาเตรียมไว้  รอคุณแม่กลับมาค่ะ  จากนั้นไม่นานคุณแม่กลับมาถึงบ้านเป็นเวลาประมาณ  สิบโมงเศษ ๆ  ผู้เขียนได้เตรียมอาหารไว้รอคุณแม่แล้วค่ะ  เราร่วมรับประทานอาหารกันสามคน  รวมคุณน้าด้วยคนค่ะ

       เมื่อเสร็จจากทานอาหารแล้ว  ได้ใส่เครื่องแบบนักศึกษาเตรียมที่จะไปเรียนค่ะ  แต่จะก้าวออกจากบ้านได้มองดูเวลา  ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ  11.45   น. ผู้เขียนรู้สึกว่ายังพอมีเวลาได้งีบนิดนึง  เลยเปลี่ยนใจถอดเครื่องแบบนักศึกษาออก  เปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านแทนค่ะ  แล้วล้มลงนอน   รู้สึกว่าไม่ทันจะหายใจทั่วท้องเลยค่ะ  เสียงคุณแม่ก็ปลุกให้ตื่น  บอกจะไปเรียนไม่ทัน  เลือบดูเวลาตอนนั้นก็ประมาณ   13.15 น. จึงได้ลุกไปล้างหน้าใส่เครื่องแบบมาเรียนค่ะ

       ถึงมหาวิทยาลัยก็เป็นเวลา  13.45 น.  รอเพื่อนที่ได้ตึกครู่นึง  พอเพื่อนมาถึงจึงได้เข้าเรียนค่ะ

       นี่เป็นเรื่องราว  ชีวิตประจำวันของนักศึกษาคนหนึ่ง  ที่ต้องต่อสู้ทุกทาง  เพื่อให้ได้มาซึ้งความสำเร็จค่ะ

          

[อาจารย์เก]

เท่าที่หนูเล่ามา พอประเมินได้ว่า หนูเริ่มโลเลนะ จิตไม่ตั้งมั่น ขาดความมุ่งมั่นที่มั่นคง คือความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว ซึ่งสิ่งนี้จะเป็นหนทางสู่ความสำเร็จ คือ ความชนะ ชนะทุกอย่างที่ขวางหน้า

ลุงมาให้กำลังใจหนูนะ

[บุษบา]

. ขอบคุณมากค่ะ

. คุณลุง    อาจารย์เก

. ที่เตือนสติหนู  ต่อไปหนูจะไม่โลเล จะทำจิตตั้งมั่นและมั่นคง เพื่อความสำเร็จในชีวิตค่ะ

. ขอบคุณอีกครั้งค่ะ