แค่อยากรู้…เธอยังไม่ลืมฉัน
Piglet saided up to Pooh form behide.
“Pooh!” He whispered.
“Yes, Piglet ?”
“Nothing” said Piglet , taking Pooh’s paw.
“ I just wanted to be sure of you”
มิตรภาพแสนซื่อ ขณะที่พิกเล็ตเดินตามหมีพูห์ไปต้อยๆ รอยเท้าคู่เล็กๆย่ำไปบนพื้นหิมะ เคียงข้างกับรอยเท้าของพูห์ไปตลอดทางเป็นความอบอุ่นหัวใจที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง
ทั้งคู่คงเดินมาด้วยกันนานพอสมควร
และคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย พิกเล็ตเลยต้อง “ขอเสียง”
ด้วยการเรียกพูห์ เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า
“มีอะไรหรือพิกเล็ต พิกเล็ตกลับเกาะมือพูห์ไว้ก่อนตอบว่า
เปล่า ...ไม่มีอะไร แค่อยากมั่นใจว่า
เราเดินมาด้วยกันเท่านั้นเอง”
ภาพนี้ถ้อยสนทนานี้ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง
ควรจะเป็นพูห์หรือเปล่าที่เป็นฝ่าย “ขอเสียง” พิกเล็ต
ว่ายังเดินตามมาหรือไม่
นั่นหมายถึงว่าเป็นความกังวลในใจพิกเล็ตเอง
ที่เกรงว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัวเล็กๆอย่างเขา
ในชีวิตคนเราทุกคนคงจะเคยผ่านพบมิตรภาพแสนดี
แต่มีกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่นไม่หวั่นไหว
วันคืนแห่งชีวิตกลืนกินและฉุดดึงเรารุดไป
หันกลับมามองข้างหลังอีกที อาจจะเศร้าใจ
หากพบว่าคนที่เราไว้ใจ.. ไม่มีใครเดินตามเรามาอีกแล้ว
ไม่อยากเดินข้างหน้าเพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอ
ไม่อยากตามหลังเช่นกัน กลัวตามไม่ทัน กลัวเธอทำฉันหล่นหาย
อยากให้เราเดินเคียงกันไป อยากอุ่นใจมั่น
ว่าการเดินทางชีวิตอันยาวไกล...
เรายังมีกันและกันไปตลอดทาง
‘ปราย พันแสง
